Πριν από μερικά χρόνια, η αλβανική κυβέρνηση ξεκίνησε μια ευρεία πρακτική χορήγησης έγκρισης για μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς ισχύος έως 2MW.

Καθώς αυτές οι συμβάσεις χωρίς παραχώρηση αυξάνονταν χρόνο με το χρόνο, οι εμπειρογνώμονες στον τομέα της ενέργειας και του περιβάλλοντος έθεσαν ερωτήματα σχετικά με την κερδοφορία αυτού του είδους επένδυσης σε σχέση με τη ζημιά που προκάλεσε στις πηγές νερού όπου αναμενόταν να κατασκευαστούν. Σήμερα, χρόνια μετά, ένα μεγάλο μέρος αυτών των έργων παραμένουν μόνο στα χαρτιά.

Ο Ανώτατος Κρατικός Έλεγχος (KLSH) στην ετήσια έκθεσή του υπογραμμίζει ότι τουλάχιστον το 70% της ενέργειας που έχει ανατεθεί για ηλεκτρικούς σταθμούς κάτω των 2 MW δεν έχει ακόμη εισέλθει σε παραγωγή. Η ίδια κατάσταση εμφανίζεται και σε άλλες συμβάσεις που είναι παραχωρήσεις και που πέρασαν με κυβερνητικές αποφάσεις.

Η έκθεση KLSH εστιάζει επίσης στη χρήση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας και στις ικανότητες που έχουν εγκριθεί για αυτόν τον τομέα.

Ο Κρατικός Έλεγχος έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι δύσκολο να αξιολογηθεί η διαδικασία αυτή τη στιγμή, καθώς οι φάκελοι δεν έχουν τις πράξεις του υπουργείου, ούτε γίνεται εκτίμηση των τεχνικών και οικονομικών δυνατοτήτων των ενδιαφερόμενων φορέων.