«Ο κληρικός μετά την Ανάσταση επιστρέφει στο ναό, όπου όμως βρίσκει τις πόρτες κλειστές.
Χτυπάει και φωνάζει: Ἂρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης, για να λάβει την απάντηση απο κάποιον διάκο ή πιστό που βρίσκεται μέσα στην εκκλησία: Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;
Ο κληρικός απαντά: Κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης,
Τότε η πόρτα ανοίγει και ο κληρικός εισέρχεται στο ναό.
Το τελετουργικό συμβολίζει την εις Αδου Καθόδου του Χριστού.»
Η σημαντικότητα του Πάσχα είναι τεράστια για τον Χριστιανισμό αφού Τα Πάθη και η Ανάσταση του Κυρίου προσδίδουν την αιωνιότητα αλλά και την σημασία της αγάπης, της ταπείνωσης και της ελπίδας για την αιώνια ζωή.
Στις πρωτόγνωρες περιστάσεις που βιώνουμε μεγάλο θέμα έχει δημιουργηθεί για το εάν πρέπει η όχι οι ιεροί ναοί να είναι ανοιχτοί για τους πιστούς στην σημαντικότερη γιορτή της χριστιανοσύνης, με τα «αντίπαλα στρατόπεδα» να υποστηρίζουν με πάθος την άποψη τους.
Γεγονός είναι πως εάν επιτραπεί η είσοδος έστω και με κανόνες, θα παρατηρηθεί συνωστισμός και μάλιστα από ανθρώπους που αποδεδειγμένα ανήκουν στις πιο ευάλωτες ομάδες (ηλικιωμένοι).
Γεγονός είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα εξεγείρονται για το δικαίωμα τους στην πίστη,όταν πολύ πιθανόν θα νοσήσουν και δεν θα υπάρχει τρόπος να βοηθηθούν λόγω της παροιμιώδους ακαταλληλότητας και ανετοιμότητας του εθνικού συστήματος υγείας να τους περιέθαλψει, θα κατηγορήσουν και θα αναθεματίσουν το κράτος γιατί δεν μερίμνησε γι αυτούς.
Γεγονός είναι ότι το κράτος δεν αγάπησε ξαφνικά τόσο πολύ τους πολίτες του, τρέμει όμως στην ιδέα να αποκαλυφθεί το επίπεδο της ανικανότητας και της ανεπάρκειας του να αντιμετωπίσει το οτιδήποτε έκτακτο.
Γεγονός επίσης είναι ότι οι χριστιανοί ακόμη και όταν κάηκαν στην πυρά, ρίχτηκαν στα λιοντάρια,γδάρθηκαν από τους άλλοπιστους, δεν λύγισαν και βρήκαν τον τρόπο να διατηρήσουν την πίστη τους.
Δεν είναι λοιπόν καπρίτσιο κανενός εκτός φυσικά των «ανεγκέφαλων» που παντού βλέπουν συνομωσίες.
Οι πιστοί χρειάζονται τους ναούς τους, είναι εσωτερική πνευματικη ανάγκη η συμμετοχή στην Θεία Λειτουργία,στην Θεία Κοινωνία εξίσου σημαντική με την βιολογική ανάγκη να τραφούν όσο και εάν αυτό φαίνεται περιεργο σε κάποιους.
Το κράτος οφείλει να προστατεύσει την δημόσια υγεία, την ισότητα, την κοινωνική ευημερία, την Ελευθερια και την ασφάλεια όλων των πολιτών.
«Το κράτος εμφανίζεται εκεί, τότε και καθόσον, όπου, όταν και εφόσον οι αντιθέσεις δεν μπορούν αντικειμενικά να συμφιλιωθούν. Και αντίστροφα: η ύπαρξη του κράτους αποδεικνύει ότι οι αντιθέσεις είναι ασυμφιλίωτες»
Καλή Φωτιση και καλή Ανασταση σε όλους μας και προπάντων στους «άρχοντες» που καλούνται σ αυτήν την πολύ δύσκολη συγκυρία να μην ρίξουν το καράβι στα βράχια.
Ο Δερβιτσιώτης