Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ο άνθρωπος που τιμωρήθηκε με θανατική ποινή, μετατρεπόμενη σε ισόβια κάθειρξη, με το μοναδικό έγκλημα που ζητούσε την εφαρμογή των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όπως ήδη είχαν υποσχεθεί με την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα, και την υλοποίηση της Συμφωνίας της Κονίσπολης για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μετά τον αγώνα, «επέστρεψε» στη γενέτειρά του.

Ήταν μια πρωτοβουλία του Συλλόγου των Ελληνοδιδασκάλων νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου σε συνεργασία με την επαρχία του Αλύκου, η ιδέα της εγκαινίασης μια προτομής στη γενέτειρά του τη Ραχούλα.

Ο Φίλιππας στη Ραχούλα σε μια φτωχή διανοούμενη οικογένεια. Ο παππούς του παπάς και ο πατέρας δάσκαλος. Τελείωσε το γυμνάσιο της Βοστίνας, όπου ήταν αριστούχος μαθητής, ειδικά στα φυσικομαθηματικά.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρήκε καταταγμένο στις αντιφασιστικές

Το διήμερο 12-13 Δεκεμβρίου ήταν δραματικό για την Χιμάρα μας. Η μεγάλη νεροποντή προκάλεσε πολύ σοβαρές ζημιές στο οδικό δίκτυο, στα σπίτια, στα χωράφια και στις περιουσίες των κατοίκων. Οι κάτοικοι απεγνωσμένοι, καθώς το δημαρχείο δεν έστειλε άμεσα βοήθεια στους πληγέντες, και σε μερικές περιοχές δεν έστειλε καθόλου. Τα δημοτικά έργα έχουν παραμεληθεί, όπως θα διαπιστώσετε και στις αποκλειστικές φωτογραφίες του blog.himara.gr και οι αρμόδιοι καθόντουσαν με τα χέρια ψηλά. Οι κάτοικοι της Χιμάρας, μόνοι τους προσπαθούσαν να βγάλουν το νερό απο τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους, ακόμα και αυτοκίνητα τους ! Το σύστημα αποχέτευσης είναι σε άθλια κατάσταση εδώ και καιρό και αυτό φάνηκε και στην χθεσινή νεροποντή. Μεγάλες υλικές ζημιές των κατοίκων αλλά και του δήμου. Ο χείμαρρος του Λάκου, είχε υπερχειλίσει και ''έσερνε'' ότι έβρισκε μπροστά του, με αποτέλεσμα ο δρόμος προς το Μιχαήλι να έχει πλημμυρίσει, σε μήκος άνω των 500 μέτρων, καθώς και ο δρόμος προς το γήπεδο του ποδοσφαίρου έχει κοπεί στην μέση !!! Οι κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους, παραμελούν τις δουλειές τους, αγανακτισμένοι μην έχοντας τίποτα να κάνουν. Αναμφίβολα, μια απο τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές όλων των εποχών τα τελευταία χρόνια στην Χιμάρα...

Ακολουθεί το 1ο μέρος με φωτογραφίες...

Η 12η Δεκεμβρίου αναγνωρίζεται και γιορτάζεται ως Μέρα του Αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού. 1741 χρόνια μπροστά, το 270, γεννήθηκε ο Σπυρίδων ο Τριμυθούντος, ο Θαυματουργός, ένας από τους σπουδαιότερους άγιους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα λείψανα του οποίου βρίσκονται στην Κέρκυρα. Αυτή είναι και η αρχαιότερη διάσταση της 12ης Δεκεμβρίου.

21 χρόνια μπροστά το 1990, η 12η Δεκεμβρίου πήρε μια δεύτερη διάσταση.

Μια άλλη εικόνα μπήκε στην ζωή των Βορειοηπειρωτών. Μια εικόνα φρίκης, βίας και τρομοκρατίας, μια εικόνα που συμβολίζει το αντίθετο αυτών που μας διδάσκει ο Άγιος Σπυρίδωνος, που συμβολίζει την καταπίεση, την σκλαβιά, τον αποκλεισμό και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Είναι η μέρα που το δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς δολοφόνησε εν ψυχρώ τέσσερις Βορειοηπειρώτες: τον Αηδόνη Ράφτη, τον Ευθύμιο Μάσσιο, τον Θανάση Κώτση και τον Ευάγγελο Μήτρο από το Αλύκο και τη Γέρμα της Βορείου Ηπείρου, καθώς

Ήταν Παρασκευή 19 Ιουνίου του 1996, όταν στην Α' σύνοδο της Βουλής των Εφήβων η νεαρή Ελεονώρα Κοκαβέση έκλεψε την παράσταση. Κατάφερε σε δέκα μόλις λεπτά να παρουσιάσει το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης Ελληνικών σχολείων στη Βόρειο Ήπειρο αλλά και τα προβλήματα των Βορειοηπειρωτών που ήρθαν να ζήσουν στην Ελλάδα. Το βίντεο αυτό έπαιζε για μέρες σε όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια αλλά και στις εφημερίδες που έκαναν αναφορά με σχετικά άρθρα. Ένα εξ' αυτών (ΕΘΝΟΣ 20-6-96) έγραφε μάλιστα πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος δάκρυσε και η Βουλή ρίγησε!

