Εκατοντάδες συνταξιούχοι στο Δυρράχιο, βιώνουν μια καθημερινότητα γεμάτη στερήσεις, καθώς στερούνται βασικών χώρων αναψυχής και διασκέδασης, ενώ παράλληλα έρχονται αντιμέτωποι με οικονομικές δυσκολίες.

Στο κέντρο της πόλης, ο ανθισμένος κήπος μπροστά από το Ταχυδρομείο αποτελεί το σημείο συνάντησης για πλήθος ηλικιωμένων. Εκεί, παίζουν ντόμινο, σκάκι ή χαρτιά, περνώντας τον ελεύθερο χρόνο τους. Εντούτοις, η έλλειψη στεγασμένου χώρου για τον χειμώνα και η απουσία μπάνιου, σκιαγραφούν ένα τοπίο ατελούς ευημερίας. Η δημιουργία μίας ξύλινης κατασκευής, όπως στο Πογραδέτσι, θα μπορούσε να προσφέρει στους συνταξιούχους μια όαση χαλάρωσης και θαλπωρής.

Στην περιοχή 18, μια εγκαταλελειμμένη αίθουσα 80 τετραγωνικών μέτρων σε διαμέρισμα δίπλα στο κανάλι υψηλής στάθμης, έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδιο κέντρο συνάντησης για ηλικιωμένους. Λόγω της ιδιωτικοποίησης του κτιρίου, η πρόσβαση είναι προβληματική, ενώ λείπουν βασικές ανέσεις όπως η κεντρική πύλη, η εγκατάσταση νερού και το μπάνιο. Η ανησυχία για το μέλλον αυτού του αυτοσχέδιου καταφυγίου είναι έκδηλη, καθώς αποτελεί για τους ηλικιωμένους ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους.

Στην παραλία, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παραλίας έχει στερήσει από τους ηλικιωμένους την πρόσβαση στην άμμο και σε πιο άνετες εγκαταστάσεις. Η έλλειψη υποδομών και η αδυναμία αξιοποίησης της παραλίας, στερούν από τους ηλικιωμένους στιγμές χαλάρωσης και ευεξίας.