Ο Άγιος Γεράσιμος, ο Νέος Ασκητής, αναδείχθηκε ως μία από τις σημαντικότερες μοναστικές προσωπικότητες των νεότερων χρόνων, ισάξιος με τους μεγάλους μοναχούς της πρώτης Εκκλησίας. Γεννημένος το 1506 στα Τρίκαλα Κορινθίας, προερχόταν από τη γνωστή βυζαντινή οικογένεια των Νοταράδων. Με το κοσμικό όνομα Γεώργιος, έλαβε άριστη ανατροφή και ευσέβεια από τους γονείς του, Δημήτριο και Καλή.

Στα 20 του χρόνια μετέβη στη Ζάκυνθο για να μορφωθεί, αλλά οι πιέσεις από τους παπικούς τον οδήγησαν να φύγει. Πρώτος σταθμός του ήταν η Κωνσταντινούπολη και κατόπιν το Άγιο Όρος, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Γεράσιμος. Ασκητεύοντας στην Καψάλα, καλλιέργησε την πνευματική του ζωή και το 1538 προσκύνησε στους Αγίους Τόπους, όπου υπηρέτησε ως καντηλανάφτης και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας.

Μετά από ταξίδια σε διάφορους πνευματικούς τόπους, όπως το Σινά και η Θηβαΐδα, επέστρεψε στη Ζάκυνθο. Εκεί, όμως, οι πιέσεις από τους Ενετούς και τους παπικούς τον ανάγκασαν να αναζητήσει καταφύγιο στην Κεφαλονιά, όπου έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του ως ασκητής. Το 1561 ίδρυσε τη Μονή της «Νέας Ιερουσαλήμ» στα Ομαλά, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, την οποία τιμούσε ιδιαίτερα.

Ο άγιος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου 1579, την ημέρα της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, και δύο χρόνια μετά, κατά την ανακομιδή του, το λείψανό του βρέθηκε άφθαρτο και ευωδιάζον. Παρά τις εντολές των Ενετών για επανενταφιασμό, το λείψανο παρέμεινε άφθαρτο και τοποθετήθηκε σε λάρνακα στη Μονή, όπου οι πιστοί συνέρεαν για να λάβουν ευλογία.

Η αγιοκατάταξή του έγινε το 1622, ενώ το άφθαρτο λείψανό του συνεχίζει να αποτελεί μαρτυρία της θείας χάριτος και της Ανάστασης των νεκρών, προσφέροντας θαύματα και αγιασμό σε όσους προστρέχουν με πίστη.