Χιμαριώτισσες, Χιμαριώτες,

Στις 2 Δεκεμβρίου 2011 συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από την ημέρα που σημάδεψε την ιστορική, πολιτική και εθνική πορεία της ιδιαίτερης μας πατρίδας, της Χιμάρας.

Ήταν 2 Δεκεμβρίου 1945 όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας διεξήγαγε το νόθο δημοψήφισμα με το οποίο επιχειρούσε να νομιμοποιήσει το καθεστώς της “Λαϊκής Δημοκρατίας” που ήθελε να εγκαθιδρύσει στη χώρα.

Αν και οποιαδήποτε μορφή αντίδρασης κρινόταν εκ των προτέρων παντελώς μάταιη, οι Έλληνες της Χιμάρας πιστοί στις ιερές παρακαταθήκες των προγόνων τους, αποφάσισαν να αντισταθούν

Πεντακόσια χρόνια σκλάβοι,
κάτω απ’ άγριο ζυγό,
ζούσαμε με μιαν ελπίδα,
η Ήπειρός μας πως θα γίνει
μιαν ημέρα Ελληνική.

Και μιαν αυγινή του Μάρτη,
σπάνε ξάφνου τα δεσμά
και με περισσή λαχτάρα
χαιρετάμε δακρυσμένα
την πανώρια Ελευθεριά.

Τη χαρήκαμε ένα χρόνο
μ’ όλη της την ομορφιά

Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους, αλλά και τον εικοσάχρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.

Τ’ όνομά του Α.Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου, όπως τόλμησε να τις πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003. Η Ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς, πρωταγωνιστές. Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το εικοσάχρονο παιδί στο άρμα μάχης. Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των «εχθρών κομμουνιστών». Και μετά, όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης, ψήφισε δύο φορές ΚΚΕ!

Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα ήταν συγκλονιστική:

Τέλος να πήρε ο πόλεμος; Άλλος δεν είναι αγώνας;

Ελλήνων ιεροί λόχοι,

για ύπνο βαρύ σας δέχτηκε της δόξας ο λιμιώνας;

Η δάφνη αμάραντη; - Όχι!

Λαλούμενα ξενύχτηδων. Σωπάτε, χαροκόποι!

-Ω σπαθωτή κιθάρα

τυρταία, φόρεσε πύρινη, μπροστά στην κρύαν Ευρώπη

κορώνα τη Χειμάρρα!

OI ΣΤΡΑΝΤΙΟΤΟΙ

Στη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια, πολλοί Έλληνες αλλά και άλλοι πολεμιστές από τα Βαλκάνια, βρήκαν καταφύγιο και υπηρέτησαν σε μεγάλους αριθμούς στις γειτονικές χριστιανικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, μονάδες Ελλήνων και Χριστιανών Αλβανών υπηρέτησαν τη Βενετία και την Ισπανία στα Βαλκάνια και την Ιταλία, λίγο μετά την πτώση του Βυζαντίου.

Στρίψτε τις πλώρες άφοβα, θαλασσοπόροι ξένοι,
θάλασσα μες το Πάνορμο, θυμός αναίμου σβαίνει,
κι' αυτό όπου στο μέτωπο μου βλέπετε σαν άστρο,
είναι τη νίκης τρόπαιον, αστραποβόλον κάστρο.
Νυφάδες Χιμαριώτισσες τ' αναστησαν με ζήλο,
άφιλο προς τους άφιλους, και προς τους φίλους φίλος.
Με γνώρισε ο Φαέθοντας μ' είχε παλιούθ' ο Πύρρος,
Αλής ο πρώτος με κρατεί Τεπελενιώτης ήρως,
αφέντης πληρεξούσιος στης Ήπειρου τα μέρη,
και στρατηγός ασύγκριτος με το σπαθί στο χέρι.
Πέντε μυριάδες στράτευμα κρατεί στον ορισμό του,
άγρυπνα πάντα κι άφοβα ενάντια στο εχθρό του,
στα Γιάννενα αναπαύεται το άνδρειο το λιοντάρι,
της Αθηνάς το γέννημα, τ' ανάθρεμμα του Άρη.

Πολλά τα ερωτηματικά για την αντικειμενικότητα της διαδικασίας!

Ολοκληρώνεται η απογραφή στην Αλβανία και η στατιστική αρχή της γειτονικής χώρας υποστηρίζει ότι στην πόλη και στην περιφέρεια των Αγίων Σαράντα το ποσοστό Ελλήνων που απογράφηκαν αγγίζει το 100%. Αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτον, διότι πολλοί Βορειοηπειρώτες, όλοι σχεδόν, που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, δεν ταξίδεψαν στην Αλβανία, για να απογραφούν.

Ο τότε πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα Γκράτσι στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους» γράφει για τη δραματική συνάντηση που είχε με τον Μεταξά την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου:

«…Η συνείδησίς μου με επίεζε ότι την στιγμήν αυτήν εγενόμην συνένοχος μιας ατιμίας. Είδα επί τέλους να ανάβη το φως και τον Μεταξά να κατεβαίνη. Με εγνώρισε και διέταξε τον σκοπόν να με αφήση να περάσω.

Δίχως σχόλια...