Σαν σήμερα, 4 Νοεμβρίου του 1929, γεννιέται στον Πειραιά ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, μια εμβληματική προσωπικότητα, τόσο της Ελλάδας όσο και του παγκόσμιου Χριστιανισμού.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1947 έως το 1952, αποφοιτώντας με άριστα. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ιστορία των Θρησκειών, της Ιεραποστολής και της Εθνολογίας στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου και του Μάρμπουργκ στη Γερμανία, με την υποτροφία του Ιδρύματος Alexander von Humboldt.

Έπειτα έγινε Διδάκτωρ Θεολογίας (Θ.Δ.) της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (summa cum laude με ειδικό βραβείο) το 1970. Μιλάει ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και αλβανικά. Επίσης διαβάζει αρχαία ελληνικά, λατινικά, ιταλικά και ισπανικά, ενώ έχει μελετήσει και δύο αφρικανικές γλώσσες.

Στις πολλές του διακρίσεις συμπεριλαμβάνονται οι τιμητικές του διακρίσεις από 20 Πανεπιστήμια , Πανεπιστημιακές Σχολές και Τμήματα σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Ρουμανία, Κύπρο, Γεωργία, Αλβανία και Ιταλία.

Επίσης είναι συγγραφέας 24 βιβλίων (θρησκευτική έρευνα, δοκίμια για την ιεραρχία, την ορθόδοξη πνευματικότητα) και έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 200 μελέτες και άρθρα για θεολογικά και θρησκευτικά θέματα, ενώ τα βιβλία και τα κείμενα του έχουν μεταφραστεί σε 17 γλώσσες.

Όσον αφορά την εκκλησιαστική του πορεία, χειροτονήθηκε το 1960, ιερέας το 1964, αναλαμβάνοντας το αξίωμα του αρχιμανδρίτη και χειροτονήθηκε επίσκοπος Ανδρούσης ως Γενικός Διευθυντής της «Αποστολικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος» το 1972-91.

Έπαιξε πρωτοποριακό ρόλο στην αναβίωση των ορθοδόξων ιεραποστολών σε άλλες χώρες, από το 1958 και μετά. Διετέλεσε χρέη Αρχιεπίσκοπου (Locum Tenens) της Ιεράς Μητροπόλεως Irinupoja (Ανατολική Αφρική: Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία), όπου πραγματοποίησε εκτενές θρησκευτικό και κοινωνικό έργο και το 2009 τιμήθηκε ως ο «Μεγάλος Ευεργέτης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής».

Ως Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας (1992 και μετά), κατάφερε σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, να αναστηλώσει από το μηδέν την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, η οποία είχε διαλυθεί πλήρως επί κομμουνιστικού καθεστώτος.

Έχει εργαστεί εκτενώς στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος καθώς και σε ανθρωπιστικά – κοινωνικά προγράμματα.

Δημιούργησε χώρους πνευματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων του Θεού, έχτισε 155 νέες εκκλησίες, αναστήλωσε 63 παλιές και επισκεύασε 160 κατεστραμμένε. Επιπλέον έχτισε 70 άλλα κτίρια, όπως σχολεία, κλινικές και κέντρα νεολαίας.

Προσπάθησε ακούραστα να υποστηρίξει την εκτόνωση πολλών εντάσεων στα Βαλκάνια και έχει εκλεγεί με συνέπεια σε τιμητικές θέσεις σε κορυφαίους διεθνείς οργανισμούς. Θέσεις όπως μέλος της Ομάδας Εργασίας Θεολογίας στο Διάλογο μεταξύ του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών με Ανθρώπους Θρησκειών και Ζωντανών Ιδεολογιών (DFI) (1974-83), Συντονιστής της Επιτροπής Παγκόσμιας Αποστολής και Ευαγγελισμού (1984-91), μέλος του Συμβουλίου Θρησκευτικών Ηγετών (ECRL) (2001-12). Αντιπρόεδρος της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (2003-2009), Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών (2006-13) και Επίτιμος Πρόεδρος της Παγκόσμιας Διάσκεψης Θρησκειών για την Ειρήνη (2006 και μετά).

Έχει τιμηθεί με 30 μετάλλια και βραβεία από πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος των Τιμών της Ελληνικής Δημοκρατίας (1997), το Βραβείο Αθηναγόρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Νέα Υόρκη (2001), το Βραβείο «για εξαιρετικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την ενότητα των Ορθοδόξων Λαών» (Μόσχα, 2006), το Μετάλλιο "Gjergj Kastriot Skënderbeu" που απονεμήθηκε από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Αλβανίας για τη «συμβολή του στη θρησκευτική αρμονία και την ειρηνική συνύπαρξη στην Αλβανία» (2010), το Βραβείο Klaus Hemmerle του Διεθνούς Κινήματος Focolare για τις προσπάθειές «να δημιουργηθεί γέφυρα μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων και των διαφορετικών λαών» Aahen, Γερμανία (2020).

Η προσφορά του στη θεολογία, τη χριστιανική μαρτυρία, τον διαχριστιανικό και διαθρησκειακό διάλογο και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και των κοινοτήτων είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.

Του ευχόμαστε, έτη πολλά και ευλογημένα