Ήταν Ιανουάριος του 1991 όταν ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μετέβη στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, μαζί με άλλα στελέχη της τότε ελληνικής κυβέρνησης, μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης και νυν αείμνηστος παγκόσμιος Έλληνας Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν Υπουργός Επικρατείας. Η δράση του Θεοδωράκη στην Αριστερά υπήρξε και ένα μέσο προσέγγισης μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.

Μετά από τα Τίρανα Μητσοτάκης και Θεοδωράκης συνέχισαν την περιοδεία τους για τις περιοχές (μόνον της αναγνωρισμένης από το καθεστώς Χότζας) Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όπου η δυναμική, αλλά και αρκετά συγκροτημένη στάση των Ελλήνων, ήταν έντονη.

Αστυνομικοί του καθεστώτος και άλλοι ασφαλίτες είχανε κατακλύσει κάθε στενό, με τους Έλληνες να προσπαθούν να προσεγγίσουν τους Έλληνες που κακά τα ψέματα φάνταζαν ως οι σωτήρες των βασανισμένων.

Επίσης αρκετές είναι οι μαρτυρίες Ελλήνων της μειονότητας για την θερμή στάση του Μίκη απέναντι στον βασανισμένο ελληνισμό. Κάποιοι αναφέρουν πως ο ίδιος δεν δίστασε να παραμερίσει δια της βίας έναν Αλβανό αστυνομικό του καθεστώτος που εμπόδιζε έναν ντόπιο Έλληνα να μιλήσει προσωπικά στον σπουδαίο καλλιτέχνη. «Φύγε από 'δω κάθαρμα», λένε πως του είπε και μίλησε με τον νεαρό Έλληνα.

Ένα ακόμη αξιοσημείωτο γεγονός στην πορεία του Μίκη, υπήρξε και η στενή του φιλία με τον Πύρρο Σπυρομήλιο, μία μεγάλη μεγάλη μορφή του Ελληνικού Ναυτικού αλλά και της ελληνικής ραδιοφωνίας. Ο θάνατός του κόστισε πολύ στον στενό του φίλο Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος του αφιέρωσε το τραγούδι «Το παλικάρι», σε δικούς του στίχους και μουσική, σε μπουζούκι Μανώλη Χιώτη και σε πρώτη εκτέλεση από τον σπουδαίο Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μίκης Θεοδωράκης υπερασπίστηκε έντονα και με την φυσική του παρουσία το ζήτημα της Μακεδονίας και τάχθηκε κατά της παραχώρησης του ονόματός της στο κράτος των Σκοπίων.