Πλήθος πιστών, κατά το διήμερο, 3 και 4 Ιουνίου, στον εορτασμό του αγίου Ιωάννου του Βλαδιμήρου στην ομώνυμη Μονή, στο Ελμπασάν Αλβανίας, προσκύνησαν το λείψανο του.

Προσήλθαν προσκυνητές και από άλλα μέρη της Αλβανίας, αλλά και από το Μαυροβούνιο, τη Σερβία κ.λπ.

Την παραμονή της εορτής, Παρασκευή 3 Ιουνίου ανοίχτηκε από το Σεβ. Μητροπολίτη Αμαντίας Ναθαναήλ, που χοροστάτησε στον πανηγυρικό αρχιερατικό Εσπερινό, παρόντος του Μητροπολίτου Ελμπασάν Αντωνίου, η λάρνακα με το λείψανο του Αγίου, που φυλάσσεται στα Τίρανα και μεταφέρεται κάθε χρόνο στην εορτή του εκεί.

Το ασπάστηκαν οι Μητροπολίτες, οι συμμετέχοντες κληρικοί, μοναχές, καθώς και πλήθος πιστών και ακολούθησε πανηγυρικός αρχιερατικός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το λείψανο υπήρχε μέχρι το 1967 στο Μοναστήρι, ενώ επί αθεϊστικού καθεστώτος μεταφέρθηκαν στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αλβανίας, στις αποθήκες του οποίου βρέθηκε.

Θεωρείται από τους πολυτιμότερους θησαυρούς της Εκκλησίας της Αλβανίας.

Το γεγονός ότι το λείψανο το τιμούν και Χριστιανοί και Μωαμεθανοί, επιβεβαιώνει την ευρεία αποδοχή και χάρη του αγίου, αλλά και τη συνετή στάση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου να στέκεται διαλεκτικά και όχι απομονωτικά, αντιλαμβανόμενος ότι το πλέον λειτουργικό και σημαντικό από την πλευρά μας ως Ορθοδόξων είναι να ανατρέχουμε στην πρόκληση της συνάντησης.

Ανήμερα της εορτής, Σάββατο 4 Ιουνίου, ιερούργησε ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος, πλαισιούμενος από ιερείς της περιοχής, ενώ προς το τέλος της θείας λειτουργίας μετ’ αρτοκλασίας έγινε λιτανεία του ιερού σκηνώματος και της εικόνας του αγίου Βλαδιμήρου περιμετρικά του ναού του μοναστηριού.

Παραβρέθηκαν και εκπρόσωποι άλλων θρησκευμάτων, καθώς και τοπικοί πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες.

Στο χώρο του μοναστηριού, κατά τις ακολουθίες, κατά τη λιτάνευση, αλλά και μπροστά στο λείψανο του αγίου Ιωάννου του Βλαδιμήρου, που μαρτυρείται ότι θεραπεύει ασθένειες, οι πιστοί συνειδητοποίησαν ότι οι άνθρωποι είμαστε προορισμένοι για αγώνες.

Και θα πετύχουμε στην πάλη της ζωής, όταν έχουμε πίστη, όταν προστρέχουμε στον Κύριό μας και στους αγίους του.

Βλέποντας ότι ο κόσμος αυτός έχει τις εναλλαγές του, τις αντιθέσεις του, οφείλουμε να κρατηθούμε γερά από το παντοδύναμο χέρι του Χριστού.

Δεν έχουν διασωθεί πολλά και ακριβή ιστορικά στοιχεία για το μοναστήρι.

Σύμφωνα με κάποιες αναφορές το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Βλαδίμηρου, το οποίο ανακαίνισε σε βάθος ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και κατά καιρούς συντηρείται με δωρεές πιστών, είναι ένα από αυτά, που είχε ιδρύσει ο ίδιος ως ηγεμόνας της Διοκλείας (περιλάμβανε το σημερινό Μαυροβούνιο και το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας).

Το σκήνωμα του δολοφονημένου ηγεμόνα, ο οποίος πέρασε πολλές δοκιμασίες και από δικούς του ανθρώπους, αλλά αυτός αμυνόταν με την προσευχή, ενταφιάστηκε, κατά μία παράδοση, αρχικά στις Πρέσπες, μέσα στο ναό του αγίου Αχιλλείου, όπου δολοφονήθηκε.

Αργότερα η σύζυγός του Κοσάρα ανακόμισε το λείψανό του (το οποίο βρέθηκε αδιάφθορο και ευωδιαστό) και το μετέφερε στη γενέτειρά του Κράινα (Krajina), κοντά στη λίμνη της Σκόδρας.

Μάλιστα όταν απεβίωσε, ενταφιάστηκε κατά την επιθυμία της στα πόδια του μάρτυρα συζύγου της.

Το λείψανο μεταφέρθηκε στο Δυρράχιο το 1215, από τον Βυζαντινό Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Α’.

Από εκεί το 1368 ο Αλβανός ηγεμόνας Κάρολος Θεωπίας το μετέφερε στο μοναστήρι του αγίου, έξω από το Ελμπασάν.

Το καθολικό της μονής καταστράφηκε από δύο διαδοχικές πυρκαγιές, από τους Ιταλούς αρχικά και τους Γερμανούς στη συνέχεια.

Στην κόγχη σώζονται αγιογραφίες.

Κάτω από το πάτωμα του ναού μαρτυρείται η ύπαρξη νεκροταφείου, η οποία επιβεβαιώνεται από μια θολωτή είσοδο βορειοανατολικά του ναού.

Ο χώρος του Ιερού Βήματος, διαχωρίζεται από το υπόλοιπο τμήμα του ναού με τέμπλο κτισμένο από τούβλα.

Και αυτό το μοναστήρι και παλαιότερα, αλλά και στα νεότερα κυρίως χρόνια, μετά τη λαίλαπα του διωγμού της θρησκείας, είναι μια ζωντανή μαρτυρία ότι ο Θεός δεν είναι ένα ον κλεισμένο στον εαυτό του, χωρίς οποιαδήποτε σχέση με οτιδήποτε.

Είναι ένας Θεός κοινωνία προσώπων, που μπορεί να στραφεί προς τα έξω, να έρθει κοντά στον κόσμο και να τον πλημμυρίσει με την αγάπη Του.

Και μέσα από αυτή την αγάπη, να μπορούμε τα θελήματα τα δικά μας να τα κάνουμε θελήματα του Θεού.

Πρόκειται για την ισόρροπη λειτουργία μεταξύ λογικής και αισθήματος, με προοπτική την εγχρίστωσή μας. Ο εγκλωβισμός μόνο στα αισθήματα ή μόνο στη λογική στρεβλώνει και σκοτεινιάζει τη σχέση μας με τον Κύριο.

π ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ εκκλησία online