Τα πρώτα λεπτά, οι πρώτες ώρες της ιταλικής εισβολής το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, οι ημέρες που ακολούθησαν, γράφτηκαν με ανεξίτηλα γράμματα για τα χωριά της Ηπείρου, στην ελληνοαλβανική μεθόρ...

Τα βιώματα για το Έπος του 1940-41 στη Βόρειο Ήπειρο είναι πολλά και πολλές φορές πρωτάκουστα. Είτε ρωτήσεις νέους στον τόπο μας, είτε ρωτήσεις μεγαλύτερους, λίγο πολύ όλοι μπορούν να σου διηγηθούν γι...

Σαν σήμερα στις 24 Οκτωβρίου του 1914, μετά από πολλούς αιματηρούς αγώνες, ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός για ακόμη μία φορά ελπίζει και αναμένει από την Μητέρα Ελλάδα την πολυπόθητη λευτεριά του. Το ...

Ο Αλέκος Ράπτης περιγράφει τις επιχειρήσεις της μικτής στρατιωτικής και ναυτικής αποστολής με σκοπό την κατάληψη της Χειμάρρας στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13, αλλά και πώς, παρά την επιτυ...

Σαν σήμερα στις 14 Οκτωβρίου του 1914 και μετά την εντολή των Δυνάμεων της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ), ανακαταλαμβάνεται από τον ελληνικό στρατό η Βόρεια Ήπειρος, προκειμένου να τηρηθεί η τάξη στην ...

Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Εσάτ Πασά αρκετοί, τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, προσέβλεπαν σε ομαλοποίηση της κατάστασης στην Αλβανία με τον περιορισμό του ανταρτοπόλεμου και...

Ο Αλέκος Ράπτης περιγράφει τις επιχειρήσεις της μικτής στρατιωτικής και ναυτικής αποστολής με σκοπό την κατάληψη της Χειμάρρας στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13, αλλά και πώς, παρά την επιτυ...

«Το όνομα του αείμνηστου Ιάκωβου Τσούνη έχει γραφτεί πλέον ανεξίτηλα με χρυσά γράμματα πλάι στα άλλα ονόματα της χορείας των μεγάλων Ελλήνων ευεργετών που έχουν περάσει στην ένδοξη Ιστορία μας. Η Ελλά...

Μετά την απελευθέρωση των Αγίων Σαράντα στις 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, του Λουκόβου στις 7 και του Πικέρασι (Πικέρνι) στις 8 του ίδιου μήνα, η 3η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού κινήθηκε βόρεια και στις 13 Δεκεμβρίου είχε φθάσει δυτικά και βορειοδυτικά του Μπόρσι, στην άριστα οχυρωμένη γραμμή, ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας που υπεράσπιζε η ιταλική μεραρχία Σιένα.  Το απόσπασμα  Τσακαλώτου προώθησε το Ι/42 τάγμα στην περιοχή Φτέρα – Τζόρα για να αντικαταστήσει την Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως, το δε ΙΙ/40 στον ορεινό όγκο Μάλι Ιτέρας για να εκβιάσει δι’ υπερκεράσεως τον αυχένα Κούτσι, με κατάληψη του όγκου της Παπαθιάς.

Στις 15 Δεκεμβρίου οι πρώτες επιθέσεις του 12ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.) κατά των υψωμάτων του Κηπαρού απέτυχαν.

Το ύψωμα 613 καταλήφθηκε  τελικά, μέσα σε χιονοθύελλα και  πολύνεκρο αγώνα εκ του συστάδην, στις 17 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα ο εχθρός

99 χρόνια μετά...

Το 2012, ο πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αλβανίας, Κρέσνικ Σπαχίου, ίδρυσε το κόμμα «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία». Πρόκειται για το αλβανικό ισοδύναμο της Χρυσής Αυγής. Είναι ακραία εθνικιστικό, ακροδεξιό και ξενοφοβικό κόμμα που υποστηρίζει θερμά την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας. Μαζί με την ίδρυση του κόμματος, ο Σπαχίου καθιέρωσε και τον χαιρετισμό με τα δύο χέρια, που συμβολίζει τον αλβανικό αετό ο οποίος ενώνει όλους τους Αλβανούς εντός και εκτός Αλβανίας. Ο χαιρετισμός στη συνέχεια υιοθετήθηκε από τους χούλιγκαν στα αλβανικά γήπεδα και σταδιακά από όλους τους Αλβανούς εθνικιστές.

Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα του 1940 και ο Ελληνικός Στρατός στην παράλια ζώνη του μετώπου, στον ελληνοιταλικό πόλεμο, φαινόταν πως είχε καθηλωθεί στο μουσουλμανικό χωριό Μπόρσι, λίγα χιλιόμετρα πριν από την Χειμάρρα. Οι Ιταλοί είχαν οχυρώσει και είχαν καταστήσει σχεδόν απόρθητο το βουνό που είναι πάνω από το χωριό Κηπαρό. Ο ορεινός αυτός όγκος έστεκε σαν τείχος μπροστά στις ελληνικές δυνάμεις και εμπόδιζε την προέλασή τους. Οι ελληνικές επιθέσεις είχαν αποβεί άκαρπες. Τα Ιταλικά πολυβόλα χάρη στην ευνοϊκή θέση που κατείχαν, θέριζαν τα πάντα μπροστά τους. Τότε παρουσίασαν στον διοικητή μια λεβέντισσα Κηπαριώτισσα που είχε έλθει κρυφά από το Κηπαρό και ζητούσε να τον δει. «Μπορώ να σας περάσω από ένα μονοπάτι πίσω από τις γραμμές των Ιταλών» του λέει. Ο διοικητής την κοίταξε στην αρχή με καχυποψία, μπορεί να είναι παγίδα, σκέφτηκε. Όμως κάτι μέσα του, του έλεγε πως μπορούσε να εμπιστευθεί την γυναίκα αυτή.

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 74 χρόνια από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες του πολέμου. Όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιά άλλη σκέψη, υπάκουσαν στο εθνικό προσκλητήριο, πήραν το όπλο και έτρεξαν στις χιονισμένες κορφές της Πίνδου για να υπερασπιστούν την Πατρίδα και να πεθάνουν με τιμή.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 καταφέραμε με μια μικρή ομάδα να μπούμε παράνομα στην Αλβανία του Χότζα και να κινηματογραφήσουμε το πρώτο ντοκιμαντέρ της ιδιωτικής τηλεόρασης για την εποποιία του ’40. Διαπιστώσαμε τότε, και το κάναμε και τίτλο του ντοκιμαντέρ, ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν ξεχνούν.

Ποια ευγνωμοσύνη οφείλει, πρέπει να οφείλει, ο Ελληνισμός ολόκληρος εις τον δόλιο αλλά και κωμικό ψευδοκαίσαρα της Ρώμης, διότι με την άτιμη ενάντια στην πατρίδα μας επίθεση του, του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει χθές την άφθαστη χαρά της αναγγελίας της εισόδου του απελευθερωτικού Ελληνικού στρατού στην Ιστορική και προσφιλή σε κάθε Ελληνική καρδιά Χειμάρρα.