Από την εγκαθίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως κατακτητική δύναμη εντός της Βασιλεύουσας, αρκετοί Βυζαντινοί μαχητές δε δίστασαν να αντιπαραταχθούν σε αυτή τη νέα δύναμη που έστηνε την εξουσία της επί των θεμελίων μιας άλλοτε ισχυρής ελληνορθόδοξης αυτοκρατορίας. Μέσα σε αυτούς και ο γνωστός βυζαντινός ήρωας Γεώργιος Καστριώτης με πατέρα από την Ήπειρο και μητέρα από τη Σερβία.

Ο ίδιος, αν και είχε δοθεί στους Τούρκους ως γενίτσαρος, κατάφερε να ξεφύγει από το τμήμα των γενίτσαρων, αγωνιζόμενος παράλληλα με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και των Ούγγρο Ιωάννη Ουνιάδη. Ως αντιμαχόμενη δύναμη, ο σουλτάνος Μουράτ με στρατηγό τον Αλί πασά και με στρατιωτικό δυναμικό 25 - 40 χιλιάδων ανδρών ξεκινώντας από τα Σκόπια, κατευθύνθηκε προς τα εδάφη της σημερινής Αλβανίας.

Από την άλλη πλευρά διακρίνονται οι δυνάμεις του Γεωργίου Καστριώτη οι οποίες ήτανε κάπου στις 15 - 18 χιλιάδες ιππείς και 7 χιλιάδες οπλίτες του πεζικού. Ο Καστριώτης, αφού τελείωσε η Θεία Λειτουργία παρατάχθηκε μαζί με τις δυνάμεις του στην πεδιάδα του Τορβιόλ κοντά στην πόλη της Επισκοπής.

Η καλή γνώση της περιοχής και των δύσβατων σημείων της από τον Καστριώτη και τους άνδρες του, ήτανε το ιδανικότερο περιβάλλον για να μπορέσουν να κινηθούν με άνεση κατά των Οθωμανών. Οι στρατιώτες καθώς και ο ανιψιός του Άμεσις, ενεργούσαν υπό τις εντολές του μαζί με 3 χιλιάδες άνδρες έστησαν ενέδρα για να επιτεθούν άμεσα στους Τούρκους.

Ξημερώνοντας η 29η Ιουνίου του 1444, ο Γεώργιος Καστριώτης μαζί με 9 χιλιάδες άνδρες στην πρώτη γραμμή κι άλλους 3 χιλιάδες στην αναμονή της εφεδρείας, κατάφεραν να σχηματίσουν ένα επιθετικό - αμυντικό ημικύκλιο αποτελούμενο από 3 τάξεις των 3 χιλιάδων ανδρών η καθεμιά τους. Ενώ η κάθε στρατιωτική ταξιαρχία, αποτελούνταν από δύο πτέρυγες των 1500 οπλιτών πεζικού, οι οποίοι μάχονταν κυρίως με τόξα. Έπειτα οι χριστιανοί είχανε ταχθεί κοντά σε λοφίσκους, ούτως ώστε να αποτελέσουν το "δόλωμα" του εχθρού.

Έτσι οι Τούρκοι, αν και διέθεταν περισσότερο εξοπλισμό και ισχυρή στρατιωτική δύναμη που υπερείχε και αριθμητικά, επιτιθέμενοι κατά των προφυλακών του Καστριώτη, περικυκλώθηκαν σταδιακά από τους ιππείς και από πίσω τους ακολούθησαν οι τοξότες και τέλος από τους βαρύτερα οπλισμένους. Κατόπιν της εντολής του Καστριώτη, οι συστηματικά παραταγμένες δυνάμεις του ρίχτηκαν στη μάχη αποκρούοντας τους στρατιώτες του Αλί πασά.

Αυτές οι ενέργειες του Γεωργίου Καστριώτη, είχανε σαν αποτέλεσμα αρκετοί Τούρκοι να τραπούν σε φυγή, ενώ ταυτόχρονα ολόκληρες οι χριστιανικές δυνάμεις κατέσφαξαν χιλιάδες απ' αυτούς.

Ο Χρονογράφος