Αριθ. Πρωτ. 197
Εν Δελβινακίω τη14η Μαρτίου 2022
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 240η
Θέμα: «Μετά τα 200 χρόνια από την Παλιγγενεσία μας, τι;»
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τις πανηγυρικές εορταστικές εκδηλώσεις, για την συμπλήρωση 200 ετών από την Εθνική μας Παλιγγενεσία (1821 – 2021). Και παρά το ότι μας ταλαιπωρούσε ο κορωνοιός, όλα όσα είχαν προγραμματισθή, πραγματοποιήθηκαν. Όπως, για παράδειγμα, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στην Μητρόπολή μας, με την συμμετοχή των Ιεραρχών της Ηπείρου, όπως ακριβώς τον είχε σχεδιάσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας.
Λαμπρή η στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα, με την παρουσία, μάλιστα ηγετών ξένων Κρατών. Ωραίοι οι 10 τόμοι (αντίστοιχοι των 10 Επιστημονικών Συνεδρίων της Εκκλησίας μας, που πραγματοποιήθηκαν από το 2012 μέχρι το 2021) για την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Σπουδαίες οι διάφορες ομιλίες που εκφωνήθηκαν σε επίσημα βήματα. Όλα καλά και ωραία έγιναν. Όμως, από δω και πέρα, ποια θα πρέπη να είναι η πορεία του Έθνους;
-Β-
Ας αφήσουμε τον Γέρο του Μωρηά, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να μας το πη, όπως το έλεγε στους Γυμνασιόπαιδες των Αθηνών, στην Πνύκα, στις 8 Οκτωβρίου 1838: «Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι … Και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, όπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακριά … Αλλά (η ομόνοια) δεν εβάσταξεν … Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του … (και) επειδή είμεθα εις τέτοια κατάστασιν, εξ' αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε · (έτσι) εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα».
-Γ-
Αυτά τα λόγια του πολύπειρου και ηρωικού Κολοκοτρώνη, θα μπορούσε να πη κάποιος, ότι είναι μια σπουδαία υποθήκη, που δεν αφορούσε μόνο τους νέους της εποχής του, αλλά όλους τους Έλληνες μέχρι και σήμερα. Γιατί είναι αλήθεια, πως πολλές φορές, η διχόνοια έβλαψε – κάποτε, μάλιστα, ανεπανόρθωτα – το Ελληνικό Έθνος. Ένα κραυγαλέο παράδειγμα είναι η Μικρασιατική Καταστροφή και η ερήμωση του Πόντου, που εφέτος συμπληρώνονται εκατό (100) χρόνια. Ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ είπε κάποτε: «Ο Ελληνικός Στρατός δεν ενικήθη! Η ήττα του επήλθε εξ αιτίας εσωτερικού διχασμού της Ελλάδος. Αντίθετα, όπου μεμονωμένα μικρά τμήματα του Ελληνικού Στρατού ηθέλησαν να αντισταθούν, επολέμησαν όπως οι αρχαίοι πρόγονοί τους» (βλ. «Εθνικαί Επέτειοι», Αθήναι 1970).
Αλλά και την Βόρειο Ήπειρο εξ αιτίας της φαγωμάρας μας δεν την εχάσαμε, όταν τελείωνε η Γερμανική Κατοχή, το 1944; Κι' ο απαίσιος και φοβερός συμμοριτοπόλεμος, αιτία του δεν είχε την εθνική μας διχόνοια; Αλήθεια! Πόσο δίκηο είχε ο Εθνικός μας Ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός, όταν έγραφε στο περίφημο ποίημά του «Ύμνος εις την Ελευθερίαν»: «Η Διχόνοια, που βαστάει ένασκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, παρ' το, λέγοντας κι' εσύ … Από στόμα όπου φθονάει, παλικάρια, ας μην πωθή, πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή».
-Δ-
Σήμερα, που η Ελλάδα κατατρώγεται από ποικίλες έριδες, που ακόμη και μέσα σ' αυτό το Κοινοβούλιο διαδραματίζονται σκηνές αλληλοφαγωμάρας του πολιτικού κόσμου · που οπαδοί κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων σκοτώνουν με μίσος οπαδούς άλλων ομάδων, σήμερα που την χώρα μας περιβάλλουν πολλοί κίνδυνοι, ένα θα πρέπη να είναι το σύνθημά μας: Η Εθνική μας Ενότητα, κάτω από την σκέπη της Αγίας μας Εκκλησίας. Έτσι, και μόνον έτσι, η Ελλάδα, η αγαπημένη μας Πατρίδα, όχι μόνον θα ζήση και θα νικήση τις ποικιλώνυμες καταιγίδες που την κτυπούν, αλλά και θα μεγαλουργήση. Χρόνια πολλά σε όλους, άγια, ευλογημένα.
Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