Βουλιαράτες, στο αίμα των Πεσόντων μας, χύνεται το φρέσκο αίμα ενός παλληκαριού

Βουλιαράτες, στο αίμα των Πεσόντων μας, χύνεται το φρέσκο αίμα ενός παλληκαριού

Ένας χρόνος πέρασε από τη μαρτυρική σύγχρονη 28η Οκτωβρίου στη Βόρειο Ήπειρο και κανένας δε μπορεί να αναλογιστεί το βάρος και το μέγεθος της θυσίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Επάνω στο αίμα των Ελλήνων Πεσόντων μας, χύνεται το φρέσκο αίμα ενός παλληκαριού.

Κι ο πόνος βαθύς και αφόρητος για όλους εκείνους που γνώρισαν, αλλά και έμαθαν στην πορεία, εξαιτίας του νέου εθνομάρτυρα, τι εστί σύγχρονο μαρτύριο και καταπίεση των εκτός Ελλάδος Ελλήνων.

Ως άνθρωπος λυγίζει, αλλά ως γενναία Ηπειρώτισσα, σφίγγει την καρδιά της για να δώσει θάρρος σε όλους όσοι απέμειναν φύλακες «Θερμοπυλών» μέσα στη Παλαιά Ήπειρο. Η «Τζαβέλαινα» των Βουλιαρατών όσο κι αν πονά, δε διστάζει, με την υπέρμετρη αγάπη για την Πατρίδα, εκείνη που προσέφερε απλόχερα και στο γιο της, να αναφερθεί όχι μόνο στην οικογενειακή τους δικαίωση, αλλά και σε όλες τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων που υφίστανται οι Βορειοηπειρώτες εδώ και εκατό και επιπλέον έτη.

Ποια άλλη θα τολμούσε να αναφερθεί στην καταπάτηση της γης, στις φοβέρες και τις απειλές, σε όλα όσα η ψυχή της μοιρολογά επάνω στο μνήμα του γιου της;

Κι όμως, οτιδήποτε και να προσάψουν σε μια τόσο υψηλή μορφή ανδρείας και θάρρους, όλα βρίσκουν εμπόδιο στο πονεμένο της βλέμμα.
«Χαίρε, ω γενναία μάνα όλων των Ελλήνων»
Ξεκούρασε λίγο τα μάτια σου, πλάι στην αθάνατη μορφή του Προσκυνητή γιου σου. Προσκυνητής και μάρτυρας στην τόσο ξεχωριστή μας πατρίδα.

Άνω Δερόπολη

Σχετικά άρθρα


Σχόλια

Προσθήκη σχολίου