Τα «σπάργανα του Χριστού» και φέτος στην Ήπειρο

Τα «σπάργανα του Χριστού» και φέτος στην Ήπειρο

Αναβιώνει αυτές τις μέρες σε πόλεις αλλά και σε χωριά της Ηπείρου, στα σπίτια, το έθιμο που είναι γνωστό ως "τα σπάργανα του Χριστού", σε μια προσπάθεια να μην υποχωρήσει, μέσα στο καταθλιπτικό κλίμα της πανδημίας, η εορταστική παράδοση των ημερών.

Τα "Σπάργανα", οι τηγανίτες δηλαδή των Χριστουγέννων, που αποτελούν ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στα βάθη του χρόνου και συμβολίζουν το σπαργάνωμα του Χριστού στη φάτνη ψήνονται, όπως και τα αλλοτινά χρόνια γινόταν, στην πλάκα.
Παλαιότερα πάνω στη μαυρόπλακα, μια βαριά ίσια πέτρινη πλάκα, που πριν χρησιμοποιηθεί ζεσταινόταν, η γιαγιά του σπιτιού συνήθως, έψηνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, "τα σπάργανα του Χριστού" με χυλό από αλεύρι, νερό και αλάτι. Τα παιδιά περίμεναν όλο χαρά τις τηγανίτες να τις φάνε ζεστές, βουτηγμένες σε ζάχαρη, μέλι, πετιμέζι, ό,τι τέλος πάντων είχε το σπίτι τους.

Πολλές παραλλαγές
Υπήρχαν πολλές παραλλαγές, ανά περιοχή ως προς την παρασκευή "των σπαργάνων". Γερόντισσες νοικοκυρές έριχναν μια κουτάλα από το χυλό στην πυρωμένη πέτρα ή λαμαρίνα, άνοιγαν τη ζύμη να γίνει μεγάλη και την έψηναν και από τις δύο πλευρές. Έφτιαχναν μ' αυτόν τον τρόπο αρκετά φύλλα. Παράλληλα ανακάτευαν καρύδι με κανέλα, ζάχαρη και γαρίφαλο και δημιουργούσαν μείγμα. Έστρωναν ένα φύλλο ζύμη, έριχναν από πάνω το μείγμα και συνέχιζαν το στρώσιμο. Στο τέλος έριχναν σιρόπι.

Ο ρόλος των εθίμων
Σε μια κοινωνία, που όλο και περισσότερο ξεθωριάζει ηθικά, τα ήθη και τα έθιμα των Χριστουγέννων είναι ένα ζητούμενο και όχι μόνο μια νοσταλγία, είτε γι' αυτούς, που τα έζησαν, είτε για όσους τα άκουσαν και τα διάβασαν.
Τα χριστουγεννιάτικα έθιμα, ξεχασμένα πλέον πολλά από αυτά, είναι ένα θάμβος. Ένα σύνολο, που μαζί με τη χριστουγεννιάτικη θεία λειτουργία, φέρνει σε έκσταση την ύπαρξή μας. Το πλούσιο εσωτερικό φως, ο πανηγυρικός τόνος, η χαρούμενη διάθεση, που προσλαμβάνει ποιητική έκφραση, οι θελκτικές διηγήσεις, όλα συνθέτουν μια ατμόσφαιρα, στην οποία η ψυχή αναπνέει, σκιρτάει, πλημμυρίζει από συγκίνηση, στάζει στη φάτνη μύρο χαράς και "λίβανον" προσευχής.
π. Ηλίας Μάκος / Πρωινός Λόγος

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου