Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στο Τελ Σιμρόν, στο βόρειο Ισραήλ, ανακάλυψαν ένα μεγάλο αρχαίο κτίσμα γεμάτο με λατρευτικά αντικείμενα των Χαναναίων. Αυτή η εντυπωσιακή συλλογή περιλαμβάνει αντικείμενα που πιθανόν χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές περίπου 3.800 χρόνια πριν. Ξεχωρίζει ένα σπάνιο μινωικό αγγείο από την Κρήτη, ένα από τα ελάχιστα που έχουν βρεθεί στο Ισραήλ, υποδεικνύοντας ότι οι Χαναναίοι διατηρούσαν επαφές με μακρινούς πολιτισμούς.

Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν καμένα κόκκαλα ζώων, πολύτιμα κεραμικά από ξένες περιοχές και δύο μικρά αγαλματίδια ταύρων, που πιθανόν αντιπροσώπευαν θεότητες των Χαναναίων. Η προσεκτική διάταξή τους δείχνει ότι είχαν ιερό σκοπό.

Το τεράστιο αυτό κτίσμα, που βρίσκεται στην κορυφή του Τελ Σιμρόν στην κοιλάδα Ιεζραέλ, δεν έχει ακόμα ανασκαφεί πλήρως, αλλά το μέγεθος και τα μοναδικά χαρακτηριστικά του ήδη εντυπωσιάζουν.

Το μνημείο, ύψους περίπου 5-6 μέτρων, φαίνεται να χτίστηκε για να ξεχωρίζει. Σε αντίθεση με το υπόλοιπο σημείο που καλύπτεται με σκούρες πέτρες, η κορυφή του κτίσματος ήταν διακοσμημένη με λευκή κιμωλία, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή αντίθεση που θα μπορούσε να φανεί από μακριά.

Ο καθηγητής Ντάνιελ Μάστερ από το Wheaton College, που διευθύνει την ανασκαφή μαζί με τον Δρ. Μάριο Μάρτιν από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, το περιγράφει ως «μνημείο». Παρά το γεγονός ότι η ακριβής του χρήση παραμένει άγνωστη, ο Μάστερ πιστεύει ότι σχεδιάστηκε για να λειτουργεί ως σύμβολο δύναμης και επιρροής.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του μνημείου είναι ένας χώρος που χρησιμοποιήθηκε ως «φαβίσσα» ή αποθήκη για παλιά λατρευτικά αντικείμενα. Ο χώρος, έκτασης 68 τετραγωνικών μέτρων, ήταν γεμάτος με σπάνια αντικείμενα της Μέσης Εποχής του Χαλκού, δημιουργώντας μια από τις πιο πλούσιες συλλογές που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Λεβαντίνης.

Η αίθουσα αυτή είχε αρχικά χοντρούς τοίχους από πηλό και δύο σκάλες, αλλά οι είσοδοι κλείστηκαν, αφήνοντας τον χώρο ανοιχτό στον ουρανό.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν αργότερα τον χώρο αυτό για να αποθέτουν υπολείμματα από θρησκευτικές τελετές. Η φαβίσσα περιείχε περίπου 40.000 κόκκαλα ζώων, κυρίως από πρόβατα, βοοειδή και κατσίκες, τα οποία είχαν καεί σε υψηλές θερμοκρασίες – πιθανότατα λόγω τελετουργίας και όχι καθημερινής μαγειρικής.

Βρέθηκαν επίσης πάνω από 57.000 κεραμικά κομμάτια, μεταξύ των οποίων σπάνια μικρά αγγεία και μπολ, καθώς και ένα αγγείο διακοσμημένο από την Κρήτη, ένα από τα ελάχιστα μινωικά κεραμικά που έχουν βρεθεί στο Ισραήλ.

Παρά τις συνήθεις «χιουμοριστικές» υποθέσεις των αρχαιολόγων για τα άγνωστα αντικείμενα, οι ενδείξεις δείχνουν πως η συλλογή αυτή είχε λατρευτική σημασία. Τα είδη κεραμικής μοιάζουν με αυτά που βρίσκονται σε ναούς και όχι σε σπίτια.

Επιπλέον, τα δύο μικρά χάλκινα αγαλματίδια ταύρων ίσως απεικονίζουν ισχυρούς χαναανικούς θεούς, όπως τον Έλ, τον θεό-ηγέτη, ή τον Βάαλ, τον θεό της καταιγίδας.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτά τα αντικείμενα βρέθηκαν εκεί από μία μεγάλη τελετή ή λίγες διαδοχικές τελετές. Πολλά κεραμικά δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως, υποδεικνύοντας ότι μόνο θραύσματα επιλέχθηκαν επίτηδες για τον ιερό αυτόν λάκκο.

Το Τελ Σιμρόν είναι ένα «τελ», δηλαδή ένας αρχαίος οικισμός που εξελίχθηκε σε λόφο καθώς χτίζονταν νέες κοινότητες στο ίδιο σημείο επί αιώνες. Ο χώρος κατοικούνταν από την Εποχή του Χαλκού έως τη σύγχρονη εποχή. Αρχαιολογικά ευρήματα και ιστορικές πηγές δείχνουν ότι ήταν κάποτε σημαντική χαναανική πόλη με εμπορικές συνδέσεις.

Αργότερα, το Τελ Σιμρόν αναφέρεται στη Βίβλο ως σημείο κατάκτησης από τους Ισραηλίτες και κατοικήθηκε από διάφορους λαούς, όπως Έλληνες, Ρωμαίους, Μουσουλμάνους, Σταυροφόρους και Οθωμανούς.

Παρά την ιστορική του σημασία, κανένας μεταγενέστερος πολιτισμός δεν έχτισε πάνω στον λόφο όπου βρισκόταν το αρχαίο μνημείο. Είναι άγνωστο γιατί αυτή η κορυφή έμεινε ανέγγιχτη – ίσως από σεβασμό στο αρχαίο κτίσμα ή για πρακτικούς λόγους.