Το τέταρτο και τελευταίο ντοκιμαντέρ του ΡΙΚ που δημοσίευσε «Ο ΠΥΡΡΟΣ» έμελλε να είναι και το καλύτερο μιας και αφορά την Χιμάρα μας.
«Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι, άχρις Επιδάμνου πόλεως, ήτις επιθαλαττία οικείται». (Προκόπιος, Πολ. Γοτθ. 1, 15)
Δείτε παρακάτω το βίντεο:
23-2-1914, η Αυτόνομη Ήπειρος ζητά βοήθεια!
Έξι ημέρες μετά την ανακήρυξη της Αυτονομίας είχαν ήδη αρχίσει οι επιθέσεις των αλβανών προς τους Βορειοηπειρώτες. Η ελληνική κυβέρνηση όντας αντίθετη στην συγκρότηση ενόπλων Βορειοηπειρωτικών τμημάτων αποφάσισε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Ο πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτόνομης Βόρειας Ηπείρου Γεώργιος Χρηστάκης Ζωγράφος και ο Υπουργός Στρατιωτικών Δημήτριος Δούλης ζητούν ενισχύσεις από τους απανταχού Ηπειρώτες.
Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημερομηνία ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, αποτελεί ορόσημο στη ματωμένη ιστορική πορεία της πολύπαθης αυτής Ελληνικής Γης.
Ο νικηφόρος ένοπλος αγώνας των Βορειοηπειρωτών είχε σαν επιστέγασμα την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, που επισφραγίσθηκε με το Πρωτόκολλο της Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), νομικό κείμενο το οποίο αποδέχθηκε και η Αλβανία, χωρίς όμως ποτέ να σεβασθεί τις προβλέψεις του.
Ο αιώνας που μεσολάβησε έκτοτε, παρά τις δραματικές γεωπολιτικές αλλαγές και τους ποταμούς αιμάτων των Βορειοηπειρωτών στο βωμό της Ελευθερίας, δε δικαίωσε τους εθνικούς πόθους των Αγωνιστών του Αυτονομιακού Αγώνα.
Η συνέντευξη του κυρίου Ξενοφώντα Κουντούρη, προέδρου του Ιδρύματος Βορειοηπειρωτικών Ερευνών και ιδρυτικου μέλους του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ). Η ιστορία ενός Ελλαδίτη που ασχολήθηκε με το Βορειοηπειρωτικό όσο λίγοι άλλοι και δημιούργησε ένα έργο ζωής, το Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Ερευνών. Μιλάει για την ίδρυση του ΙΒΕ, για τα χρόνια της αντίστασης, τον ΕΔΕΣ, για την ίδρυση του ΚΕΑΔ, για την απογραφή* και για την Χιμάρα.
Δείτε παρακάτω την συνέντευξη.
Πιστή στα ελληνικά και χριστιανικά έθιμά της η Χιμάρα και οι Χιμαραίοι. Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος, μετά την λήξη της λειτουργίας ο κόσμος συγκεντρώθηκε στα Σπήλια όπου έγινε το πέταγμα του σταυρού.
Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τα ορμητικά κύματα, τρία νέα παιδιά δεν πτοήθηκαν και βούτηξαν να διεκδικήσουν τον τίμιο σταυρό. Τα παιδιά που τελικά βούτηξαν ήταν ο Μιχάλης Κονόμης, ο Μιχάλης Λαζάρης και ο Μάρκος Τσακάλης που έπιασε τον σταυρό.
Συγχαρητήρια στα παιδιά για το θάρρος τους και τους ευχόμαστε φώτιση και υγεία.
Δείτε παρακάτω το βίντεο.
Το 2011 ξεκίνησε για την Αλβανία με δυναμικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στα Τίρανα από τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης με προεξάρχον το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Έντι Ράμα. Από κοντά και το κόμμα των μειονοτήτων PBDNJ του οποίου ο πρόεδρος Βαγγέλης Ντούλες κάλεσε τους οπαδούς του να συμπαρασταθούν στις κινητοποιήσεις των αριστερών.
Με δεδομένο, σύμφωνα με τα στελέχη του, ότι το κόμμα αυτό αποτελεί τον αποκλειστικό πολιτικό αντιπρόσωπο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, προφανώς μας έκαναν σαφές και με το παραπάνω ότι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα θα διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα της μέσα από τον συνασπισμό της αριστεράς!
Στις 21 Ιανουαρίου κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων έγιναν συγκρούσεις υποστηρικτών της αριστεράς με τις δυνάμεις ασφαλείας που είχαν σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 4 άτομα και να τραυματιστούν σοβαρά άλλα 60. Φαίνεται πως για τον «αποκλειστικό αντιπρόσωπο»
Μετά την απελευθέρωση των Αγίων Σαράντα στις 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, του Λουκόβου στις 7 και του Πικέρασι (Πικέρνι) στις 8 του ίδιου μήνα, η 3η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού κινήθηκε βόρεια και στις 13 Δεκεμβρίου είχε φθάσει δυτικά και βορειοδυτικά του Μπόρσι, στην άριστα οχυρωμένη γραμμή, ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας που υπεράσπιζε η ιταλική μεραρχία Σιένα. Το απόσπασμα Τσακαλώτου προώθησε το Ι/42 τάγμα στην περιοχή Φτέρα – Τζόρα για να αντικαταστήσει την Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως, το δε ΙΙ/40 στον ορεινό όγκο Μάλι Ιτέρας για να εκβιάσει δι’ υπερκεράσεως τον αυχένα Κούτσι, με κατάληψη του όγκου της Παπαθιάς.
