Ο σεισμός του 2019 άλλαξε ριζικά τη ζωή των κατοίκων των αγροτικών περιοχών της Αλβανίας, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα χωράφια τους, τα οποία αποτελούσαν τη βασική πηγή εισοδήματός τους. Το κυβερνητικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης επικεντρώθηκε στην ανέγερση νέων πολυκατοικιών, αφήνοντας πολλές περιοχές με ημιτελή υποδομή και περιορίζοντας την πρόσβαση των αγροτών στα χωράφια τους. Αυτό δημιούργησε σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα για τους πληγέντες.

Μία κάτοικος αφηγείται πώς η ζωή της άλλαξε όταν αναγκάστηκε να μετακομίσει από την ιδιωτική κατοικία της σε ένα διαμέρισμα που της παραχωρήθηκε μέσω του προγράμματος ανασυγκρότησης. Παρά τη νέα της κατοικία, τα χωράφια της βρίσκονται σε απόσταση 20 λεπτών, και χρειάζεται πάντα κάποιον να τη μεταφέρει. Δεδομένης της ηλικίας της και των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων, η φροντίδα των καλλιεργειών έχει γίνει σχεδόν αδύνατη.

Αυτή και ο σύζυγός της, οι οποίοι βασίζονταν αποκλειστικά στη γεωργία για την επιβίωσή τους, αναγκάστηκαν να αφήσουν τα χωράφια τους και να μετακομίσουν σε ένα διαμέρισμα. Εκεί αντιμετωπίζουν νέα προβλήματα, όπως η έλλειψη νερού και η ανάγκη προσωπικής επένδυσης για την ολοκλήρωση βασικών εγκαταστάσεων. Οι διενέξεις με γείτονες σχετικά με τη χρήση του νερού είναι συχνές, ενώ οι καλοκαιρινοί μήνες επιδεινώνουν την κατάσταση.

Αντίστοιχα προβλήματα καταγράφονται και σε άλλες περιοχές. Κάτοικοι σε περιοχές όπως η Βόρρα, η Φούσε-Κρούγια και το Μπούμπκ, καταγγέλλουν την ελλιπή υποδομή στα νέα τους σπίτια, όπως η απουσία ασανσέρ και οδικών συνδέσεων. Πολλοί, όπως ένας 67χρονος κάτοικος, εκφράζουν τη δυσκολία να διατηρήσουν την πρόσβαση στις γεωργικές τους δραστηριότητες, καθώς οι νέες κατοικίες βρίσκονται μακριά από τα χωράφια τους. Άλλοι δηλώνουν ότι οι συνθήκες στα νέα σπίτια είναι κακές, αναφέροντας διαρροές, προβλήματα υδραυλικών και ανεπαρκείς κοινόχρηστους χώρους.

Παρότι η αλβανική κυβέρνηση έχει εγκαινιάσει πολλά έργα ανασυγκρότησης, οι ελλείψεις παραμένουν, και οι αγρότες αισθάνονται ότι έχουν εγκαταλειφθεί. Για αυτούς, η ζωή στις νέες πολυκατοικίες δεν προσφέρει ούτε την ασφάλεια ούτε την ευκαιρία για οικονομική επιβίωση που είχαν πριν τον σεισμό. Η ανάγκη για λύσεις που να συνδυάζουν τη στέγαση με την πρόσβαση στις γεωργικές τους δραστηριότητες παραμένει πιεστική, καθώς η αποκοπή τους από την παραδοσιακή ζωή τους οδηγεί σε οικονομική και κοινωνική απομόνωση.