Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Κύπρο, χρώματα ουρανίου τόξου με καλύπτουν. Με συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας εμπλουτίζομαι. Δυσάρεστες, μα και ευχάριστες αναμνήσεις με περιβάλλουν.

Είναι η βελτίωση, η άνοδος, οι ριζικές αλλαγές, που βλέπεις στο νησί της Αφροδίτης κάθε φορά που την επισκέπτεσαι, τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Είναι οι φιλόξενοι, εργατικοί και ειρηνόφιλοι κάτοικοί της που ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον, που σε εμπλουτίζουν με τα συναισθήματα αυτά. Είναι οι ερεβώδεις μέρες του 1974 με την εισβολή των Τούρκων, την θανάτωση και αγνόηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων, η διχοτόμησή του νησιού σε 58% στην Κυπριακή Δημοκρατία, 37% στο ψευδοκράτος, που το διεθνές δίκαιο και ο OHΕ θεωρούν το τμήμα αυτό του νησιού υπό κατοχή των τουρκικών στρατευμάτων και η ανακήρυξη ανεξαρτησίας της θεωρείται παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και 5% από τον ΟΗΕ (πράσινη γραμμή)…, οι δυσάρεστες αναμνήσεις.

Όταν βρίσκεσαι στην Κύπρο, είναι σαν να είσαι στην Ελλάδα, διότι η Κύπρος είναι προέκτασή της. Είναι ένας κλάδος της. Κι αυτό το νιώθεις στην καθημερινότητα. Στις εθνικές μας εορτές που τελούνται στο ακέραιο όλα τα πρωτόκολλα. Με τον στολισμό, τις παρελάσεις και τις εκφωνήσεις. Στις θρησκευτικές μας εορτές, τις εορτές της Χριστιανοσύνης και της Ορθοδοξίας, όπως και ο μεγαλειώδες εορτασμός του Αγίου ΠΑΣΧΑ, που απολαύσαμε κι εφέτος με την μεταφορά του Επιταφίου στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελίστριας στην Παλιουριώτισσα Λευκωσίας, με ατέλειωτη φάλαγγα των πιστών και την χορωδία των πνευστών οργάνων, την Ανάσταση του Κυρίου στην Αγία Παρασκευή στα Λακατάμια, με το κατάμεστο προαύλιο να πλημμυρίζει από τις λαμπάδες και ν' αντηχεί από το «Χριστός Ανέστη», όπως σε όλους τους Ιερούς Ναούς και τις εκκλησίες της Κύπρου. Στα ήθη και έθιμα, που έχουν τις ρίζες τους στα βάθη των αιώνων, όπως και το ίδιο το νησί, που φέρνει το όνομα της Θεάς Αφροδίτης. Τη Δευτέρα του Πάσχα στην τουριστική κωμόπολη Άνω Λεύκαρα, που έσφυζε από τουρίστες, μικροί και μεγάλοι αναβίωσαν το έθιμο της σακουλοδρομίας, αβγοδρομίας, του άλματος με σχοινί κι άλλων σπορ …. Έθιμα που αναβίωσαν σε κάθε κοινότητα και περιοχή της Κύπρου.

Το νιώθεις ακόμα και στον αγώνα που κάνουν μάνα και κόρη, για να ενημερώσουν, να ευαισθητοποιήσουν, μα και να διαμαρτυρηθούν για τις εκβιάσεις και τις προκλήσεις της γείτονας χώρας του Σουλτάνου Ερντογκάν, με τις καθημερινές παραβιάσεις του εναερίου χώρου, με την πρόφαση της λεγόμενης γαλάζιας πατρίδας, αψηφώντας τις διαμαρτυρίες αυτές το ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με αυτό που πράττει σήμερα με την Ρώσο-Ουκρανική κρίση.

«Θα κάμετε το Πάσχα, εκτός Ελλάδος», μας είπε μια κυρία, καθώς μας είδε με τις αποσκευές στη γραμμή για το αεροδρόμιο.

«Ναι, πάμε Κύπρο»

«Α, τι μου θυμίζετε. Την αγαπώ πολύ την Κύπρο. Τους χαιρετισμούς μου στην αγαπημένη μας Κύπρο», ήταν η Πασχαλινή ευχή αυτής της σεβαστής κυρίας.

Βαγγέλης Παπαχρήστος / sfeva.gr