Στις 15 Δεκεμβρίου οι πρώτες επιθέσεις του 12ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.) κατά των υψωμάτων του Κηπαρού απέτυχαν.
Το ύψωμα 613 καταλήφθηκε τελικά, μέσα σε χιονοθύελλα και πολύνεκρο αγώνα εκ του συστάδην, στις 17 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα ο εχθρός
Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ο άνθρωπος που τιμωρήθηκε με θανατική ποινή, μετατρεπόμενη σε ισόβια κάθειρξη, με το μοναδικό έγκλημα που ζητούσε την εφαρμογή των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όπως ήδη είχαν υποσχεθεί με την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα, και την υλοποίηση της Συμφωνίας της Κονίσπολης για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μετά τον αγώνα, «επέστρεψε» στη γενέτειρά του.
Ήταν μια πρωτοβουλία του Συλλόγου των Ελληνοδιδασκάλων νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου σε συνεργασία με την επαρχία του Αλύκου, η ιδέα της εγκαινίασης μια προτομής στη γενέτειρά του τη Ραχούλα.
Ο Φίλιππας στη Ραχούλα σε μια φτωχή διανοούμενη οικογένεια. Ο παππούς του παπάς και ο πατέρας δάσκαλος. Τελείωσε το γυμνάσιο της Βοστίνας, όπου ήταν αριστούχος μαθητής, ειδικά στα φυσικομαθηματικά.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρήκε καταταγμένο στις αντιφασιστικές
Το διήμερο 12-13 Δεκεμβρίου ήταν δραματικό για την Χιμάρα μας. Η μεγάλη νεροποντή προκάλεσε πολύ σοβαρές ζημιές στο οδικό δίκτυο, στα σπίτια, στα χωράφια και στις περιουσίες των κατοίκων. Οι κάτοικοι απεγνωσμένοι, καθώς το δημαρχείο δεν έστειλε άμεσα βοήθεια στους πληγέντες, και σε μερικές περιοχές δεν έστειλε καθόλου. Τα δημοτικά έργα έχουν παραμεληθεί, όπως θα διαπιστώσετε και στις αποκλειστικές φωτογραφίες του blog.himara.gr και οι αρμόδιοι καθόντουσαν με τα χέρια ψηλά. Οι κάτοικοι της Χιμάρας, μόνοι τους προσπαθούσαν να βγάλουν το νερό απο τα σπίτια τους, τα μαγαζιά τους, ακόμα και αυτοκίνητα τους ! Το σύστημα αποχέτευσης είναι σε άθλια κατάσταση εδώ και καιρό και αυτό φάνηκε και στην χθεσινή νεροποντή. Μεγάλες υλικές ζημιές των κατοίκων αλλά και του δήμου. Ο χείμαρρος του Λάκου, είχε υπερχειλίσει και ''έσερνε'' ότι έβρισκε μπροστά του, με αποτέλεσμα ο δρόμος προς το Μιχαήλι να έχει πλημμυρίσει, σε μήκος άνω των 500 μέτρων, καθώς και ο δρόμος προς το γήπεδο του ποδοσφαίρου έχει κοπεί στην μέση !!! Οι κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους, παραμελούν τις δουλειές τους, αγανακτισμένοι μην έχοντας τίποτα να κάνουν. Αναμφίβολα, μια απο τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές όλων των εποχών τα τελευταία χρόνια στην Χιμάρα...
Ακολουθεί το 1ο μέρος με φωτογραφίες...
Η 12η Δεκεμβρίου αναγνωρίζεται και γιορτάζεται ως Μέρα του Αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού. 1741 χρόνια μπροστά, το 270, γεννήθηκε ο Σπυρίδων ο Τριμυθούντος, ο Θαυματουργός, ένας από τους σπουδαιότερους άγιους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα λείψανα του οποίου βρίσκονται στην Κέρκυρα. Αυτή είναι και η αρχαιότερη διάσταση της 12ης Δεκεμβρίου.
21 χρόνια μπροστά το 1990, η 12η Δεκεμβρίου πήρε μια δεύτερη διάσταση.
Μια άλλη εικόνα μπήκε στην ζωή των Βορειοηπειρωτών. Μια εικόνα φρίκης, βίας και τρομοκρατίας, μια εικόνα που συμβολίζει το αντίθετο αυτών που μας διδάσκει ο Άγιος Σπυρίδωνος, που συμβολίζει την καταπίεση, την σκλαβιά, τον αποκλεισμό και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Είναι η μέρα που το δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς δολοφόνησε εν ψυχρώ τέσσερις Βορειοηπειρώτες: τον Αηδόνη Ράφτη, τον Ευθύμιο Μάσσιο, τον Θανάση Κώτση και τον Ευάγγελο Μήτρο από το Αλύκο και τη Γέρμα της Βορείου Ηπείρου, καθώς