Ο αγώνας της Ομόνοιας για ελληνικά σχολεία σε Αγ. Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο και η ιδιαιτερότητα της Χιμάρας

Ο αγώνας της Ομόνοιας για ελληνικά σχολεία σε Αγ. Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Δέλβινο και η ιδιαιτερότητα της Χιμάρας

Το 24ο κουδούνι, χτύπησε εφέτος για του μαθητές του Ελληνικού σχολείου της πόλης των Αγίων Σαράντα, μετά από το κουδούνι της 1ης Σεπτεμβρίου 1995, στα σχολεία που άνοιξαν στις πόλεις Αγίων Σαράντα, Αργυρόκαστρου και Δελβίνου, καθώς και στα χωριά με μεικτό πληθυσμό: Μετόχι, Εξαμίλια, Μπίστρισσα και ΜΤΣ Δελβίνου.

του Βαγγέλη Παπαχρήστου

Θα ήταν το 27ο κουδούνι αν συνέχιζε κανονικά μετά από το πρώτο του άνοιγμα το Σεπτέμβριο του 1992, που έκλεισε με διαταγή του τότε πρωθυπουργού Α. Μέξι ο οποίος στέλνει στις 12.10.1992 τηλεγράφημα προς το Νομαρχιακό Συμβούλιο όπου ανάφερε: «Στο νομό σας, στα Εξαμίλια και στην πόλη των Αγ. Σαράντα, έχουν ανοίξει σχολεία στην ελληνική γλώσσα, διαστρεβλώνοντας έτσι το διάταγμα 17 ημερομηνία 27.9.1991 του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο εξηγεί πως αυτά μπορούν ν' ανοιχτούν μόνο στις καθαρές μειονοτικές περιοχές. Γι' αυτό τα σχολεία όπου κι αν έχουν ανοίξει χωρίς άδεια, να κλείσουν αμέσως...».

Σαν να μην έφτανε η πρωθυπουργική διάταξη για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων, στις 13.9.1993 στέλνεται η περίφημη εγκύκλιος αρ. 17 που αφαιρούσε το δικαίωμα στην τοπική εξουσία, τη Νομαρχία, για την έναρξη ελληνικών σχολείων και διαβιβάζει αυτό το δικαίωμα στο Υπουργείο Παιδείας αυθαίρετα και αφ' ετέρου, έξω κάθε νόμιμης και ανθρώπινης λογικής, ασκείται αστυνομική βία, επιδιώκεται το κλείσιμο αυτών των σχολείων και συνάμα η αλβανοποίηση του οκτάχρονου προγράμματος στα 70%.

Χρειάστηκε η κινητοποίηση της οργάνωσης Ομόνοια, των μαθητών, δασκάλων και γονέων, τα δύο μεγάλα συλλαλητήρια στην πόλη των Αγίων Σαράντα, η απόχη των μαθητών από τα σχολεία, που ανάγκασαν την κυβέρνηση να ξανανοίξει τα σχολεία αυτά το Σεπτέμβριο του 1995.

Δυστυχώς αν και η οργάνωση της Ομόνοιας, από την αρχή της ίδρυσής της και εν συνεχεία, προσπαθούσε και αγωνιζόταν για την ελληνικότητα της Χιμάρας και το άνοιγμα δημόσιου ελληνικού σχολείου, δεν εισακούστηκε. Ένα αίτημα που εκκρεμεί.

Παραθέτουμε την Επιστολή της Ομόνοιας Παραρτήματος Χιμάρας για το αίτημα αυτό:

Παράρτημα Ομόνοιας Χιμάρας
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Χιμάρα, στις 09.09.1998
Κ. Ρετζέπ Μειντάνι, Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Κ. Φατός Νάνο, Πρωθυπουργός
Κ. Ετχέμ Ρούκα, Υπουργός Παιδείας

Αξιότιμοι κύριοι

Στο αίτημα μας για το άνοιγμα της πρώτης τάξης στην Ελληνική γλώσσα για τα παιδιά μας, προς το Υπουργείο Παιδείας και Επιστημών, από μερικούς γονείς, εδώθει αρνητική απάντηση διαστρεβλώνοντας την ιστορική πραγματικότητα.

Στη Χιμάρα και τα γύρω χωριά μέχρι το Μάρτιο του 1946 ήταν σχολεία όπου οι γονείς μας μάθαιναν μόνον στην μητρική ελληνική γλώσσα. Τον Απρίλιο του 1946 αυτά τα σχολεία έκλεισαν με αυθαίρετο τρόπο από το δικτατορικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζια.

Οι ειδικοί του Υπουργείου Παιδείας και Επιστημών βιάστηκαν να δώσουν απάντηση χωρίς να βαθύνουν πάνω σ' αυτό το πρόβλημα.Αν δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, ας εκμεταλλευτούν το αρχείο στο οποίο έχουν διεκπεραιωθεί αυτές οι στιγμές της παιδείας στην περιοχή της Χιμάρας.

Απευθυνόμαστε σε Σας με την πεποίθηση πως θ' απαντήσετε στο αίτημά μας για την ξαναλειτουργείατου ελληνικού σχολείου για τα παιδιά μας ως ένα νόμιμο δικαίωμά τους.

Συνημμένων Σας στέλνομε την αίτηση και τις υπογραφέςγονέων για την ξαναλειτουργεία της πρώτης τάξης στην ελληνική γλώσσα καθώς και την απάντηση του Υπουργείου της Παιδείας και της Επιστήμης.

Περιμένομε την επέμβασή Σας.

Ο Πρόεδρος - Ναπολέων ΡάποςΟ Γραμματέας - Βασίλης Μπολάνος

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου