Εντείνεται το θέμα αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια

Εντείνεται το θέμα αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια

Το γεγονός ότι η εδαφική αλλαγή στα Βαλκάνια μετατρέπεται σε επαναλαμβανόμενη συζήτηση δείχνει ότι αυτές οι επικίνδυνες ιδέες τίθενται σε κίνηση, ακόμη και εντός της ίδιας της ΕΕ.

Έχουν ήδη ειπωθεί πολλά για το περίφημο "non paper" που συνέταξε ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας Τζέινζ Τζάνσα, ο οποίος και εξετάζει την πιθανή διχοτόμηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης μεταξύ της Σερβίας και της Κροατίας στο τιμόνι μιας ευρύτερης περιφερειακής διαδικασίας αναδιοργάνωσης.

Όπως έχει αποδειχθεί σε προηγούμενες συζητήσεις σχετικά με τη διαίρεση και την «ανταλλαγή εδαφών» στα Δυτικά Βαλκάνια, όλες αυτές οι ιδέες είναι σχέδια για νέους γύρους βίας μεταξύ και εντός των κρατών.

Αλλά το γεγονός ότι αυτό έχει πλέον γίνει μια επαναλαμβανόμενη συζήτηση είναι ίσως η πιο ανησυχητική πτυχή του όλου φαινομένου.

Οι ιδέες που κάποτε ήταν ο αποκλειστικός τομέας των αντιδραστικών αρχίζουν τώρα να κινούνται και να κερδίζουν σταθερότητα μεταξύ των κυβερνήσεων της ΕΕ.

Αυτό, με τη σειρά του, μας φέρνει στο επίκεντρο του θέματος: η ΕΕ δεν έχει μια συνεκτική ατζέντα για τα Δυτικά Βαλκάνια.

Η εποχή της επέκτασης στην πράξη τελείωσε. Η διαδικασία ένταξης θα συνεχιστεί, αλλά κανείς, ούτε καν οι πιο αισιόδοξοι αναλυτές, πιστεύει ότι θα γίνει αποδοχή νέων μελών αυτήν τη δεκαετία.

Αυτό επιβεβαιώνεται εύκολα από τις όλο και πιο λεπτομερείς «εναλλακτικές» ρυθμίσεις που επεξεργάζονται διάφορες ευρωπαϊκές οργανώσεις.

Εάν συμβεί αυτή η αποτυχία διεύρυνσης, σημαίνει ότι έως το 2030 η ΕΕ θα έχει περάσει 17 χρόνια χωρίς διεύρυνση - τη μεγαλύτερη περίοδο από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957. Και στην πολιτική, όπως στη φύση, αυτό που δεν αναπτύσσεται πλέον, σύντομα παύει να υπάρχει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ίδια η ΕΕ είναι πιθανό να αποσυντεθεί. Αλλά, όπως υποδηλώνει το σλοβένικο. "non paper", αυτό δεν σημαίνει ότι το status quo μετά το 2003 που αγκυροβόλησε την περιοχή στην τροχιά των Βρυξελλών θα εξαφανιστεί.

Αυτή η διαδικασία είναι ήδη σε εξέλιξη. Η Ρωσία και η Κίνα δεν είναι πλέον απλώς «αποδιοργανωτές», αλλά πραγματικά γεωπολιτικοί αντίπαλοι, προωθώντας επιθετικά πολιτικά σχέδια στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποδηλώνουν την προθυμία χρήσης βίας.

Το κενό που άφησε η αδυναμία της ΕΕ - ή μάλλον η απόρριψη - να διατυπώσει ένα πειστικό όραμα μετά τη διεύρυνση για την περιοχή σημαίνει ότι τόσο οι αντίπαλοι όσο και οι συμμαχίες μέσα σε αυτήν μπορούν να κατακλείσουν αυτόν τον χώρο με τους μηχανισμούς τους.

Ο πρωθυπουργός Γιάνσα, μαζί με τους πιθανούς συνωμότες του στη Βουδαπέστη και το Ζάγκρεμπ, επίσης και το Βελιγράδι με τη Μόσχα, μπορεί να μοιάζουν ανίδεοι, ωστόσο πιέζουν μια "πόρτα" που είναι ήδη ανοιχτή.

Όπως έχει επισημανθεί για σχεδόν μισή δεκαετία, τουλάχιστον, ούτε οι τοπικές ελίτ ούτε οι ντόπιοι πολίτες δεν θα ανεχθούν να περιμένουν επ αόριστον στην αίθουσα αναμονής της ΕΕ.

Φυσικά, οι Βρυξέλλες έχουν το δικαίωμα να κλείσουν την πόρτα της διεύρυνσης, αλλά μια περαιτέρω παρεμπόδιση της διεύρυνσης δεν θα μετακινήσει μαγικά αυτήν την περιοχή στο φεγγάρι.

Τα Δυτικά Βαλκάνια θα παραμείνουν στα σύνορα της ΕΕ. Και (επαν) η καθιέρωση μόνιμου συνόρου μεταξύ της ΕΕ και των νοτιοανατολικών «γειτόνων» της θα τα καταστήσει ακόμη πιο ελκυστικό μέρος για κακοήθη στοιχεία και χωρίς την ΕΕ να δοκιμάσει κάθε είδους πολιτικές περιπέτειες.

Ειδικά εάν, όπως φαίνεται, η δημιουργία αυτού του συνόρου δεν συνοδεύεται από σχέδιο ή πολιτική για τις πιθανές συνέπειες.

Η περιοχή βρίσκεται σε δύσκολη πρόβλεψη, διότι σε κάθε βήμα προς τα εμπρός στην πολιτική της μετάσταση, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επέλεξαν είτε να στρέψουν το κεφάλι τους αλλού, είτε να βρουν γρήγορες λύσεις.

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου