"Χωρίς φανατισμό ή μισαλλοδοξία ζητάμε το αυτονόητο, να γνωρίζουμε τις συνθήκες θανάτου ενός ανθρώπου που ήταν μέλος της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας με διπλή ιθαγένεια, Ελληνική και Αλβανική".
"Χωρίς φανατισμό ή μισαλλοδοξία ζητάμε το αυτονόητο, να γνωρίζουμε τις συνθήκες θανάτου ενός ανθρώπου που ήταν μέλος της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας με διπλή ιθαγένεια, Ελληνική και Αλβανική".
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
Eνα σενάριο πάνω στο οποίο αξίζει να εργαστούν οι εγκέφαλοι των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας
Σαν να μην έφτανε η εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους Βουλιαράτες την ημέρα της εθνικής μας εορτής, που την βάψανε με αίμα, σαν να μην έφταναν οι λασπολογίες και οι ανιστόρητες δηλώσεις, η εθνικιστική τους ρητορική και η αγριότητα κατά των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δημιουργώντας ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και βίας, τώρα βάλανε στο στόχαστρο την ίδια την ιστορία μας. Μια ιστορία χαρακωμένη με αγώνες και ανδραγαθήματα, βαμμένη με αίμα. Κι όταν ένας λαός δεν έχει ιστορία, σημαίνει ότι δεν έχει οντότητα, δεν έχει παρελθόν και μέλλον.
Η έκφραση «την ιστορία τη γράφουν οι νικητές» είναι τόσο αόριστη, ώστε να μπορεί ταυτόχρονα να ερμηνεύεται με διαμετρικά αντίθετο τρόπο. Ανάλογα με το τι σημαίνει η λέξη «ιστορία» και για ποια ιστορία μιλούμε, ανάλογα με το τι σημαίνει «νικητές» και για τι είδους νίκη μιλούμε. Διότι και πολλές ιστορίες για την ίδια εποχή υπάρχουν, αλλά έχουμε και νικητές που αργότερα ηττήθηκαν.
Στα πολυποίκιλα βάσανα των Ελλήνων του βόρειου τμήματος της Ηπείρου, το οποίο εδώ και εκατό και επιπλέον έτη έχει επιδικαστεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις εκτός του σημερινού νεοελληνικού κράτους, προστίθενται πολλά «κοσμητικά» επίθετα, τα οποία αφορούν την αντιμετώπισή τους από αλλοεθνείς αλλά και Ελλαδίτες.
Οι απαράγραπτες ευθύνες της δημοσιογραφικής και πολιτικής εξουσίας
Γράφει ο Βαγγέλης Παπαχρήστος
O Φατός Λιουμπόνια (Fatos Lubonja), ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της μετακομμουνιστικής αλβανικής διανόησης, αποτελεί αναμφίβολα το πιο σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς στην ακανθώδη και βραδυκίνητη πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία. Αν και υπήρξε γόνος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της προνομιακής ελίτ του καθεστώτος Χότζα, καταδίκασε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια την προσωπολατρία και την υποκρισία του δικτάτορα, γεγονός για το οποίο διώχθηκε απηνώς και καταδικάστηκε σχεδόν ισόβια.
Γράφει ο πρέσβης ε.τ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ
Ένα σκληρό άρθρο – καταγγελία ενάντια στον ωχαδελφισμό και τον φόβο που διακατέχει το ελλαδικό κράτος, με αφορμή τον θάνατο – εκτέλεση του ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, δημοσιοποίησε ο Θέμος Αναστασιάδης στην εφημεριδα «Πρώτο Θέμα». Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο Θέμος Αναστασιάδης αναρωτιέται γιατί η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην δολοφονία του Κατσίφα, γιατι δεν απάντησε στις προκλήσεις και στις βρισιές τν Αλβανών όχι μόνο κατά του Κατσίφα αλλα και κατά των Ελλήνων, την ώρα που πολλοί Αλβανοί έκαναν περιουσία στην Ελλάδα.
Ας αγωνισθούμε ώστε σήμερα τα Ελληνόπουλα να διδάσκονται την ελληνική γλώσσα φανερά και επίσημα
Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι τις τελευταίες μέρες στο προσκήνιο μετά την άνανδρη δολοφονία του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες (να σημειώσουμε εδώ ότι οι Βουλιαράτες στην απογραφή του 1914, είχαν 865 κατοίκους οι οποίοι ήταν όλοι Έλληνες).
Και δυστυχώς οι αλβανικές προκλήσεις συνεχίζονται είτε με δηλώσεις αξιωματούχων, όπως του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τον νεκρό Κ. Κατσίφα είτε με ενέργειες από τις επίσημες Αρχές, όπως η απαγόρευση εισόδου στην Αλβανία σε 52 Έλληνες οι οποίοι παραβρέθηκαν στην κηδεία του Κ. Κατσίφα.
Βόρειος Ήπειρος 2018 και η πάγια τακτική αφανισμού των γηγενών Ελλήνων είναι πια γεγονός. Ουδείς μπορεί να διαψεύσει τη συστηματική μεροληπτική στάση ολόκληρης της αλβανικής πολιτείας έναντι των Βορειοηπειρωτών.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας
