Eνα σενάριο πάνω στο οποίο αξίζει να εργαστούν οι εγκέφαλοι των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας

Σαν να μην έφτανε η εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους Βουλιαράτες την ημέρα της εθνικής μας εορτής, που την βάψανε με αίμα, σαν να μην έφταναν οι λασπολογίες και οι ανιστόρητες δηλώσεις, η εθνικιστική τους ρητορική και η αγριότητα κατά των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δημιουργώντας ένα κλίμα ανασφάλειας, φόβου και βίας, τώρα βάλανε στο στόχαστρο την ίδια την ιστορία μας. Μια ιστορία χαρακωμένη με αγώνες και ανδραγαθήματα, βαμμένη με αίμα. Κι όταν ένας λαός δεν έχει ιστορία, σημαίνει ότι δεν έχει οντότητα, δεν έχει παρελθόν και μέλλον.

Η Αλβανία τίμησε με κάθε επισημότητα τον συνεργάτη των ναζί Μιντάτ Φράσερι.

Η έκφραση «την ιστορία τη γράφουν οι νικητές» είναι τόσο αόριστη, ώστε να μπορεί ταυτόχρονα να ερμηνεύεται με διαμετρικά αντίθετο τρόπο. Ανάλογα με το τι σημαίνει η λέξη «ιστορία» και για ποια ιστορία μιλούμε, ανάλογα με το τι σημαίνει «νικητές» και για τι είδους νίκη μιλούμε. Διότι και πολλές ιστορίες για την ίδια εποχή υπάρχουν, αλλά έχουμε και νικητές που αργότερα ηττήθηκαν.

Στα πολυποίκιλα βάσανα των Ελλήνων του βόρειου τμήματος της Ηπείρου, το οποίο εδώ και εκατό και επιπλέον έτη έχει επιδικαστεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις εκτός του σημερινού νεοελληνικού κράτους, προστίθενται πολλά «κοσμητικά» επίθετα, τα οποία αφορούν την αντιμετώπισή τους από αλλοεθνείς αλλά και Ελλαδίτες.

Οι απαράγραπτες ευθύνες της δημοσιογραφικής και πολιτικής εξουσίας

Γράφει ο Βαγγέλης Παπαχρήστος

O Φατός Λιουμπόνια (Fatos Lubonja), ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της μετακομμουνιστικής αλβανικής διανόησης, αποτελεί αναμφίβολα το πιο σταθερό και διαχρονικό σημείο αναφοράς στην ακανθώδη και βραδυκίνητη πορεία της χώρας προς τη δημοκρατία. Αν και υπήρξε γόνος υψηλόβαθμων αξιωματούχων της προνομιακής ελίτ του καθεστώτος Χότζα, καταδίκασε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια την προσωπολατρία και την υποκρισία του δικτάτορα, γεγονός για το οποίο διώχθηκε απηνώς και καταδικάστηκε σχεδόν ισόβια.

Γράφει ο πρέσβης ε.τ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΛΛΙΑΣ

Ένα σκληρό άρθρο – καταγγελία ενάντια στον ωχαδελφισμό και τον φόβο που διακατέχει το ελλαδικό κράτος, με αφορμή τον θάνατο – εκτέλεση του ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα, δημοσιοποίησε ο Θέμος Αναστασιάδης στην εφημεριδα «Πρώτο Θέμα». Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο Θέμος Αναστασιάδης αναρωτιέται γιατί η Ελλάδα δεν αντέδρασε στην δολοφονία του Κατσίφα, γιατι δεν απάντησε στις προκλήσεις και στις βρισιές τν Αλβανών όχι μόνο κατά του Κατσίφα αλλα και κατά των Ελλήνων, την ώρα που πολλοί Αλβανοί έκαναν περιουσία στην Ελλάδα.

Ας αγωνισθούμε ώστε σήμερα τα Ελληνόπουλα να διδάσκονται την ελληνική γλώσσα φανερά και επίσημα

Βόρειος Ήπειρος 2018 και η πάγια τακτική αφανισμού των γηγενών Ελλήνων είναι πια γεγονός. Ουδείς μπορεί να διαψεύσει τη συστηματική μεροληπτική στάση ολόκληρης της αλβανικής πολιτείας έναντι των Βορειοηπειρωτών.

Ο Γκούμας, ο Κατσίφας και η Βόρεια Ηπειρος

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Είναι πολλά που αυτή την στιγμή δεν έχει, ενώ θα έπρεπε να είχε η Αλβανία.

Δεν έχει πραγματική και λειτουργική οικονομία. Θα έπρεπε να είχε προκειμένου καταπολεμήσει φτώχεια και κοινωνική εξαθλίωση η οποία αν μη τι άλλο διώχνει τον πληθυσμό ή κρατάει την κοινωνία σε μια κατάσταση πλήρους ακινησίας. Τα στοιχεία είναι εύγλωττα. Την οικονομία την έχει από καιρό σκοτώσει η παραοικονομία που στηρίζεται στην παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών. Ενδείξεις την εντελώς παράλυσης οικονομικής δραστηριότητας είναι η απομάκρυνση ξένων επενδυτών και ειδικά του τραπεζικού κλάδου που είναι ο καλύτερος ανιχνευτής του τι μέλει γενέσθαι.

Αναπάντητα μένουν σοβαρά ερωτήματα για τις συνθήκες υπό τις οποίες έπεσε νεκρός ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Ερωτήματα υπάρχουν και για τον τρόπο με τον οποίο η κοινή γνώμη ενημερωνόταν για την υπόθεση. Από τον «τρελό» Κατσίφα, περάσαμε στον παραστρατιωτικό και μετά στον έμπορο ναρκωτικών. Μία ανάλυση των αναλύσεων και μία είδηση που προκύπτει από τις ειδήσεις

Του Αλέξανδρου Θ. Δριβα (*)