Ο Βασίλειος Σαχίνης υπήρξε ένας από τους πιο δυναμικούς ανθρώπους στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού καθώς επίσης και μια από τις μεγαλύτερες μορφές μορφές που οι ίδιοι οι Βορειοηπειρώτες ανέδειξαν ως τον μεγάλο φυσικό τους ηγέτη.

Καταγόμενος από την Δούβιανη, αλλά και από την Δερβιτσάνη της Δρόπολης στο Αργυρόκαστρο, έδωσε μεγάλους αγώνες για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Βόρειο Ήπειρο, πράγμα που πλήρωσε με την ίδια του την ζωή.

Άνθρωπος ευφυής, οξυδερκής, με έντονη παρουσία στα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα στην Βόρειο Ήπειρο, την Αλβανία και την Ευρώπη, με την προσωπικότητά του δημιούργησε μια έντονη φήμη που εκτός από τους φίλους, πλήθυνε και τους εχθρούς του, που κατά κύριο λόγο προέρχονταν από την αλβανική πλευρά.

Κατά την διάρκεια του Αυτονομιακού αγώνα του 1913 – 1914, διετέλεσε γραμματέας της προσωρινής κυβέρνησης του Γεωργίου Χ. Ζωγράφου και για τα επόμενα δύο χρόνια διορίζεται ως ελληνοδιδάσκαλος στο Αργυρόκαστρο.

Κατά την περίοδο της παραμονής του στην Βόρειο Ήπειρο, συνέχισε τον αγώνα του και το 1942 – 1943 ίδρυσε στα Τίρανα το Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου. Επίσης σημαντική υπήρξε και η προσφορά του στο Εκκλησιαστικό Ζήτημα του 1929, καθώς και το 1934 στο αντίστοιχο Σχολικό.

Ο Βασίλειος Σαχίνης συλλαμβάνεται σαν σήμερα 17 Νοεμβρίου του 1943 από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, σε συνεργασία με το ελληνικό Ε.Α.Μ., έπειτα φυλακίζεται και μετά εκτελείται.

Πάρα τις φοβέρες των Αλβανών, φίλοι και συγγενείς του, παρέλαβαν το σώμα του και το ενταφίασαν στο χωριό της μητέρας του την Δερβιτσανή, έναν τόπο που αγαπούσε ιδιαίτερα.

Η μορφή του παραμένει ακόμη έντονα χαραγμένη στην μνήμη των παλιότερων αλλά και των νεότερων Βορειοηπειρωτών. Επίσης κατά το 1993 αναγνωρίστηκε επισήμως από το αλβανικό κράτος (με Προεδρικό Διάταγμα) ως «Μάρτυρας της Δημοκρατίας».

Σήμερα ο τάφος, καθώς και η προτομή του, βρίσκονται στο κεφαλοχώρι της Δρόπολης, την Δερβιτσανή.