Σε ένα μικρό χωριό της επαρχίας, ένας αγρότης επέστρεψε μετά από χρόνια μετανάστευσης για να επενδύσει στις καλλιέργειες ελιάς και στη δημιουργία ενός σύγχρονου εργοστασίου παραγωγής ελαιολάδου. Παρά τις προσπάθειές του, βρέθηκε αντιμέτωπος με σοβαρές δυσκολίες, όπως η έλλειψη κατάλληλων δρόμων και εργατικού δυναμικού. Παρά τις υποσχέσεις για βελτίωση των υποδομών, η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη, κάνοντας τη μεταφορά των προϊόντων του εξαιρετικά δύσκολη.

Η περιοχή έχει μακρά παράδοση στην καλλιέργεια ελιάς, με εκτάσεις που αυξάνονται συνεχώς. Ωστόσο, η μετανάστευση των νέων έχει δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στην εποχή της συγκομιδής. Ένας άλλος αγρότης εξηγεί πως χρειάστηκε να καλέσει το γιο του από το εξωτερικό για να βοηθήσει στη συγκομιδή, καθώς η έλλειψη εργατών είναι έντονη. Πολλοί νέοι έχουν φύγει, αφήνοντας πίσω μόνο τις μεγαλύτερες ηλικίες για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της καθημερινότητας.

Η απουσία εργατικού δυναμικού έχει οδηγήσει πολλές οικογένειες να βασίζονται στη βοήθεια συγγενών ή φίλων, ενώ κάποιοι πληρώνουν υψηλούς μισθούς για να εξασφαλίσουν εργάτες, ακόμη και εκτός εποχής. Συχνά, γυναίκες και κορίτσια των χωριών αναλαμβάνουν το βάρος της συγκομιδής, λόγω της μετανάστευσης των ανδρών. Μια γυναίκα εξηγεί πως επενδύει συνεχώς σε νέες φυτεύσεις, αλλά αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες στην εκμετάλλευση της παραγωγής της, κυρίως λόγω της έλλειψης υποδομών και της περιορισμένης βοήθειας από το κράτος.

Η μεταφορά των προϊόντων γίνεται ακόμη με ζώα ή με ακριβά μέσα, αφού οι δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση. Αυτή η έλλειψη υποδομών αυξάνει το κόστος παραγωγής, ενώ οι τιμές πώλησης παραμένουν χαμηλές, μη καλύπτοντας τα έξοδα. Ένας αγρότης περιγράφει πως, λόγω των κακών δρόμων, χρειάζεται να πληρώσει ακριβά για τη μεταφορά του λαδιού, ενώ οι έμποροι που έρχονται απευθείας στα χωριά προσφέρουν πολύ χαμηλές τιμές.

Οι αγρότες επισημαίνουν επίσης την έλλειψη στήριξης από το κράτος, όπως η απουσία γεωπόνων για να τους παρέχουν γνώσεις σχετικά με τη φροντίδα των ελαιόδεντρων. Οι περισσότεροι βασίζονται σε μη εξειδικευμένα γεωργικά φάρμακα, τα οποία αγοράζουν στα τυφλά από γεωργικά καταστήματα, χωρίς καμία καθοδήγηση. Παρότι υπάρχει ένα ετήσιο πρόγραμμα ενημέρωσης για τους καλλιεργητές, πολλοί ισχυρίζονται πως δεν έχουν καμία επαφή με ειδικούς.

Το κράτος έχει θεσπίσει προγράμματα ενημέρωσης μέσω εντύπων και συναντήσεων, αλλά οι αγρότες υποστηρίζουν ότι η βοήθεια αυτή είναι ανεπαρκής. Με το υψηλό κόστος παραγωγής, την έλλειψη υποδομών και την ελλιπή υποστήριξη, οι καλλιεργητές αντιμετωπίζουν μια πραγματική κρίση που απειλεί τη βιωσιμότητα του τομέα. Η ανάγκη για βελτίωση των δρόμων, της εκπαίδευσης και της πρόσβασης στην αγορά είναι επιτακτική, καθώς η καλλιέργεια ελιάς παραμένει κεντρικός πυλώνας για την οικονομία της περιοχής.