Στην ενότητα των πιστών και συγκεκριμένα των Ελλήνων της μειονότητας, αναφέρθηκε κατά το κήρυγμά του στην χθεσινή εορτή του Αγίου Πνεύματος, στο Μοναστήρι της Πέπελης, ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος.

Όπως επισημαίνει στο ρεπορτάζ της η σελίδα «Ταχυδρόμος», ο Σεβασμιότατος, ανέφερε χαρακτηριστικά: «…Ας δοξάζουμε τον Θεό που με την υποχώρηση της επιδημίας επέτρεψε σήμερα τους πιστούς απ' όλη την περιοχή της Δερόπολης να ανταμώσουμε στη λατρευτική αυτή σύναξη».

Στην ιερά πανήγυρη συνέρρευσε πλήθος πιστών από την ευρύτερη βορειοηπειρώτικη περιοχή, ούτως ώστε να συμμετάσχει στην Θεία Λειτουργία, αλλά και στο Μνημόσυνο που παραδοσιακά τελείται μετά το πέρας της στον τάφο των ιερομονάχων και μοναχών της Μονής, που το αθεϊστικό καθεστώς του Χότζα, πολέμησε με λυσσαλέα.

Επίσης ο Μητροπολίτης Δημήτριος, αναφέρθηκε και στο γεγονός της φθίνουσας αριθμητικής πορείας των κατοίκων της ΕΕΜ., η οποία σε συνδυασμό με την απομόνωση και τον συνοριακό εγκλεισμό που επέφερε η πανδημία, φανερώνει την πραγματική διάσταση του προβλήματος.

Ο Σεβασμιότατος δράττοντας την ευκαιρία της παρουσίας των πιστών, ανέφερε πως «μείναμε λίγοι», ενώ καλεί τους Ορθοδόξους της περιοχής σε πνεύμα υπακοής στις υποθέσεις της ορθόδοξης πίστης της κοινότητας, ανακαλώντας στην μνήμη τους την ιεραποστολική προσπάθεια της δεκαετίας του '90 στον τόπο.

Τέλος, αναφέρθηκε στην ανάγκη της Ιεράς Μητροπόλεως Αργυροκάστρου για κληρικούς και μοναχούς, ιδιαιτέρως σε όσους κατάγονται από την περιοχή, καλώντας τους ορθά ευρισκόμενους σε διάφορες μονές της Ελλάδος, να βοηθήσουν, έστω και παροδικά, τον τόπο τους.

«Χωρίς ιερείς δεν μπορεί να υπάρξει Εκκλησία και χωρίς Εκκλησία δεν νοείται η διαιώνιση της ιστορικής μαρτυρίας του Ελληνισμού στα πατρώα αυτά εδάφη του…», ανέφερε.

Σημαντικό σημείο του κηρύγματος του Σεβασμιότατου, αποτελεί και η αναφορά του στον Βορειοηπειρώτη καλλιτέχνη (ζωγράφο – αγιογράφο) Γιώργο Μήτση, για την επαναφορά της τοιχογραφίας της «Υποδοχής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας», καθώς και οι ευχαριστίες του προς αυτόν για το τόσο σημαντικό έργο, που επούλωσε ακόμη μία, βαθιά «πληγή» του καθεστώτος στην Μονή.