Οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν τη Γραμμική Α, η οποία θεωρείται ο πρόδρομος της Γραμμικής Β, που χρησιμοποιούσαν οι Μυκηναίοι Έλληνες. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Γραμμική Β, που έχει αποκρυπτογραφηθεί, η γλώσσα της Γραμμικής Α παραμένει ακατανόητη. Έτσι, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας τους μέσα από τα γραπτά τους.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που βοηθούν τους μελετητές να εξάγουν συμπεράσματα. Για παράδειγμα, η αρχαιολογία αποκαλύπτει τη σημασία της αστρονομίας στους Μινωίτες μέσω του προσανατολισμού ορισμένων κτιρίων. Επιπλέον, η μινωική τέχνη, που καλύπτει τις τοιχογραφίες των ανακτόρων, παρέχει σημαντικές ενδείξεις για την καθημερινή ζωή και τις πεποιθήσεις τους. Οι Μινωίτες απεικόνιζαν συχνά τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια, ακόμη και τον Γαλαξία μας, γεγονός που δείχνει ότι ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα ουράνια σώματα. Επομένως, δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι το μινωικό ημερολόγιο βασιζόταν σε αυτά.
Παρά την έλλειψη γραπτών πηγών, οι μελετητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες παρακολουθούσαν τις εαρινές και φθινοπωρινές ισημερίες. Ένα στοιχείο που υποστηρίζει αυτή τη θεωρία είναι ο προσανατολισμός των ανακτόρων, όπως της Κνωσού και της Φαιστού, τα οποία ευθυγραμμίζονται σχεδόν απόλυτα με την ανατολή του ηλίου κατά την ισημερία. Συγκεκριμένα, οι κατασκευές αυτές φαίνεται να είναι προσανατολισμένες προς την ανατολή του ηλίου πέντε ημέρες πριν από την εαρινή ισημερία και πέντε ημέρες μετά τη φθινοπωρινή ισημερία. Αυτή η απόκλιση των πέντε ημερών μπορεί να συνδέεται με τις επιπλέον ημέρες που προστίθενται για τη ρύθμιση του ημερολογίου.
Όταν ο ήλιος ανέτειλε πέντε ημέρες πριν από την εαρινή ισημερία, το φως του χτυπούσε μια ειδική πλατφόρμα στο εσωτερικό ιερό της αίθουσας του θρόνου, γεγονός που αποδεικνύει τη σημασία των ισημεριών στο μινωικό ημερολόγιο.
Μια θεωρία βασίζεται σε αρχαίες ελληνικές πηγές που περιγράφουν μια θρησκευτική τελετή του βασιλιά Μίνωα, κατά την οποία συναντούσε τον Δία κάθε εννέα χρόνια. Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι αυτό σημαίνει κάθε οκτώ χρόνια, λόγω της έλλειψης του αριθμού μηδέν στην αρχαία αρίθμηση. Αυτή η υπόθεση σχετίζεται με έναν κύκλο οκτώ ετών που χρησιμοποιούνταν για τον συγχρονισμό του ηλιακού και του σεληνιακού ημερολογίου.
Παρ’ όλα αυτά, οι μελετητές θεωρούν πιο αξιόπιστες τις ενδείξεις που δείχνουν ότι οι Μινωίτες γνώριζαν και ακολουθούσαν έναν κύκλο 19 ετών, κατά τον οποίο οι φάσεις της σελήνης συμπίπτουν με τις ίδιες ημερομηνίες.
Όσον αφορά τη βασική δομή του ημερολογίου, φαίνεται ότι οι Μινωίτες υιοθετούσαν ένα έτος 360 ημερών, με τις πέντε επιπλέον ημέρες που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Επιπλέον, το ημερολόγιό τους είχε 12 μήνες των 30 ημερών, παρόμοιο με το αιγυπτιακό ημερολόγιο.
Σχόλια