Αγιασμός των υδάτων και ρίψη του Σταυρού στο κέντρο της Χιμάρας

Πιστοί στα ελληνικά και χριστιανικά έθιμα οι κάτοικοι της Χιμάρας όπως κάθε χρόνο, μετά την λήξη της θείας λειτουργίας συγκεντρώθηκαν στα Σπήλια όπου έγινε η ρίψη του τίμιου σταυρού.

Η επιδίωξη των αλβανικών κυβερνήσεων να απαλλαγούν από την ενοχλητική ελληνική μειονότητα και το άφθονο παράνομο χρήμα από το εμπόριο ναρκωτικών είναι οι κυρίαρχοι λόγοι που γίνονται τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.

του Άγγελου Μ. Συρίγου*

[Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης.Και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού.]

Η ιστορική προκήρυξη του Αρχηγού Σπυρομήλιου

«Προς Χειμαρριώτας

Η Ένωση Χειμαρριωτών "Η ΧΕΙΜΑΡΡΑ" τιμώντας την απελευθέρωση της Χιμάρας από τον αρχηγό Σπυρομήλιο και τα σώματα των Κρητών εθελοντών στις 5 Νοεμβρίου 1912, διοργανώνει επετειακή εκδήλωση την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018, στις 06.00 μ.μ. στο ξενοδοχείο Stanley (πλατεία Καραϊσκάκη), Μεταξουργείο.

Θέλουμε επιτέλους σωστές αλλαγές για να ζήσουμε στον τόπο μας

Του Νίκου Μελέτη

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Π. ΜΑΛΛΙΑΣ*

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΟΤΖΙΑΣ*

Ένα παιχνίδι έχει εφευρεθεί τα τελευταία χρόνια στην Αλβανία. Το παιχνίδι ονομάζεται «Πρόκληση των ανθρώπων της Χιμάρας» ή διαφορετικά «Καπνός για να καλύψουμε τις βρωμιές».

του Ευθύμιου Πέτρου

Το βράδυ 4ης Νοέμβρη μέρα Κυριακή, παρευρέθημεν στη λιτανεία λειψάνων Αγίου Σπυρίδωνος (Κέρκυρα) όπου τοποθετήθην με Πολυξίγγη και επισήμους. Τιμητικά προσκύνησα σώμα Αγίου και τα άνθη ρόδων που έλαβα τα φυλάω για να τα στείλω στους γονείς μου. Μετά τη λειτουργία καθήσαμε μετά του δημάρχου στο καφενείο του ξενοδοχείου ενώπιον της ωραίας πλατείας και του παλαιού φρουρίου της πόλης. Μετά τηλεγραφήσαμε προς Βενιζέλο και Σαπουτζάκη παρακαλούντες να περάσουμε στην Ήπειρο.

Ένα ζήτημα φλέγουσας σημασίας, μια ιδέα, ένα εμβατήριο που όλοι λίγο πολύ ψελλίσαμε κατά τη στρατιωτική μας θητεία για τη Βόρεια Ήπειρο, την σκλαβωμένη αδερφή μας, είναι η αφορμή για περαιτέρω ιστορική αναζήτηση και έρευνα. Είχα ακούσει μια ιστορία για έναν παππού, που όταν απελευθέρωναν οι Εύζωνοι τη Β. Ήπειρο, πετώντας παράλληλα τους Ιταλούς στη θάλασσα το 1940, παρακολουθούσε την προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων απαθής και ασυγκίνητος. Ένας στρατιώτης τον πλησίασε και τον ρώτησε απορημένος γιατί δεν χαίρεται που απελευθερώθηκε η σκλάβα πατρίδα και εκείνος ατάραχος του είπε λόγια που μόνο η λαϊκή σοφία δύναται να αντιληφθεί και να αφομοιώσει: «Ξέρω, παιδί μου, πως δεν είναι οριστικό, όπως οριστικό δεν ήταν και τις προηγούμενες φορές». Ο νεαρός στρατιώτης πάγωσε για μερικές στιγμές και μετά συνέχισε την πορεία του και τα καθήκοντά του. Αναλογιζόταν όμως συχνά τις κουβέντες του γέροντα. Και έψαξε. Και έμαθε.

Ανάγκη για ηχηρή απάντηση στους τουρκοκινούμενους κατσαπλιάδες του Ράμα για όσα έγιναν στη Χειμάρρα

Μετά από μία μακρά περίοδο ύφεσης, τα τελευταία αρκετά χρόνια οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν επανέλθει στον αστερισμό της έντασης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη. Ο εθνικισμός και κατ’ επέκτασιν ο ανθελληνισμός ως ιδιαίτερη έκφανσή του, παραμένει σταθερά της αλβανικής πολιτικής σκηνής.

του Σταύρου Λυγερού