Στις 30 Νοεμβρίου, την ήμερα του Αγίου Ανδρέα έφυγε από κοντά μας ο αξιόλογος δάσκαλος και διανοούμενος, αγωνιστής και πατριώτης, συγγραφέας και λαογράφος, Γρηγόρης Κατσαλίδας.
Μας άφησε στα πρόθυρα της συμπλήρωσης της ένατης δεκαετίας του, όταν το μυαλό και το πνεύμα του ήταν στην ακμή, στερώντας μας άλλα σπάνια μαργαριτάρια της λογοτεχνικής κα λαογραφικής του δημιουργίας.
Γεννηθείς στην Άνω Λεσινίτσα, περιοχή Θεολόγου, λόγω και της βοήθειας τού ταξιδεμένου πατέρα του –μετανάστης στην Αμερική- συνέχισε το Γυμνάσιο της Πωγωνιανής, όπου στο τελευταίο ανέκδοτο βιβλίο του:«Η ζωή μου» το περιγράφει με πόνο και νοσταλγία.
Βγήκε δάσκαλος ο Γρηγόρης για να ταξιδέψει –κι αυτός σαν μετανάστης - από χωριό σε χωριό κι από σχολείο σε σχολείο, για να διδάξει την όμορφη μητρική του γλώσσα, την ελληνική, στα Βορειοηπειρωτόπουλα. Τον γνώρισαν οι κάτοικοι και οι δεκάδες μαθητές στην Άνω και Κάτω Λεσινίτσα, στην Γλύνα, στου Κρα, στο Δέλβινο, στη Λιβαδειά, στο Μαρκάτι, στην Τσερκοβίτσα, στη Λύβενα, στη Δίβρη και στους Αγ. Σαράντα. Με το σπαρτίκοβο σακούλι στον ώμο, γεμάτο ψωμοτύρι και γραφόμενες φυλλάδες. Φυλλάδες που αργότερα θα ήταν οι λίθοι των πολυσέλιδων, ποιοτικών και αξιόλογων βιβλίων του: «Το Συντακτικό της Ελληνικής γλώσσας», «Παροιμίες και λαϊκές εκφράσεις», «Η περιοχή Θεολόγου των Αγίων Σαράντα», «Δημοτικά τραγούδια της Βορείου Ηπείρου», «Το γενεαλογικό δέντρο της Λεσινίτσας», «Η εθνική μας ταυτότητα» και «Μικρά ενθυμήματα».