Η παγίωση της αντίληψης του συνόλου του ελλαδικού πολιτικού συστήματος ότι η βελτίωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων είναι η προϋπόθεση για την προστασία των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας έχει αντιστρέψει την πρωθύστερη –έστω- ρητορική περί της προστασίας των δικαιωμάτων της, ως προϋπόθεση για τη βελτίωση των σχέσεων των δυο χωρών. Εδώ και τρεις δεκαετίες, με κάποιες εκλάμψεις σε μια εξωτερική πολιτική λίθων και πλίνθων και ξύλων και κεράμων ατάκτως ερριμμένων, η κατευθυντήριος γραμμή παροχών και εγγυήσεων για την ένταξη της Αλβανίας στους διεθνείς οργανισμούς της Δύσης κατέστη το πεδίο μιας μεγάλης υπόσχεσης για την προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

Κι όσο οι ευρωπαϊκές διακηρύξεις και οι επικλήσεις «στην καλή θέληση της Αλβανίας να…» απασχολούν για λίγο την ηρεμία στις Βρυξέλες, όσο τα αποτελέσματα διαψεύδουν τα κείμενα ενσωμάτωσης που έρχονται, ψηφίζονται και υπογράφονται ως copy paste, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Ειδικά σήμερα που ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει προκαλέσει τις αντίστοιχες στρατοπεδεύσεις, αυτές φαίνεται να παραγράφουν τραγικές πολιτικές τόσο κατά του αλβανικού λαού όσο και κατά της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων που δεν ανήκουν στις Μειονοτικές Ζώνες. Το λάβαρο των 6 σημείων του Έλληνα πρωθυπουργού στην έναρξη μιας περιόδου ιστορικών ανακατατάξεων εδώ και τριάντα χρόνια, ανήκει στο μουσείο της λήθης.

Λόγω αυτής της ορθής διαίσθησης και της κοινής λογικής που διακατέχει τους συμπατριώτες μας ότι το ελλαδικό κράτος δεν χρησιμοποιεί την ισχύ του για λογαριασμό των νόμιμων συμφερόντων τους αλλά να την αποδύεται, η ελπίδα έχει εναποτεθεί στην ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ. Μέχρι τότε απομένει η προσαρμογή των λιγοστών παραμενόντων στα διαρκή νέα δεδομένα των επιλογών του κ. Ράμα, με το ελλαδικό πολιτικό σύστημα των κομμάτων να στέλνει την μπάλα στην εξέδρα, να χρησιμοποιεί την εργατικότητα και τη δημιουργικότητα του Βορειοηπειρώτη ως προστιθέμενη οικονομική αξία «απ' έδω» και να λαμβάνει την πολιτική υπεραξία από τη δεδομένη δεξαμενή ψήφων που έχει στηθεί.

Θέλει όμως το πολιτικό σύστημα στην Αλβανία να ενταχθεί στην ΕΕ;

Στην απάντηση θα συμβάλει ο Αλβανός συγγραφέας Φατός Λιουμπόνια στη συνέντευξη που παραχώρησε, στον γράφοντα την παρούσα ανάρτηση, στην εφημερίδα «Ο Δρόμος της Αριστεράς» (τεύχη 599/16-07-2022 και 600/23-07-2022), σε ερώτηση που του έθεσε για την προσκόλληση του πρωθυπουργού της Αλβανίας στον Ερντογάν. Ο «Τόσης», όπως τον αποκαλούν οι Έλληνες πρώην συγκρατούμενοί του, εξήγησε ότι λόγω της αδυναμίας προσέγγισης των δυτικών στάνταρτ «τόσο σε ό,τι αφορά την οικονομία όσο και το κράτος δικαίου», φαίνεται να υπάρχει η στροφή στην αυτοκρατορική παράδοση. «Νομίζω όμως ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια», λέει. «Η άλλη μισή συνδέεται με την αποτυχία των δυτικών πολιτικών λόγω του ότι ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός έχει προκαλέσει και στη Δύση ολοένα και πιο εντεινόμενα προβλήματα σε ό,τι αφορά την ίδια τη δημοκρατία, σε τέτοιο βαθμό που ο Colin Crouch κάνει λόγο για μια πορεία των χωρών προς την ''μεταδημοκρατία''. Η προσκόλληση του Έντι Ράμα στον Ερντογάν είναι προϊόν αυτής ακριβώς της διπλής αποτυχίας η οποία έχει καταστήσει την διάκριση μεταξύ Ερντογάν και κάποιου δυτικού ηγέτη αμελητέα, με αποτέλεσμα ο Έντι Ράμα να κάθεται αναπαυτικά ανάμεσά τους».

Άλλωστε από πού αντλεί την τόλμη να διαπραγματεύεται με την ΕΕ λοιδορώντας την ως αποτυχημένη, να επικρίνει με ανοίκειο ύφος την εξωτερική πολιτική μιας άλλης χώρας μέλους της ΕΕ όπως της Βουλγαρίας και μάλιστα να εισάγει νόμους όπως αυτόν για τις στρατηγικές επενδύσεις, για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ή να λογοκρίνει με τρόπο αυταρχικό δημοσιογράφους όταν αυτοί δεν τον υμνούν αλλά ρωτούν για τις σχέσεις μιας υπουργού του με επιχειρηματικά συμφέροντα;

Συμπληρώνει ο Φατός Λιουμπόνια στη συνομιλία μας: «Οι Αλβανοί, έχοντας μεταστραφεί από εθνικο-κομμουνιστές σε εθνικο-ευρωπαϊστές, ισχυρίζονται πως αν ανασκαλίσεις λίγο τον μουσουλμάνο Αλβανό θα βρεις έναν χριστιανό∙ φαντάζει όμως πιο αληθινό το αντίθετο: αν ανασκαλίσεις λίγο τον Αλβανό εθνικο-ευρωπαϊστή, θα βρεις τον αδερφό του τον Τούρκο. Έτσι και με τον Ράμα, αν του αφαιρέσεις το κουστούμι με το οποίο προπαγανδίζει τον εαυτό του στη Δύση ως καλλιτέχνης που θυσιάστηκε προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα του προς την χειραφέτηση, θα βρεις τον μεγάλο του αδερφό, τον σουλτάνο Ερντογάν».