…οι παλιοί μας φίλοι, μην το πεις, για πάντα φύγαν…

Μια από τις πολλές ειδήσεις για τη διαφθορά που ενδημεί στο αλβανικό κράτος χρήζει μιας παραπάνω προσοχής. Ο πρώην εισαγγελέας, Μπεσνίκ Τσάνι, ο οποίος αποπέμφθηκε το 2020 από Ειδικό Συμβούλιο Εφετών, που συστάθηκε στο πλαίσιο μεταρρύθμισης του θεσμού της Δικαιοσύνης με στόχο την κάθαρση του νομικού συστήματος, κέρδισε την προσφυγή κατά της χώρας του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η απόλυσή του ήταν παράνομη επειδή ένα από τα μέλη του εν λόγω Σώματος Ελέγχου, ο Λουάν Ντάτσι, που αποφάσισε για την υπόθεσή του, είχε πλαστογραφήσει έγγραφα για να κερδίσει τη θέση του. Ο Ντάτσι καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση, με αναστολή ενός έτους... Ο δικηγόρος του Εντουάρντ Χαλίμι δήλωσε για τα «εξαιρετικά νέα» προσθέτοντας ότι παρ' όλο που κι ίδιος είχε υποστηρίξει την δημιουργία του Σώματος Ελέγχου στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της Δικαιοσύνης το 2016, «στον σχεδιασμό και στην εφαρμογή της δεν ήταν καλή και μάλιστα κακή σε πολλές περιπτώσεις». Σημειωτέον πως πρόκειται για την πρώτη υπόθεση που ένας εισαγγελέας κερδίζει λόγω παράνομων ενεργειών του Σώματος Ελέγχου προσφεύγοντας στο ΕΔΑΔ.

Η είδηση όμως χρήζει μιας ακόμα περισσότερης προσοχής. Το ΕΔΑΔ δήλωσε ότι η απόφασή του «δεν επιβάλλει στο εναγόμενο κράτος υποχρέωση, βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, να ανοίξει εκ νέου όλες τις παρόμοιες υποθέσεις».

Ας ξεχάσουμε ότι η μέση υπόθεση στην Αλβανία απαιτεί 1.742 ημέρες για να επιλυθεί σε πολιτικά δικαστήρια και 4.485 ημέρες σε διοικητικά δικαστήρια, σύμφωνα με την Επιτροπή για την Αποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης του Συμβουλίου της Ευρώπης, CEPEJ, που δημοσίευσε πρόσφατα την έκθεση αξιολόγησης για το 2022.

Ας σταθούμε στο γεγονός ότι ένας από τους επιφανέστερους και ανώτερους αξιωματούχους του κράτους χρειάστηκε 2 χρόνια να περιμένει, να πληρώνει δικηγόρους, να χάσει χρόνο, να βρίσκεται χωρίς έσοδα, να ταξιδεύει για την υπόθεσή του, να υποστεί την ψυχική ταλαιπωρία μιας άδικης κατηγορίας στο κοινωνικό του περιβάλλον. Ας σταθούμε και στο άλλο γεγονός ότι το ΕΔΑΔ θεσμικά δεν μπορεί να παρέμβει για να ανοίξουν όλες οι υποθέσεις». Οπότε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με όλες αυτές τις προϋποθέσεις (χρήμα, χρόνος, ψυχική ταλαιπωρία, έλλειψη εσόδων) αναμένει την επόμενη προσφυγή του επόμενου αδικημένου.

Ποιες ακριβώς από τις παραπάνω ενέργειες μπορεί να πραγματοποιήσει ένας απλός καθημερινός άνθρωπος στην Αλβανία που η ζωή του κρέμεται από την σκληρή οικονομία που θα κάνει για να μη λιμοκτονήσει η οικογένειά του;

Εκατοντάδες υποθέσεις, που αφορούν στο περιουσιακό ζήτημα τόσο από τις στρατηγικές επενδύσεις στη Χιμάρα όσο και από τις καταπατήσεις στις οποίες έχουν προβεί δήθεν κληρονόμοι αγάδων στις χερσαίες περιοχές της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, πώς μπορούν να διευθετηθούν από το ΕΔΑΔ; Πόσα ψυχικά αποθέματα χρειάζονται, πόσα χρήματα για δικηγόρους, πόσος χρόνος μέχρι να εξαχθεί μια δίκαιη απόφαση, η οποία δεν δεσμεύει το Αλβανικό κράτος για το άνοιγμα παρόμοιων υποθέσεων; Τι ακριβώς πράττει η μητέρα πατρίδα;

Η θέση της μητέρας-πατρίδας στα Ευρωπαϊκά όργανα αποφάσεων, την κατατάσσει στους «Παλιούς μας φίλους», από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου με μια διαπίστωση και μια προτροπή:

«Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις».