Νέοι από την Ορθόδοξη κοινότητα της Κορυτσάς, αναζήτησαν τα ίχνη των νεομαρτύρων Νικοδήμου και Ιακώβου, στον τόπο των αγίων, το Βιθκούκι Κορυτσάς. Περπατώντας, τα μέλη της Ορθόδοξης Νεολαίας "Υιοί Φωτός" στους χώρους, όπου κάποτε, άφησαν τα αποτυπώματά τους οι δύο αυτές αγιασμένες μορφές, ήθελαν να γευθούν τη ζωή και την πνευματική δραστηριότητά τους.

Αφετηρία αυτού του προσκυνήματος είναι ο πόθος να μην περιορίζεται η πίστη τους μόνο σε λόγια, σε εκφράσεις και συναισθήματα, που από μόνα τους δεν έχουν αξία, αλλά να έρθουν σε επαφή με τις πράξεις των μαρτύρων και να εμπνευσθούν από αυτές.

Και αποδείχθηκε η επίσκεψη στο Βιθκούκι, με τις 24 συνολικά εκκλησίες, μια καλή ευκαιρία για επαγρύπνηση και εγρήγορση και ασφάλεια της ψυχής, για άναμμα της εσωτερικής φλόγας, για επαύξηση του σπόρου και του καρπού της πίστης.

Και βοήθησε να συναισθανθούν το χρέος τους ως πιστά νιάτα, να αναμετρήσουν τις ευθύνες τους και να ανανεώσουν τον αγώνα τους για το Χριστό.

Έψαλαν ύμνους στο ναό του αγίου Νικοδήμου, που έχτισε προς τιμή του στη γενέτειρά του ο άγιος Αναστάσιος και αγνή και αυθόρμητη και θαρραλέα βγήκε από μέσα τους η ικεσία τους γι’ αυτόν.

Και αναθυμήθηκαν τις διηγήσεις των ιερέων για το νεομάρτυρα Νικόδημο, που μετά το Βιθκούκι, έζησε και μαρτύρησε στο Μπεράτι, όπου φυλάσσεται η κάρα του.

Αμαρτωλός ήταν. Έφτασε στο σημείο να αρνηθεί την πίστη του, διαλαλώντας ότι είναι Αγαρηνός, προκειμένου να νυμφευθεί μια γυναίκα, αν και ήταν ήδη νυμφευμένος.

Αλλά το μετάνιωσε και ξανάφερε το οξυγόνο της θείας ζωής μέσα του, αναστήθηκε, δυνάμωσε, ζωογονήθηκε. Κατέφυγε στο Άγιο Όρος, όπου νωρίτερα είχε στείλει το γιό του.

Αφού προσέφερε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς, ράπτης το επάγγελμά του, ανεχώρησε για το Άγιο Όρος, όπου στη σκήτη της Αγίας Άννης έγινε μοναχός.

Επέστρεψε στο Μπεράτι, ομολόγησε με τόλμη την πίστη του, φώναξε ότι πλανήθηκε και οδηγήθηκε στο μαρτύριο.

Οδοιπόρησαν στους δρόμους, που κι εκείνοι βημάτισαν ως μικρά παιδιά, στάθηκαν σε σημεία, όπου και αυτοί στέκονταν προσευχόμενοι, και ήταν σαν να άκουγαν τις φωνές τους…

Και οι φωνές αυτές τους καλούσαν, τους προσκαλούσαν και τους παρακαλούσαν, να είναι αληθινοί Χριστιανοί.

Δηλαδή σωστοί και ολόκληροι, συνεπείς Χριστιανοί, που παλεύουν και προχωράνε ασυνθηκολόγητοι με το κακό, ατρόμητοι και άτρωτοι στις επιθέσεις του.

Χριστιανοί με το αγνό βλέμμα. Με το καθαρό μέτωπο. Με τ’ άδολα χείλη. Με το δίκαιο χέρι.

Χριστιανοί, πόχουν καρδιά γιομάτη. Που, με το στόμα και τα χέρια τους σκορπίζουν το γλυκό άρωμα της αγάπης, την οποία προμηθεύονται απ’ ευθείας από τον Ουρανό, από την Αγάπη…

Με αυτά τα σπαράγματα στην καρδιά πήραν την πορεία της επιστροφής από τον τόπο των αγίων…

Και με την υπόσχεση στους εαυτούς τους να φανερώνουν απλά και ανεπιτήδευτα, αλλά και ελπιδοφόρα, κάθε ημέρα ότι είναι αθάνατα δημιουργήματα του Δημιουργού και Αναδημιουργού….

Πηγή:romfea.gr