Στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 1), στον οποίο έχουν προσχωρήσει και τον οποίο έχουν αποδεχτεί όλα τα μέλη του ΟΗΕ, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, ως σκοποί:

Στον ίδιο Χάρτη (άρθρο 2) περιλαμβάνονται μερικές αρχές, με βάση τις οποίες, στα πλαίσια των σκοπών του ΟΗΕ, οφείλουν να ενεργούν τόσο ο Οργανισμός όσο και τα μέλη του. Μεταξύ των αρχών αυτών είναι η υποχρέωση των μελών του Οργανισμού:

Συχνά γινόμαστε μάρτυρες της χρήσης εκ μέρους των αρμοδίων ελληνικών υπηρεσιών,της ευρωπαϊκής προοπτικής ως εργαλείο πίεσης,η ως προειδοποίηση στους «απείθαρχους» γείτονες μας!!!Μια πρακτική που τελευταία χρόνια είναι το ιερό δισκοπότηρο της ελληνικής εξωτερικής πολίτικης εναποθέτοντας όλες τις ελπίδες σε αυτό, κάτι το πολύ επικίνδυνο και παντελώς ουτοπικό στην τωρινή τάξη των πραγμάτων.

Παραβιάζει η Τουρκία τα σύνορα μας,την προειδοποιούμε πως αυτό δεν συνάδει με τις ευρωπαϊκές συνήθειες και πρακτικές και πως θέτετε εν αμφιβόλω η ευρωπαϊκή της πορεία!!

Μας απειλεί η Τουρκία με πόλεμο, διατυμπανίζουμε πως είμαστε μια φιλειρηνική χώρα και πως πρέπει τις διάφορες μας να τις λύνουμε με διάλογο και στα πλαίσια των διεθνών συνθηκών. Παραβιάζει κατά ριπάς η Αλβανία τις υποχρεώσεις της που απορρέουν απ το διεθνές δίκαιο έναντι της ελληνικής μειονότητας, καταγγέλλουμε τα συμβάντα στις Βρυξέλλες. Χρησιμοποιεί την εσχάτη τιμωρία ενάντια σε Έλληνα πολίτη χωρίς να εξαντλήσει οποιαδήποτε άλλη λύση και μάλιστα χωρίς να διεξάγει καν έρευνα όπως θ όφειλε να πράξει,συνιστούμε ψυχραιμία και υπενθυμίζουμε στην Αλβανία πως οφείλει να σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες.

Και ας δεχτούμε πως ο εκ ανατολών γείτονας είναι πιο δύσκολη περίπτωση,τι μας κάνει να πορευόμαστε με το ίδιο αφήγημα και απέναντι στους βόρειους γείτονες μας;

Ποσό ρεαλιστική είναι η προσήλωση και αγκύλωση στην διεθνή νομιμότητα και στις διεθνείς συνθήκες σε μια εποχή που αποδεδειγμένα αυτές τις «κάναμε λίγακι στην άκρη για να λογαριαστούμε»;;

Αλήθεια σε τι ωφέλησαν και πως δικαιολόγησαν τον τίτλο τους στην Κύπρο το 1974 και μέχρι σήμερα;

Που ήταν το 1999 στην Σερβία ;

Το 2003 στο Ιράκ;

Το 2011 μέχρι και σήμερα στην Συρία;

Που είναι το 2019 στη Χειμμαρα όταν το κράτος-συμμορία υφαρπάζει περιουσίες και γκρεμίζει κόπους μιας ζωής;

Εξυπακούεται η «φανατική» πίστη στον ΟΗΕ και σε όσα πρεσβεύει συνεπικουρούμενη όμως από ένα δόγμα που δεν θα επιτρέψει τετελεσμένα έως ότου μεσολαβήσει η διεθνής κοινότητα η αποφασίσει το άλλο μερος να την σεβαστεί! Η Ελλάδα έχει πολλά βέλη στην φαρέτρα της αρκεί να τα «επιδείξει» πριν αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να τα χρησιμοποιήσει.

Δερβιτσιώτης