Αναρωτιούνται και ρωτούν συχνά οι Βορειοηπειρώτες αδερφοί μας. Μα γιατί η Ελλάδα, μάς έχει σαν βαρίδι; Γιατί δεν μας υπερασπίζεται; Γιατί μάς θέλει μόνο για να φωτογραφιζόμαστε σε χοροεσπερίδες ή συναντήσεις; Γιατί θέλουν απλά τις ψήφους μας; Γιατί μάς θέλει εδώ στην Ελλάδα, σαν προστιθέμενη οικονομική και πολιτική αξία, κι όχι στη γενέτειρά μας νοικοκύρηδες;

Είναι άραγε τόσο κακιά, η ελλαδική πολιτική ελίτ, που τα κάνει όλα αυτά; Όχι βέβαια. Κανένας πολιτικός δεν κοιμάται και ξυπνάει με την έγνοια, του πώς θα διαψεύσει τον καημό του Βορειοηπειρώτη ή του Κυπραίου που που θέλει να επιστρέψει στον τόπο του και νοικοκύρης. Μα δεν υπάρχουν πολιτικοί που αγαπούν τους Βορειοηπειρώτες ή έχουν ένα ιδιαίτερο πάθος με τη Βόρεια Ήπειρο; Και βέβαια υπάρχουν κι έχουν βοηθήσει σε πολλά τον τόπο. Γιατί όμως στα κεντρικά ζητήματα δεν υπάρχει μια συντεταγμένη πολιτική φροντίδας και υπεράσπισης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και του συνόλου των Βορειοηπειρωτών;

Η απάντηση είναι απλή και δια της καραμπόλας στο εκκρεμές του Νεύτωνα, που μάς παρουσιάζει τη διατήρηση της ορμής και της ενέργειας με τη χρήση μιας σειράς σφαιρών που ταλαντεύονται. Η πρώτη σφαίρα σηκώνεται και στην κάθοδό της χτυπάει τις στατικές σφαίρες. Η δύναμη μεταδίδεται μέσω των στατικών σφαιρών και ωθεί την τελευταία σφαίρα προς τα πάνω, η οποία λαμβάνει το ρόλο της πρώτης στην αντίστροφη πορεία προς την πρώτη και ούτω καθεξής. Το εκκρεμές συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι οι δυνάμεις να καταλαγιάσουν και να επικρατήσει ακινησία. Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ καθώς και οι ξεχωριστές δυτικές περιφερειακές δυνάμεις (Γαλλία, Γερμανία) χρησιμοποιούν την ελλαδική ελίτ ως χρήσιμο μοχλό στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν, οι ίδιες, σε κάθε ιστορική περίοδο, στις φάσεις τις οποίες βρίσκεται η Τουρκία. Οι οδηγίες που δίνουν, οι οποίες ακολουθούνται συνήθως κατά γράμμα και χωρίς πολλές αντιρρήσεις πέρα από φαεινές περιπτώσεις, εξωθούν σε κατευναστική συμπεριφορά την ελλαδική εξωτερική πολιτική απέναντι στις επεκτατικές προκλήσεις της Τουρκίας. Η σφαίρα που σηκώνεται χτυπάει την Κύπρο, η οποία βρίσκεται υπό κατοχήν από τα τουρκικά στρατεύματα κι αυτή με τη σειρά της χτυπάει τη σφαίρα του Αιγαίου για τη συνεκμετάλλευση μιας ελληνικής θάλασσας ως κοινής γαλάζιας πατρίδας και στη συνέχεια χτυπάει τη σφαίρα της Θράκης ως περιοχής αμφισβητήσιμης από τα σύνορα της καρδιάς του μεγάλου αφέντη, ο οποίος μεταδίδει την πολιτική του προστασία στα Βαλκάνια, με την Αλβανία να αποτελεί το κορυφαίο παρακολούθημα της τουρκικής πολιτικής. Μοιραία μια από τις σφαίρες που θα χτυπήσει είναι ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός.

Την περίοδο στράτευσης στη "σωστή πλευρά" της Ιστορίας, με βάση τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ελλαδική ελίτ έχει αποδυθεί με μεγαλύτερη ένταση σε αυτήν τη λειτουργία της συσκευής του Νεύτωνα, στο πλαίσιο ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ για την οριστική τους ενσωμάτωση στους δυτικούς διεθνείς οργανισμούς. Μοιραία λοιπόν πρέπει οι τόνοι να είναι χαμηλοί ακόμα κι αν παραβιάζονται με θράσος πρωτόκολλα ή ατζέντες συναντήσεων π.χ. του κ. Δένδια με την κ. Τζάτσκα. Ο κατευνασμός προς την αλβανική πλευρά, ως οδηγία από την ΕΕ, προκειμένου η Αλβανία να παραμείνει στις ενταξιακές διαδικασίες, τις οποίες και τρολάρει ενίοτε εξασφαλίζοντας ωστόσο χρηματοδοτήσεις, είναι αυτή η πολιτική που συνθλίβει τα δικαιώματα των αδερφών μας Βορειοηπειρωτών, που γκριζάρει το Αιγαίο μέσω της συνεκμετάλλευσης που διακαώς υποδεικνύουν οι δυτικοί μας σύμμαχοι, που αναγνωρίζει μια άλλη Μακεδονία ως Βόρεια, που ωθεί στην αναγνώριση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο διαμέσου του σχεδίου της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας κι έχει καταντήσει τη χώρα ένα πεδίο για αμερικανικές βάσεις, οι οποίες ωστόσο δεν αποτελούν εγγύηση για την ασφάλειά της.

Για αυτό και τούτο και τ' άλλα, που δεν χωρούν σε ένα μικρό εκκρεμές του Νεύτωνα. Ενδεχομένως σε μια παρτίδα αμερικανικού μπιλιάρδου, αλλά για αυτό, μια άλλη φορά...

ΥΓ: Στη Βουλή, η Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων είχε προγραμματισμένη συνεδρίαση με παράγοντες του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στις 23 Φεβρουαρίου. Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε, ωστόσο από το πρόγραμμα της ημερήσιας διάταξης η εν λόγω συνεδρίαση απουσιάζει. Γιατί άραγε;