Αν οι συγκυρίες θα ήταν διαφορετικές η Βόρεια Ήπειρος θα ήταν αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδος. Δεν θα γράφονταν μια ιστορία κομμουνιστικών τερτιπιών, φυλακίσεων, εξοριών και θανατώσεων, αλλά μια ιστορία ελεύθερων πολιτών μιας ελεύθερης, δημοκρατικής χώρας, ενός κορμού με όλους τους κλάδους του. Ούτε Βορειοηπειρωτικό θέμα θα υπήρχε.
Όπου και να πας, όποιον κι αν συναντήσεις στο εξωτερικό, η πρώτη ερώτηση που θα σου κάνει είναι: «Πόσοι είναι οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της Αλβανίας;» Ο καθένας θα δώσει έναν αριθμό, μα πάντως ο αριθμός αυτός θα είναι λανθασμένος. Γιατί ποτέ δεν έγινε μια ξεκάθαρη, διαφανής και νόμιμη καταγραφή, όπως το απαιτούν οι Διεθνείς Συμβάσεις και Πρωτόκολλα, όπως γίνεται και στις άλλες χώρες που ζουν μειονότητες. Όπου ο καθένας μπορεί να δηλώσει ελεύθερα το τι είναι, τι αισθάνεται. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Μετά από μακρά περίοδο λογομαχίας και αβεβαιότητας, σ’ ένα σκηνικό παζαριού εξωτερικών παρεμβάσεων, η αντιπολίτευση στην Αλβανία δέχτηκε ν’ αφήσει την τρίμηνη σκηνή της, που είχε στήσει έξω από το Πρωθυπουργικό Μέγαρο, και να συμμετέχει στις εκλογές, αφού προσκόμισε μερικά από τα αιτήματά της. Φυσικά ανέβαλε και την ημερομηνία των εκλογών για την 25η Ιουνίου, κατά μία εβδομάδα, για να μην έδειχνε στο κοινό πως υποχώρησε χωρίς καμία ανταλλαγή.
Κάθε χρόνο, ο κάθε φορέας, είναι αυτός πολιτικός ή κοινωνικός, κάνει τον ετήσιο απολογισμό του. Βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και καθορίζει νέους στόχους για τη χρονιά που έρχεται.
Η 25η Μαρτίου 1821 μπήκε στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού - αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού έθνους- μας και όλου του πανταχού Ελληνισμού ως μία αξιοσημείωτη μέρα.