Ο Εντι Ράμα έκανε την εμφάνισή του στα πολιτικά πράγματα της Αλβανίας με τον μανδύα του εναλλακτικού καλλιτέχνη. Ως δήμαρχος Τιράνων, επιχρωμάτισε μερικές πολυκατοικίες και το χάπενινγκ του έδωσε τον τίτλο του εκσυγχρονιστή. Στην πορεία, παντρεύεται τον παντουρκισμό, τον εθνικισμό, τον νατοϊσμό, τον φιλελληνισμό και τον ανθελληνισμό. Οποτε και όταν τον συμφέρει. Ο Ράμα είναι εκσυγχρονιστής, όπως ο Μπερίσα ήταν δημοκρατικός και ο Νάνο σοσιαλιστής. Το παρατραπεζικό σύστημα που κατέρρευσε, βύθισε την Αλβανία, σχεδόν, στον εμφύλιο, παράλληλα με την εξαγωγή «εθνικής» επανάστασης, σε πολλές γειτονικές χώρες και στο Κόσοβο.

Καταλαβαίνουμε τον δομικό τυχοδιωκτισμό που καθορίζει τις βαλκανικές πολιτικές σκηνές, τις οποίες και εκμεταλλεύεται η Τουρκία.

Χώρες με προβλήματα κράτους, θεσμών, δημοκρατικής παράδοσης, προκρίνουν ηγέτες μικρόνοες, κυνικούς, εθνικιστές, αυτοσχεδιαστικούς και καθόλου ανεπίληπτης ηθικής.

Απ' την απέναντι πλευρά: εάν υπάρχουν ισχυροί θεσμοί, πολύ περισσότερο, αν στηρίζονται σε μια ισχυρή, παραγωγική οικονομία και όχι σε αυτονομημένη πολιτικοσυμμορητική γραφειοκρατία, τότε μπορούν να λυθούν κάποια θέματα.

Περίπου εκεί τοποθετείται ο «ευρωπαϊσμός», η κεντρική ιδεολογική επιλογή της Ελλάδας, την οποία προσπαθεί να «εξαγάγει» και με την οποία προσπαθεί να απαντήσει σε κάθε νόσο και απειλητικό τέχνασμα. Και εκεί εντοπίζονται σοβαρά προβλήματα.

Ποικίλα, εναλλασσόμενα και αντιφατικά στερεότυπα (π.χ. ισχυρός δικαιωματισμός και συγχρόνως εθνικισμός, αισθητισμός και συγχρόνως βία της ιδιοτελούς, τυχοδιωκτικής και νεοφώτιστης κουλτούρας αγοράς), που χαρακτηρίζουν το βαλκανικό υπόστρωμα, δεν ευνοούν την επικράτηση ιδεολογικών επιλογών και πολιτικών απαντήσεων, με τόσα ποιοτικά προαπαιτούμενα, όπως είναι ο ελληνικός «ευρωπαϊσμός». Αν ο τελευταίος δεν συνδυάζεται με την επιλογή ενδιάθετης ισχύος. Παίρνεις μια δήλωση συμπάθειας, ο άλλος όμως παίρνει τη «δουλειά».

Πηγή: Δημήτρης Σεβαστάκης / in.gr