Άλλη μια φορά ο αξιόλογος κι εξαίρετος ερμηνευτής Χρήστος Μάστορας, μας έκανε υπερήφανους. Μας καθήλωσε μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης, με την εξαιρετική ερμηνεία του σε όλα τα είδη της έντεχνης μουσικής μα και στις ρίζες της λαϊκής μας παράδοσης, στο δημοτικό τραγούδι. Μας καθήλωσε με την άψογη παρουσίαση του γνωστού πλέον συγκροτήματός του «Μέλισσες», την συμπεριφορά του, την γλυκάδα του, την αγάπη του. Προσόντα που αντανακλούν σε έναν ταπεινό, μετριόφρον και γαλουχημένο άνθρωπο.
Μας καθήλωσε ακόμα με την ανάδειξη εκείνου του νέκταρ που είναι αναθρεμμένος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός. Το δημοτικό τραγούδι και το κλαρίνο του. Αυτά τα θησαυρίσματα που αντηχούσαν σε χαρές και πανηγύρια, σε γάμους και νίκες, σε όλο το φάσμα της ζωής του Ηπειρωτικού και συνάμα Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Με αυτά ξεπερνούσε την σκλαβιά και την κακομοιριά, την φτώχεια και τις μπόρες. Με αυτά κοιμούνταν και με αυτά ξυπνούσε. Με αυτά ονειρεύονταν και με αυτά ευέλπιζε.
Δε διάλεξε ο Χρήστος Μάστορας ένα συγκρότημα από την Ήπειρο, που είναι τόσα πολλά, αλλά ένα συγκρότημα από την Βόρειο Ήπειρο. Την ξακουστή κομπανία Βέρδη από τους Βουλιαράτες Δρόπολης. Για να δείξει στο ευρύ κοινό άλλη μια φορά την βορειοηπειρωτική καταγωγή του. Να δείξει πως αυτό το ξεχασμένο κομμάτι, κρύβει θησαυρούς μέσα του. Έχει αναδείξει και αναδείχνει ηρωισμούς και αγωνιστές. Προσωπικότητες και ευεργέτες. Καλλιτέχνες και ερμηνευτές. Σε όλα τα είδη. Σε όλο το φάσμα.
Ο Χρήστος Μάστορας, σε αντίθεση με κάποιους όπου κρύβουν ή ντρέπονται να προβάλουν την καταγωγή τους διότι «παρασημοφορήθηκαν» με κάποιο πόστο ή θέση, δεν έχει αρνηθεί ποτέ την καταγωγή του. Και όταν έγινε πασίγνωστος σε όλο το ελληνικό κοινό. Κι όταν έγινε ερμηνευτής διεθνούς κλάσης. Και όχι μόνον. Την πρόβαλε κι από πάνω. Την βροντολάλησε. Κι ένιωθε υπερήφανος. Κι ένιωθε στεναχωρημένος με την ερημιά της. Την κατάντια της. Και βροντοφώναξε μπροστά στον Πρωθυπουργό τ τον κ. Μητσοτάκη για τις αδικίες που γίνονται στους Βορειοηπειρώτες. Που ακόμα μερικοί «σοφοί», τους αποκαλούν αλλοδαπούς.
Άλλη μια φορά οι Έλλαδίτες μνημονεύουν τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Όπως με τη δίκη των πέντε. Όπως με την δολοφονία του Αριστοτέλη που δολοφονήθηκε για την μητρική του γλώσσα. Όπως με την δολοφονία του Κατσίφα που δολοφονήθηκε για την ελληνική σημαία του. Όπως…
Εύγε, Χρήστο Μάστορα, μας κάνεις υπερήφανους.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
Σχόλια