Οι καμπάνες χτύπησαν πένθιμα και τα μάτια όλων βούρκωσαν. Η γη της Κλεισούρας, η γη στην οποία θυσιάστηκαν τους αγκάλιασε για πάντα. Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και με καθυστέρηση περίπου ογδόντα ετών ...
Ποια ευγνωμοσύνη οφείλει, πρέπει να οφείλει, ο Ελληνισμός ολόκληρος εις τον δόλιο αλλά και κωμικό ψευδοκαίσαρα της Ρώμης, διότι με την άτιμη ενάντια στην πατρίδα μας επίθεση του, του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει χθές την άφθαστη χαρά της αναγγελίας της εισόδου του απελευθερωτικού Ελληνικού στρατού στην Ιστορική και προσφιλή σε κάθε Ελληνική καρδιά Χειμάρρα.
Το 2012, ο πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αλβανίας, Κρέσνικ Σπαχίου, ίδρυσε το κόμμα «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία». Πρόκειται για το αλβανικό ισοδύναμο της Χρυσής Αυγής. Είναι ακραία εθνικιστικό, ακροδεξιό και ξενοφοβικό κόμμα που υποστηρίζει θερμά την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας. Μαζί με την ίδρυση του κόμματος, ο Σπαχίου καθιέρωσε και τον χαιρετισμό με τα δύο χέρια, που συμβολίζει τον αλβανικό αετό ο οποίος ενώνει όλους τους Αλβανούς εντός και εκτός Αλβανίας. Ο χαιρετισμός στη συνέχεια υιοθετήθηκε από τους χούλιγκαν στα αλβανικά γήπεδα και σταδιακά από όλους τους Αλβανούς εθνικιστές.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 καταφέραμε με μια μικρή ομάδα να μπούμε παράνομα στην Αλβανία του Χότζα και να κινηματογραφήσουμε το πρώτο ντοκιμαντέρ της ιδιωτικής τηλεόρασης για την εποποιία του ’40. Διαπιστώσαμε τότε, και το κάναμε και τίτλο του ντοκιμαντέρ, ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν ξεχνούν.
Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 74 χρόνια από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες του πολέμου. Όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιά άλλη σκέψη, υπάκουσαν στο εθνικό προσκλητήριο, πήραν το όπλο και έτρεξαν στις χιονισμένες κορφές της Πίνδου για να υπερασπιστούν την Πατρίδα και να πεθάνουν με τιμή.
Με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ
Η κάμερα της δημόσιας τηλεόρασης βρέθηκε στην Χιμάρα κατά τις εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου και στην συνέχεια επισκέφθηκε στο σπίτι της γιαγιάς Ερμιόνης Μπρίγκου, της Χιμαραίας που τόσα χρόνια περιποιείται τους τάφους των στρατιωτών που έπεσαν στο πεδίο της μάχης.
Όπως κάθε χρόνο, οι κάτοικοι της Χιμάρας και οι μαθητές του Ελληνικού σχολείου ΟΜΗΡΟΣ, τίμησαν την επέτειο του ΟΧΙ στα χώματα όπου ο ελληνικός στρατός πολέμησε ψυχείτε και σώματι.
Έκλεψε την "παράσταση" ο 95χρονος που πολέμησε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου
Ο 95χρονος Γεώργιος Αναστασιόπουλος, πολεμιστής στο έπος του 40’, έκλεψε την παράσταση στις φετινές εκδηλώσεις που έγιναν στην Αλβανία για την επέτειο του «Όχι».
Ένας από τους ελάχιστους επιζώντες του έπους του '40 , πήγε στο Βουλιαράτι του Αργυροκάστρου, όπου 72 χρόνια πριν, πολέμησε, τραυματίστηκε και νοσηλεύτηκε στο εκεί νοσοκομείο του ελληνικού στρατού. Μέσα στα παρατεταμένα χειροκροτήματα των παρισταμένων κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των συναγωνιστών του, στο μνημείο του ελληνικού στρατιωτικού νεκροταφείου.
Μετά την απελευθέρωση των Αγίων Σαράντα στις 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, του Λουκόβου στις 7 και του Πικέρασι (Πικέρνι) στις 8 του ίδιου μήνα, η 3η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού κινήθηκε βόρεια και στις 13 Δεκεμβρίου είχε φθάσει δυτικά και βορειοδυτικά του Μπόρσι, στην άριστα οχυρωμένη γραμμή, ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας που υπεράσπιζε η ιταλική μεραρχία Σιένα. Το απόσπασμα Τσακαλώτου προώθησε το Ι/42 τάγμα στην περιοχή Φτέρα – Τζόρα για να αντικαταστήσει την Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως, το δε ΙΙ/40 στον ορεινό όγκο Μάλι Ιτέρας για να εκβιάσει δι’ υπερκεράσεως τον αυχένα Κούτσι, με κατάληψη του όγκου της Παπαθιάς.
Στις 15 Δεκεμβρίου οι πρώτες επιθέσεις του 12ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.) κατά των υψωμάτων του Κηπαρού απέτυχαν.
Το ύψωμα 613 καταλήφθηκε τελικά, μέσα σε χιονοθύελλα και πολύνεκρο αγώνα εκ του συστάδην, στις 17 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα ο εχθρός
