Με ζεστή καρδιά και καθαρό νου, με την κατάλληλη πολιτική και στρατηγική, η Ομόνοια έδινε τον καθημερινό της αγώνα για τα δίκαια των Ελλήνων της Αλβανίας

Ο Οκτώβριος του 1991 ήταν μήνας αγώνος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας για το άνοιγμα ελληνικών σχολείων, εκεί που η δικτατορία τα είχε αποκλείσει, μα ήταν κι ένας μήνας δοκιμασίας της νεοϊδρυθείσας οργάνωσης των Ελλήνων της Αλβανίας, της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, που έπρεπε να κάνει γνωστό το πρόγραμμα και τους στόχους της, να συσπειρώσει και να εμψυχώσει τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, να καθορίσει την κατάλληλη πολιτική και στρατηγική, να δείξει και τους δρόμους για την διεκδίκηση των αιτημάτων και δικαιωμάτων της, όπως αρμόζει σε μια πολιτισμένη μειονότητα.

Τα ανακοινωθέντα, οι διαμαρτυρίες, οι εκκλήσεις, μα και οι καθοδόν συναντήσεις με τα μέλη της ήταν σε ημερήσια διάταξη.

Να τι γράφει η έκκληση της 15^ης Οκτωβρίου 1991 για το μέγιστο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν το μήνα αυτό, που ήταν το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων:

Αδέρφια κι αδερφές Έλληνες της Αλβανίας,

Από τις 16 Οκτώβρη μπήκαμε σε νέα φάση της πάλης μας για δικαίωμα παιδείας στη μητρική γλώσσα. Στην 1 Οκτωβρίου δε χτύπησε κουδούνι στα σχολεία της ελληνικής μειονότητας. Τα παιδιά μας δεν κάθισαν στα θρανία. Δάσκαλοι, μαθητές γονείς και διανοούμενοι βρεθήκανε στο πόδι. Ενωμένοι και συσπειρωμένοι όσο ποτέ υψώσαμε τη φωνή μας, διαμαρτυρηθήκαμε για τη μεγάλη αυτή αδικία που μας έγινε. Η Αλβανική Κυβέρνηση μπροστά στην ακράδαντη απόφασή μας για τη συνέχιση μέχρι τέλους του αγώνα, αναγνώρισε μερικά από τα αιτήματά μας. Άνοιξε σχολεία στην ελληνική γλώσσα στην πόλη του Δελβίνου καθώς και στο Μετόχι,ΜΤΣ και Μπίστρισσα. Η άλλη η σημαντικότερη νίκη στο χώρο αυτό ήταν η διδασκαλία όλων των μαθημάτων στη μητρική γλώσσα σε όλον τον κύκλο του 8χρονου σχολείου.

Αυτά ήταν σημαντικά βήματα μπροστά αλλά το πρόβλημα δε λύνονταν με τόσο. Εντωμεταξύ το Αλβανικό Κοινοβούλιο αντί να συζητήσει τώρα το Νομοσχέδιο, που παρουσίασε η Κοινοβουλευτική μας ομάδα, αποφάσισε να το εντάξει στα πλαίσια της συζήτησης για τις μεταρρυθμίσεις της παιδείας κατά το μήνα Δεκέμβρη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το Γενικό Συμβούλιο της Ομόνοιας συγκεντρωμένο στις 15 Οκτώβρη αποφάσισε να σταματήσει η αποχή αλλά να συνεχίσει πολύ πιο έντονα ο αγώνας. Αυτό είναι μόνον μια αλλαγή ταχτικής ενώ ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Ας δώσουμε λοιπόν κι άλλη μια ευκαιρία στις αλβανικές αρχές να σκεφτούν καλύτερα όλο το θέμα και να πειστούν ότι είμαστε ένας λαός πολιτισμένος, δημοκρατικός αλλά αποφασισμένος ως στο τέλος για τα δίκαια αιτήματα του. Ελπίζουμε πως αυτή τη φορά το Αλβανικό Κοινοβούλιο και Κυβέρνηση θα ανάψουν το πράσινο φως. Εντωμεταξύ η μάχη θα συνεχίζεται κλιμακωτά. Με τηλεγραφήματα, διαμαρτυρίες, αποχές, μέσα και έξω από τη χώρα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.

Δάσκαλοι και μαθητές συνεχίστε το μάθημα και δείξτε ότι είστε ικανοί να συμπληρώσετε κάθε κενό κερδίζοντας κάθε μάχη.

Έλληνες Μειονοτικοί. Τούτες οι στιγμές μας θέλουν ενωμένους και συσπειρωμένους όσο ποτέ. Μας θέλουν με ζεστή καρδιά και καθαρό νου. Μας θέλουν έτοιμους κάθε στιγμή για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Ο Αγώνας μας είναι δίκαιος γι' αυτό θα νικήσομε.

Γενικό Συμβούλιο Ομόνοιας