Οι Ορθόδοξες «Καρυάτιδες» της Δερόπολης

Οι Ορθόδοξες «Καρυάτιδες» της Δερόπολης

Η Μεγάλη Εβδομάδα για την Ορθοδοξία αποτελεί μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές των πιστών, όπου από τη μία στέκεται η ειλικρινή μετάνοια μιας ταλαίπωρης γυναίκας και από την άλλη η προδοσία ενός αλαζόνα μαθητή προς τον Διδάσκαλο, μέσα στην ολοκληρωτική θυσία Του Θεανθρώπου.

Σε πιο παραδοσιακό επίπεδο, είναι εκείθες οι μέρες που οι ορθόδοξοι κατακλύζουν τους ναούς για να συμπροσευχηθούν στις όμορφες ακολουθίες και να μετέχουν στα Μυστήρια.

... Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι μικρό παιδί τις γιαγιάδες μας στη Δρόπολη, να μαζεύονται συνήθως και από τα γύρω χωριά, στο κεφαλοχώρι μας την Δερβιτσάνη, γεμίζοντας την μεγάλη Εκκλησιά.

Γερόντισσες αρχοντικές, με ήθος και καθαρό βλέμμα, να στέκουν αγέρωχες στο ναό, να ψιθυρίζουν απέξω τα ψαλτικά της ημέρας, αποτελώντας ζωντανά σύμβολα...Ορθόδοξες «Καρυάτιδες» του τόπου μας.

Επάνω τους έπεσε η μανία της αθεΐας, τις βασάνισε, τους «τσαλάκωσε» την ελπίδα, όμως εκείνες παρέμειναν αγέρωχες στις τόσες δυσκολίες.

Φυσιογνωμίες γεμάτες καρτερικότητα, που αποτελούσαν για πενήντα ολόκληρα χρόνια σημείο απόδειξης στη συμπόρευση με το Θείο Πάθος, διατηρώντας ασβέστη την φλόγα της πίστεως.

Ακόμη και μέσα από τον ενθουσιασμό που είχαν τέτοιες μέρες, αλλά και την αγωνία τους ώστε να μάθουν, εάν το χωριό γέμισε από κόσμο για το Πάσχα, έβγαζαν από μέσα τους πόνο βαρύ και άδολη αγάπη. Μέσα στους ψιθύρους τους, στην ελεγκτική τους διάθεση, στον έκρυθμο χαρακτήρα.

Μνήμες που θα μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή, θυμίζοντάς μας παράλληλα τι σημαίνει να κουβαλάς στους ώμους την πίστη και την ιστορία τόσων αιώνων.

Μας λείπουν και τις θυμόμαστε με νοσταλγία…

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου