Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς, ο μήνας της νεότητας στη Βόρειο Ήπειρο!

 Πηγή φωτογραφία: Αλέξανδρος Νέκος- Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς, ο μήνας της νεότητας στη Βόρειο Ήπειρο!

Γράφει ο Γιώργος Γκοτζιάς*

Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, ο τόπος μας υποδέχεται κατανυκτικά τη μεγάλη ορθόδοξη χαρμολύπη, την κοίμηση της Θεοτόκου. Όλη η Βόρειος Ήπειρος από απαρχής των χριστιανικών καταβολών της, είναι γεμάτη με προσκυνητάρια, με μοναστήρια και μεγαλοπρεπείς ναούς προς τιμήν της Θεομήτορος Μαρίας.

Αυτή η λίαν κατανυκτική ατμόσφαιρα μεστώνει την ισχύ της στον ερχομό των ξενιτεμένων και στα παιδικά ποδοβολητά των έρημων – κατά τους χειμερινούς μήνες – χωριών μας. Πραγματικά, και τί δε θα έκαναν οι παππούδες μας για να δώσουν λίγη ακόμη παράταση στον καυτό Αύγουστο. Μαζί με τα εγγόνια και τα παιδιά τους, έρχεται η ελπίδα, έρχεται η χαρά, έρχεται η ζωντάνια…

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι θα επιστρέψουν έστω και περιστασιακά στις πατρογονικές τους εστίες. Αψηφώντας τις ποικίλες δυσκολίες της παραμονής τους, με ή χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, θα ξεχορταριάσουν την αυλή τους, θα ανάψουν το καντήλι στα μνήματα των γονικών τους και θα συμμετέχουν στα κοινά του τόπου.

Κι εκείνη η αποστασιοποιημένη για πολλούς νεολαία, θα τρέξει όσο μπορεί να γλεντήσει στα ηπειρώτικα πανηγύρια μας. Άλλοι θα αρκεστούν στο χορό, άλλοι πάλι θα ενεργήσουν συλλογικά για το κοινό καλό. Ένα όμως είναι το σίγουρο. Όσο κι αν κατηγορούμε τους νέους μας πως είναι μόνο για χορό και πανηγύρια, πάντα θα τους τιμά το γεγονός ότι έστω και γι αυτό το λόγο δεν ξεχνάνε ποτέ την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Ναι μεν η Ελλάδα δε θα πάψει ποτέ να υποδηλώνει ολάκερη τη φυσιογνωμία μας, από την άλλη δε, ετούτη η «Απ΄ Εδώ» γη της, είναι απολύτως συνυφασμένη με τους αγώνες του Έθνους για πρόοδο και ανέλιξη.

Στα καλοκαιρινά πανηγύρια η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας ενώνει τη γη με τον ουρανό. Στη γλώσσα μας αντηχεί η ψυχή του Ομήρου και στα πόδια νιώθουμε το ποδοβολητό των ηρώων μας.

Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλους εκείνους οι οποίοι γαλουχούν τα παιδιά τους με πίστη και πάτρια ιδανικά, για αυτούς που το «είναι» τους γεμίζει υπερηφάνεια και δέος σαν αντικρίζουν τα θεόρατα κλειδαμπαρωμένα πατρικά τους.

Η αισιοδοξία είναι η λύτρωση, η συνέχεια, το αύριο… Μέσω της παρουσίας μας μπορούμε να κινήσουμε τα νήματα της προόδου ορίζοντας το προσωπικό μας μέλλον εν συνόλω, χωρίς φανατισμούς και ιδεοληψίες, αλλά με δράσεις που ενεργούν ως αντίδοτο στην εγκατάλειψη.

Παρά τις δύσκολες συγκυρίες η νέα γενιά φαίνεται ν’ αλλάζει ριζικά, να ορθώνει το ανάστημά της, να λέει θαρραλέα τις απόψεις της, να μαθαίνει από μόνη της τη σωστή ιστορία, συνεισφέροντας ανιδιοτελώς σε ό,τι κρίνει σημαντικό. Έτσι δίνει δυναμικό το παρών, στέκοντας ως άλλο πέτρινο ανάχωμα στην καταβαράθρωση κάθε πολιτιστικής και εθνικής μας αλλοίωσης.

*Εκπαιδευτικός – Φοιτητής Φιλοσοφικής Σχολής

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου