Η μεταλλαγή του Μπορίσοφ, πρώην πρωθυπουργού της Βουλγαρίας και ηγέτη του (σφόδρα αντισκοπιανού) κόμματος GERB, που έχει γίνει βασικός ευρωατλαντικός παράγοντας στη χώρα του, ενισχύει τις τάσεις και άλλων στην υπόθεση της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ. Οι ισχυρές αντιρρήσεις του πρωθυπουργού Σκοπίων, Κοβατσέφσκι, προς τη γαλλική πρόταση η οποία ψηφίστηκε από το Βουλγαρικό Κοινοβούλιο για την άρση του βέτο, μετατράπηκαν σε λίγες μέρες «σε ευκαιρία που ανοίγεται η χώρα μας». Το πρότυπο Μπορίσοφ γίνεται το κατάλληλο (μέχρι την πιθανή φυλάκισή του σε μια πολιτική κρίση «εσωτερικής σημασίας») για την περεταίρω προσπάθεια ένταξης του «υπολοίπου» των «αυταρχικών και διεφθαρμένων» Βαλκανίων με το μαστίγιο και το καρότο. Δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις συναλλαγές και τις προσωπικές υποσχέσεις οι οποίες πραγματοποιούνται στις κλειστές συναντήσεις αλλά όλες οι ενδείξεις από την περίοδο συστηματικής αποδόμησης του αδιαπραγμάτευτου «Μακεδονισμού» στη διπλανή μας χώρα, που οδήγησαν στην υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από τον κατάλληλο αριθμό βουλευτών της «μακεδονικής» παράταξης του VMRO, ενισχύουν προσλήψεις.

Οι φανερές διαστάσεις αυτής της μεταλλαγής που οδηγούν στην ένταξη των δυο χωρών στην ΕΕ, προεικάζουν –επισήμως- χρηματοδοτήσεις στις αδύναμες έως πτωχευμένες οικονομίες, ευκαιρίες μετανάστευσης όπως και στρατιές παραμενόντων υπαλλήλων που θα υποστηρίξουν τις «πρέπουσες» θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Η μείωση του ρόλου των ντόπιων ολιγαρχών δεν θα μπορούσε να βλάψει τον επόμενο ρόλο τους: από τη συσσώρευση πλιάτσικου-πλεονάσματος στη συνεργατική σχέση με τις επόμενες επενδυτικές προσπάθειες είτε του Ταμείου Ανάκαμψης που εισάγει τις γερμανικές, γαλλικές και άλλες επενδύσεις με δευτερεύοντα-διαμεσολαβητικό ρόλο, όπως τις ελληνικές. Εξ’ άλλου η επιλογή της ένταξης βαραίνει περισσότερο από τη δευτερεύουσα πτυχή της διαφθοράς, για την ευρωπαϊκή ενότητα μπροστά στη ρωσική εισβολή: «Έχουμε πόλεμο βρε αδερφέ, θα τους κοιτάμε τις φορολογικές τους δηλώσεις»;

Η ΕΕ επιλέγοντας το χειρότερο κακό για το «απόλυτο καλό» της ενότητας επιβεβαιώνει τις βαλκανικές ελίτ που δημιουργούν πλεονάσματα από παράνομες δραστηριότητες και αγωνίζονται να νομιμοποιήσουν τα χρήματα που αποκόμισαν∙ κάποιοι θα φυλακιστούν σαν τα πρόβατα που πατάνε τη νάρκη για να περάσουν τα υπόλοιπα στον ναρκοθετημένο βοσκότοπο. Η διάνοιξη όμως αυτής της πύλης για την ένταξη και της Αλβανίας, εν μέσω αυτών των εξελίξεων, οφείλει να προβληματίσει ιδιαιτέρως. Η Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία ως «γέφυρα» φιλίας αντιμετωπίζει ένα πλήθος ζητημάτων, προς το παρόν χωρίς διάθεση ευρωπαϊκής διευθέτησης ή ελλαδικών παρεμβάσεων.

Συνήθως τις γέφυρες τις πατάμε για να συναντήσουμε τους Ευρωπαίους φίλους μας.