Έκλεισαν εφέτος εφτά χρόνια από την οδυνηρή εκείνη ημέρα της 5^ης Αυγούστου του 2015, που έκοψε το νήμα της ζωής του μεγάλου αγωνιστή του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, του Πρώτου Πρόεδρου της Ομόνοιας για το Παράρτημα του Αργυροκάστρου, του Ανθρώπου με τα τόσα χαρίσματα, και που, όσο κι αν περνούν τα χρόνια η μνήμη του ενσαρκώνεται περισσότερο, διότι ήταν ο ίδιος και το έργο του την ενσαρκώνει και την περνά στην αιωνιότητα τη μνήμη αυτή.

Ξεφυλλίζοντας το αρχείο της Ομόνοιας, είναι αδύνατο να μην συναντήσεις το όνομά του, να μην μάθεις για τη δράση του. Για τις ομιλίες και συνεντεύξεις του. Τις δηλώσεις και διαμαρτυρίες για τα έκτροπα στο χώρο μας. Τις προτάσεις του για την περαιτέρω πορεία της Ομόνοιας, μα και τις ώριμες συμβουλές του.

Παραθέτουμε την συζήτηση στην Πρώτη Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας, 25 Φεβρουαρίου 1992, μια συζήτηση που είναι επίκαιρη στις μέρες που διανύουμε.

«Η Πρώτη Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας, μας βρί­σκει σ' έναν καιρό κοσμογονικών αλλαγών. Σχεδόν γκρεμίστηκε η χολέρα του κομμουνι­σμού, που τόσα δεινά έφερε στην ανθρωπότη­τα, μας βρίσκει σ' έναν καιρό ταραχών στα Βαλκάνια και γενικής κρίσης στον τόπο. Σ' αυτές τις τόσο κρί­σιμες στιγμές καλούμαστε να δώσουμε την συμβολή μας, να δώσουμε την βοήθειά μας σ' αυτόν τον μαρτυρικό λαό που πέρα­σε από το Γολγοθά στο Σταυρό, δοκιμάζοντας και την πιο απάνθρωπη και ανείπωτη τυραννία των κομμουνιστών του Χότζα.

Τις θέσεις, τους σκοπούς, τις επιδιώξεις μας δεν τις διαλέγομε μόνον εμείς σήμερα, δεν τις καθορίζομε μόνον εμείς, τις έχουν καθορί­σει και άλλοι πριν από μας, η ιστορία μας, οι παππούδες μας και οι πατέρες μας, που από το πάνθεο της ιστορίας μας στέλνουν ευχή και κατάρα, αλλά και προσταγή να συνεχίσομε τους αγώνες τους για τον ελληνισμό, τις παραδόσεις τους. Οι αγώνες αυτοί είναι στην καρδιά μας και δε θα σβήσουν από καμία άλλη δύναμη. Κανένας δεν μπο­ρεί να ξεριζώσει από μέσα μας τον ελληνισμό. Είναι αυτά που μας κρα­τούν δυνατούς και μας δίνουν τόση δύναμη να δουλέψομε για τον τόπο μας, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.

Ειδικά στις σημερινές πολιτικές συγκυρίες, ο πολιτικός ρεαλισμός, η πολιτική ωριμότητα και σύνεση επιβάλλουν κάθε φορά να επιλέγομε τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία θα ασκούμε την πολιτική μας. Ουδέποτε όμως θα σβήσουμε και θα διαγράψουμε την ιστορία μας διότι δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα.

Ποτέ δεν μπορούμε ανεχτούμε, ούτε μπορούμε να σιωπάσουμε στις συνεχής κατηγορίες ότι είμαστε τσιφτσίδες και μας έφεραν οι Αλβανοί αγάδες. Πρέπει όλοι όσοι με λύσσα επιτίθονται να γνωρίζουν ότι είμαστε γνήσιοι Έλληνες Βορειοηπειρώτες στα άγια χώματά μας από κτίσεως κόσμου. Και ζητούμε ως αυτόχθονες όλα όσα μας ανήκουν. Τίποτε περισσότερο.»

Αιωνία η μνήμη του!

Βαγγέλης Παπαχρήστος - sfeva.gr