Τα πλούτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξαν αντικείμενο επιθυμίας για πολλούς, από τους Βίκινγκς στα βορειοδυτικά έως τους Άραβες στα νοτιοανατολικά, με την Κωνσταντινούπολη να αποτελεί το ύψιστο τρόπαιο. Οι Βίκινγκς, ιδιαίτερα οι Ρως, που ταξίδεψαν μέσω των ποταμών της Ανατολικής Ευρώπης, ήταν από τους πιο τρομακτικούς διεκδικητές.

Αρχικά παρακινημένοι από τα ασημένια νομίσματα του Χαλιφάτου των Αββασιδών, οι Ρως καθιέρωσαν εμπορικούς σταθμούς και κατέκτησαν πληθυσμούς στις περιοχές της σημερινής Ρωσίας, Ουκρανίας και Λευκορωσίας. Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως το όνομα "Ρωσία" προέρχεται από τους Ρως.

Οι Βίκινγκς προτιμούσαν να κινούνται ανατολικά αντί δυτικά, προκειμένου να αναζητήσουν πολύτιμα αγαθά όπως ασήμι, μετάξι, και μπαχαρικά. Σε αντάλλαγμα, παρείχαν ξυλεία, μέταλλα, γούνες και, συχνά, δούλους. Οι επιδρομές και το εμπόριο τους επέκτειναν την επιρροή τους σε περιοχές όπως η Πολωνία και η Λετονία, ενώ σημαντικός σταθμός τους ήταν το Νοβγκορόντ, ιδρυμένο από τον Βίκινγκ ηγέτη Ρούρικ.

Η Κωνσταντινούπολη, γνωστή στους Βίκινγκς ως Μικλαγκάρντ ("Μεγάλη Πόλη"), τους εντυπωσίασε με την πολυτέλεια και τη στρατηγική της θέση. Ωστόσο, αποτελούσε και στόχο επιθέσεων. Το 860, ενώ ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’ βρισκόταν εκτός πόλης, οι Ρως επιτέθηκαν, λεηλάτησαν τα περίχωρα, αλλά δεν κατάφεραν να διαπεράσουν τα τείχη. Μια ακόμη αποτυχημένη επίθεση σημειώθηκε το 941, όταν οι Βυζαντινοί, χρησιμοποιώντας το φονικό Υγρό Πυρ, κατέστρεψαν τον στόλο των Βίκινγκς.

Παρά τις συγκρούσεις, οι Βίκινγκς τελικά εντάχθηκαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ως σύμμαχοι. Το 980, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ίδρυσε τη Βαραγγική Φρουρά, αποτελούμενη από Σκανδιναβούς πολεμιστές, για να εξασφαλίσει πίστη και προστασία. Αυτή η επίλεκτη φρουρά, φημισμένη για τη μαχητικότητα και την ακεραιότητά της, υπηρέτησε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία για περίπου 300 χρόνια.