Αγνοούμε τη διαφορετικότητα στα βιώματα και τις καταβολές του ατόμου κι έτσι χαρακτηρίζουμε άμεσα τη φιλοπατρία ως εθνικισμό.
Η πολλάκις παρεξηγημένη – στις μέρες μας – έννοια του εθνισμού έχει μπει στο χωνευτήρι των εφήμερων ιδεών και έχει μετατραπεί σε έναν όρο απίστευτα αρνητικό, ακόμη και ακραίο. Κι αυτό διότι η απαιδευσιά έχει αλλοιώσει ολόκληρο το είναι μας.
Παρατηρούμε τον κόσμο επιφανειακά, δεν εντρυφούμε στη γνώση, απαστρεφόμαστε την ουσία.
Η οποιαδήποτε καταπίεση ασκείται εις βάρος μιας μικρής ομάδας, διαφορετικών από την πλειονότητα ανθρώπων, δημιουργεί στην ίδια πότε το σύνδρομο της κατωτερότητας και πότε διαθέσεις επαναστατικές. Εν ολίγοις η "έξαρση" έγκειται στο γεγονός της προσπάθειας του "επαναστάτη" να προστατεύσει την προσωπική του ταυτότητα, η οποία προϋποθέτει την ελευθερία στην ομιλία της μητρικής του γλώσσας, στην εκμάθηση της δικής του ιστορίας, ακόμη και στην προστασία της ιδιωτικής του περιουσίας από την εκάστοτε άρχουσα τάξη.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι οι φορείς οι οποίοι διοργανώνουν ημερίδες που έχουν ως στόχο την πραγματική προάσπιση του εθνισμού, σε αντίθεση με μια πληθώρα οργανώσεων που ενισχύουν την λεγόμενη "παγκόσμια ειρήνη και ισότητα". Οτιδήποτε περιέχει εντός του την έννοια του έθνους, πετιέται στον κάδο των αχρήστων και όσοι αναφέρονται σε εκείνη, αυτομάτως παραγκωνίζονται ή πολεμούνται.
Ως εκ τούτου πολλές εθνικές – κοινωνικές ομάδες απονευρώνονται και αποξενώνονται πλήρως απ' τον σύγχρονο κόσμο που τις θέλει σε ανθοφορία και ακμή. Τα μέλη τους υποτάσσονται χωρίς μέτρο συνείδησης σε όσα υλικά αγαθά μπορεί να τους παρασχεθούν και ενσκύπτουν μόνον στην άκρατη απόκτησή τους. Η δημιουργικότητά τους μετατρέπεται σε μεγαλομανία, η ταυτότητά τους αλλοιώνεται και εν τέλη έχουν απολέσει τη μοναδικότητα.
Η αμέσως επόμενη πραγματικότητα, είναι εκείνη της δουλοπρέπειας, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης ως προς την απώλεια της ατομικότητας. Η μάζα έχει πια την ικανότητα να εμβολιάζει στον άνθρωπο την επίπλαστη αρμονία χωρίς να του προκαλεί τύψεις για το ένδοξο παρελθόν του.
Ποιός τελικά οφείλει να τιθασεύσει την τόσο αλλόκοτη συμπεριφορά όσων έχουν μετατραπεί σε εχθρούς της ίδιας τους της ρίζας;
Όντως, έχουν ως ελαφρυντικό την εθνική τους αποξένωση και την αδιαφορία του εθνικού τους κέντρου. Επίσης ο χαρακτήρας κάποιων είναι περισσότερο ευάλωτος σε σχέση με κάποιους άλλους, πράγμα που σημαίνει πως άνετα μπορούν να καταστρέψουν το οτιδήποτε στο βωμό του κέρδους.
Μοναδικός υγιής οργανισμός είναι εκείνος των νέων. Οι νεοι γεμάτοι ζήλο και θάρρος ονειρεύονται να κατακτήσουν τη ζωή πραγματοποιώντας τους στόχους τους, ξεπερνώντας πολλά εμπόδια και γνωρίζοντας τον κόσμο. Σε εκείνους λοιπόν πρέπει να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, προστατεύοντάς τους από την ηθική διάβρωση που καραδοκεί.
Έχουν τη δυνατότητα να σταχυολογήσουν τη γνώση ούτως ώστε να θέσουν τις βάσεις για ένα στερεό έδαφος, σεβόμενοι τη μοναδικότητα. Εάν δεν τους προσφέρουμε το κίνητρο μέσω της ανιδιοτελούς και έμπρακτης αγάπης μας για την πατρίδα, τότε θα είμαστε υπόλογοι σε όλες τις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν.