Υπάρχουν συζητήσεις ανάμεσα στους επιστήμονες για το αν η τοιχογραφία της Παναγίας που χαμογελά, η οποία βρίσκεται στη Μονή Γκιουμούς στην Καππαδοκία, είναι αυθεντική ή αποτέλεσμα λανθασμένης αποκατάστασης.

Η μονή, λαξευμένη σε έναν μεγάλο βράχο στην περιοχή της Καππαδοκίας, πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη Βυζαντινή εποχή, μεταξύ του 8ου και 12ου αιώνα.

Το σημαντικότερο τμήμα της μονής είναι η εκκλησία στο βόρειο μέρος της. Οι τοιχογραφίες της εκκλησίας φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί από τρεις διαφορετικούς καλλιτέχνες.

Στην κεντρική αίθουσα της εκκλησίας υπάρχουν παραστάσεις του Χριστού στον θρόνο, δύο αγγέλων, συμβόλων των αποστόλων, της Παναγίας, του Μεγάλου Βασιλείου της Καισάρειας, του Γρηγορίου Νύσσης και του Γρηγορίου Ναζιανζηνού.

Η μονή είναι περισσότερο γνωστή για την τοιχογραφία της Παναγίας που χαμογελά, η οποία θεωρείται μοναδική σε ολόκληρη την Ανατολία.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του στο πρακτορείο Anadolu, ο Μπασρί Ακντεμίρ, τότε Διευθυντής Πολιτισμού και Τουρισμού της περιοχής, ανέφερε πως η μορφή της Παναγίας «μοιάζει να σε κοιτάζει από κάθε γωνία».

Ο Ακντεμίρ επεσήμανε ότι οι τοιχογραφίες αποκαταστάθηκαν τη δεκαετία του 1960 από τον Βρετανό αρχαιολόγο και συντηρητή Μάικλ Γκοφ. Σύμφωνα με τον Γκοφ, «το χαμόγελο της Παναγίας πιθανότατα οφείλεται σε λάθος κατά την αποκατάσταση, αλλά έχει γίνει γνωστό έτσι τόσο στην Τουρκία όσο και διεθνώς». Ο Γκοφ πρόσθεσε πως η εκκλησία έχει υποστεί τρεις αποκαταστάσεις, χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για την αρχική μορφή του προσώπου της Παναγίας.

Μια άλλη ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Τουρκία, η Παναγία Βεφά, είναι γνωστή ως χώρος όπου άνθρωποι κάθε θρησκείας πηγαίνουν την πρώτη ημέρα κάθε μήνα για να κάνουν μια ευχή.

Εκατοντάδες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και επισκέπτες συγκεντρώνονται στην εκκλησία, στην περιοχή Βεφά, ελπίζοντας ότι η ευχή τους θα πραγματοποιηθεί.

Οι Τούρκοι την αποκαλούν «Εκκλησία της Πρώτης Μέρας του Μήνα», αλλά το επίσημο όνομά της είναι «Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου». Η αρχική εκκλησία στον ίδιο χώρο καταστράφηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.

Η εκκλησία ξαναχτίστηκε αιώνες αργότερα και, αφού καθαγιάστηκε με Αγιασμό, παραδόθηκε στην Μακεδονική Εκπαιδευτική Αδελφότητα της Κωνσταντινούπολης.