Ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς είναι ένα έθιμο που γιορτάζεται παγκοσμίως εδώ και χιλιάδες χρόνια. Παρόλο που οι τρόποι εορτασμού ποικίλουν ανάλογα με τον πολιτισμό, η βασική ιδέα παραμένει ίδια.

Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν λίγες μαρτυρίες για εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς. Ωστόσο, στα εδάφη που κατακτήθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο, παρατηρούνται πολλά σχετικά παραδείγματα.

Οι Έλληνες δεν παρενέβησαν ιδιαίτερα στον αιγυπτιακό πολιτισμό όταν ανέλαβαν τη διοίκηση της περιοχής. Ο Μέγας Αλέξανδρος, μάλιστα, ανακηρύχθηκε Φαραώ. Ο ιστορικός Κενσορίνος περιγράφει ότι η Πρωτοχρονιά στην Αίγυπτο λάμβανε χώρα στα μέσα Ιουλίου, όταν ο αστέρας Σείριος γινόταν ξανά ορατός ύστερα από 70 ημέρες απουσίας. Το φαινόμενο συνέπιπτε με την ετήσια πλημμύρα του Νείλου, γεγονός καθοριστικό για τη γονιμότητα της γης. Η έναρξη της νέας χρονιάς γιορταζόταν με θρησκευτικές τελετές και γλέντια, στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Βεπέτ Ρένπετ".

Η Βαβυλώνα, την οποία θαύμαζε ο Μέγας Αλέξανδρος, είχε το δικό της φεστιβάλ Πρωτοχρονιάς, το Άκιτου. Γιορταζόταν την άνοιξη, κατά τη διάρκεια του μήνα Νισάνου (Μάρτιος-Απρίλιος), και συνδεόταν με τη συγκομιδή του κριθαριού. Το φεστιβάλ περιλάμβανε θρησκευτικές τελετές, ανάγνωση του έπους "Ενούμα Ελίς", καθώς και γιορτές στον ειδικό ναό "Οίκος της Πρωτοχρονιάς".

Οι Φρύγες, κάτοικοι της Μικράς Ασίας, γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την άνοιξη, τιμώντας τον θεό της βλάστησης, Άττη. Το φεστιβάλ περιλάμβανε τελετές για τον θάνατο και την ανάστασή του, συμβολίζοντας την αναγέννηση της φύσης. Παρόλο που λίγα είναι γνωστά για τον εορτασμό αυτόν, συνδεόταν στενά με την αγροτική ζωή.

Στη Φοινίκη, η Πρωτοχρονιά συνδεόταν με την εαρινή ισημερία. Οι τελετές περιλάμβαναν την ανάσταση του θεού Μελκάρτ, μέσα από συγκεκριμένα τελετουργικά που εκτελούσαν οι ιερείς. Όπως και σε άλλες περιοχές, οι εορτασμοί περιλάμβαναν πιθανότατα συμπόσια και γλέντια.

Η Πρωτοχρονιά, είτε συνδεόταν με τη γεωργία είτε με θρησκευτικές παραδόσεις, αποτελούσε έναν σημαντικό σταθμό για τις κοινωνίες που περιλάμβανε η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.