Η Συνθήκη του Λονδίνου ( σαν σήμερα 30 Μαΐου 1913) ήταν το αποτέλεσμα από τη Διάσκεψη του Λονδίνου (1912-1913) λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που έγινε στο Λονδίνο, για τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού πολέμου.
Αυτή η Συνθήκη συνομολογήθηκε μεταξύ των Βαλκανικών Συμμάχων (Βουλγαρίας, Ελλάδας, Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός, και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου και έμεινε γνωστή και ως Βαλκανο-Τουρκική Συνθήκη.
Σύμφωνα με την εν λόγω συνθήκη, στους νικητές των βαλκανικών κρατών παραχωρούνταν όλα τα εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, που δημιουργούνταν ως ανεξάρτητη Ηγεμονία.
Πιο συγκεκριμένα το κείμενο της συνθήκης, προέβλεπε (άρθρο 2) να παραχωρήσει η Οθωμανική αυτοκρατορία όλα τα ευρωπαϊκά εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνος - Μήδεια, εκτός της Αλβανίας.
Οι Σύμμαχοι και η Τουρκία (άρθρο 3) ανέθεταν στις έξι Μεγάλες Δυνάμεις (υπό την Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη που συνέχιζε τις συνομιλίες), τη χάραξη των συνόρων και το διακανονισμό των ζητημάτων που αφορούσαν την Αλβανία, καθώς τους παρείχαν τη δυνατότητα (άρθρο 5) να αποφανθούν για την τύχη των ελληνικών νήσων του Αιγαίου, εκτός της Κρήτης (άρθρο 4) για την οποία η Πύλη παραιτείτο «υπέρ των συμμάχων Ηγεμόνων πάντων των επί της Νήσου κυριαρχικών δικαιωμάτων της»
Η Ελλάδα υπέγραψε αυτή τη συνθήκη λαμβάνοντας υπόψη τις υποχρεώσεις της στο νέο ζήτημα συνόρων της Ηπείρου που θα της εξασφάλιζε την αναγνώριση της κυριαρχίας επί των ελληνικών νήσων του Αιγαίου (και της Δωδεκανήσου) παράλληλα με τις διαβεβαιώσεις της αγγλικής κυβέρνησης επί των προκειμένων της υποστήριξής της.
Ωστόσο τρία ζητήματα που ήταν πολύ σημαντικά για το ελληνικό κράτος, τελικά δεν επιλύθηκαν. Το Βορειοηπειρωτικό, το Νησιωτικό και το Αγιορείτικο.
Πριν να επικυρωθεί η συνθήκη, ξέσπασε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος μεταξύ των συμμάχων νικητριών χωρών του Α' Βαλκανικού Πολέμου, για τον τερματισμό του οποίου συνομολογήθηκε μεταξύ των εμπλεκομένων Χωρών η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913). Όμως οι Μεγάλες Δυνάμεις συνέχισαν να θεωρούν δεσμευτικούς τους όρους της παρούσας, μιας και είχανε άμεση επιρροή στα συμφέροντά τους.