Η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768-1774 για αντιπερισπασμό δημιούργησε επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα και κυρίως στην Πελοπόννησο με αρχηγούς τουςΜπενάκη, Κρεββατά, Ζαΐμη, Νοταρά και Μανιάτες οπλαρχηγούς. Για συντονισμό της εξέγερσης είχαν έρθει στην Ελλάδα οι αδελφοί Ορλώφ Θεόδωρος και Αλέξιος.

Ο σουλτάνος προσκάλεσε τουςΑλβανούς μουσουλμάνους από την Αλβανία για να καταστείλουν την εξέγερση των Ελλήνων και εκείνοι δέχθηκαν. Προέβησαν σε μάχες με τους Έλληνες επαναστάτες καταφέρνοντας να καταστείλουν την εξέγερση. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Προέβησαν σε αγριότατες σφαγές κατά των Ελλήνων ακόμη και των αμάχων, με αποτέλεσμα να ερημώσει η Πελοπόννησος από τις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς των κατοίκων που διήρκησαν για εννέα ολόκληρα χρόνια από το έτος 1770 έως το 1779.

Στην ουσία επρόκειτο για γενοκτονία που διέπραξαν οι Αλβανοί κατά των Ελλήνων.

«Εν ώ ταύτα εν τω Αιγαίω διέτρεχον, ελεεινή και αξιoδάκρυτος ήτο η κατάστασις της Πελοποννήσου.

Αμα τη εκρήξει της επαναστάσεως οι ενταύθα 'Οθωμανοί αγνοούντες τας δυνάμεις των Ρώσσων, εζήτησαν, ως ερρέθη, και την βοήθειαν των Αλβανών. Ευχαρίστως δε δεχθέντα την πρόσκλησιν τα τέκνα ταύτα της λείας εισώρμησαν πανταχόθεν εις Πελοπόννησον, και αφού εν τώ αίματι κατέπνιξαν την θνησιγενή επανάστασιν, παρεξετράπησαν εις βάρβαρον λεηλασίαν και απάνθρωπον καταστροφήν. Οταν δε οι πρώτοι των αγρίων τουτων επιδρομέων πλήρεις λαφύρων επανέστρεφον εις τας εστίας των, πολυαριθμότεροι και απληστότεροι διεδέχοντο αυτούς, φρικαλεώτερα διαπράττοντες κακουργήματα. Ούτοι, μη ευρίσκοντες πρόχειρον λείαν, συνελάμβανον τους απογυμνωθέντας Πελοποννησίους και ἐξηνάγκαζον εις υπογραφήν χρεωστικών ομολογιών πληρωτέων εν ώρισμένω χρόνω, η δίκην κτηνών αντί ελαχίστου τιμήματος επώλουν είς μεμακρυσμένους τόπους.

Τα πάντα είχεν αφανίσει η 'Αλβανική πανώλης. Εκεί ένθα προ ολίγου υπήρχον πόλεις και κώμαι πολύανδροι και ευδαίμονες, ήδη έβλεπε τις θανάτου ερήμωσιν, και πυριφλεγή ερείπια. Η Πελοπόννησος πάσα είχε σχεδόν απογυμνωθή κατοίκων, διότι οι μεν εσφάγησαν, η εξηνδραποδίσθησαν, οι δε μετανάστευσαν εις "Επτάνησον, και ευάριθμοι εκρύβησαν είς απρόσιτα όρη και απόκρυφα σπήλαια. Μόνον οι κάτοικοι του Λάλα και της Βαρδούνιας διέμειναν ασφαλείς, και συμβοηθούντες τους συμπατριώτας αυτών εις το έργον της καταστρεπτικής λαφυραγωγίας, ελάμβανον το αναλογούν μερίδιον. Και αυτοί οι Μανιάται μή δυνηθέντες ν' αντιταχθώσιν εις την ορμήν αυτών, εζήτησαν άσυλον εις τα κρησφύγετα του Ταύγέτου, πολλαί δε κώμαι αυτών διηρπάγησαν και έπυρπολήθησαν» »

Πηγή: Τουρκοκρατουμένη Ελλάς : ιστορικόν δοκίμιον περί των προς αποτίναξιν του Οθωμανικού ζυγού επαναστάσεων του Ελληνικού Έθνους (1453-1821) / υπό Κωνσταντίνου Ν. Σάθα.