Η ιστορία του Οδυσσέα και του πιστού του σκύλου Άργου στην ελληνική μυθολογία αποτελεί μια βαθιά σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον πιο πιστό του φίλο, τον σκύλο, όπως την γνωρίζουμε από αρχαιοτάτων χρόνων.

Ο Άργος ήταν το αγαπημένο σκυλί του Οδυσσέα, του βασιλιά της Ιθάκης, τον οποίο ο ήρωας είχε μεγαλώσει από κουτάβι και εκπαιδεύσει για να γίνει ένας από τους πιο γρήγορους και δυνατούς σκύλους του νησιού. Ωστόσο, ο Οδυσσέας δεν πρόλαβε να απολαύσει πολύ τη συντροφιά του Άργου, καθώς κλήθηκε να πολεμήσει στον Τρωικό Πόλεμο για τον βασιλιά Αγαμέμνονα. Αφού πέρασε δέκα χρόνια στον πόλεμο και άλλα τόσα στην περιπλάνηση της επιστροφής του στην Ιθάκη, λόγω των πολλών εμποδίων και αντιξοοτήτων, ο Οδυσσέας επέστρεψε τελικά στο σπίτι του μετά από είκοσι χρόνια.

Όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε, βρήκε το παλάτι του γεμάτο διεκδικητές που εποφθαλμιούσαν την περιουσία του και τη γυναίκα του, Πηνελόπη. Με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς, ο Οδυσσέας μεταμφιέστηκε σε ζητιάνο για να παρατηρήσει την κατάσταση. Παρά τη μεταμφίεση όμως, ο Άργος τον αναγνώρισε αμέσως. Ακόμη κι αν ήταν ηλικιωμένος, καταβεβλημένος και παραμελημένος από τους υπηρέτες του παλατιού, μόλις είδε τον Οδυσσέα, η ουρά του άρχισε να κουνιέται από χαρά και τα αυτιά του τεντώθηκαν.

Η στιγμή που περιγράφει ο Όμηρος, με τον Οδυσσέα να δακρύζει βλέποντας τον παλιό του φίλο, είναι από τις πιο συγκινητικές σκηνές της Οδύσσειας. Ο Οδυσσέας ρωτάει τον πιστό του χοιροβοσκό, τον Εύμαιο, για την κατάσταση του σκύλου, και εκείνος του εξηγεί πως ο Άργος ήταν κάποτε ακούραστος κυνηγός, ικανός να εντοπίζει το θήραμα στο δάσος, αλλά, στη μεγάλη του ηλικία και με τον αφέντη του μακριά, αφέθηκε να υποφέρει από αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Ο Όμηρος περιγράφει πως ο Οδυσσέας δεν μπορούσε να παραμείνει κοντά στον Άργο, καθώς έπρεπε να εισέλθει στο παλάτι για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του. Τη στιγμή όμως που ο Άργος είδε τον αγαπημένο του κύριο για τελευταία φορά, άφησε την τελευταία του πνοή. Έτσι, η θρυλική αυτή σκηνή μας θυμίζει το άρρηκτο δέσιμο μεταξύ ανθρώπου και σκύλου, δείχνοντας πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει η αγάπη και η πίστη.