Ήμαστε μάρτυρες των ιστορικότερων συγκεντρώσεων του ελληνικού λαού στη σύγχρονη ιστορία.

Το υγιές κομμάτι της κοινωνίας αυτής, η οποία στην πλειοψηφία της αποτελείται από μονάδες που λίγο ή πολύ συμμετέχουν, συνδράμουν, βοηθάνε, στο κάτω κάτω φταίνε για τον καθολικό εθνικό θρήνο 57 νεκρών και πλέον τραυματιών, ενώθηκε σε μια όχι μόνο πανελλαδική γροθιά, αλλά «ολουθελληνική» πυγμή.

Δεν θα σταθώ στην εικόνα του έθνους ενωμένου χωρίς χρώματα και σημαίες, γιατί το κοινό στοιχείο που μας ενώνει – η τραγωδία του θανάτου τόσων ανθρώπων – είναι τόσο σπαρακτικό που αυτή η ενότητα έχει μόνο πονεμένη αξία.

Θα σταθώ στα κατόπιν εορτής. Αλήθεια, θα ήταν προτιμότερο να σιωπήσουμε; Θα ήταν σοφότερο να προχωρήσουμε τις ζωές μας, απλά αμέτοχοι; Θα ήταν φρονιμότερο να αγνοήσουμε τη μαύρη αυτή επέτειο;

Μήπως έτσι η δημοκρατία δεν θα κλονιζόταν;

Ακόμη δεν μας μπούχτισε το μασούλημα ότι τα καλά παιδιά σωπαίνουν και ακούνε μόνο;

Μια ζωτική σιδηροδρομική αρτηρία έφερε το δρομολόγιο του θανάτου για 57 ψυχές. Αλήθεια, αποσταθεροποίηση είναι ο χαμός τους ή τα συλλαλητήρια που έγιναν στις 28 Φλεβάρη;

Θα σας πω τι πιστεύω ότι θα ήταν αποσταθεροποίηση. Η απραξία, το «να μην αναστατωθούμε», είναι η πραγματική αποσταθεροποίηση.

Αποσταθεροποίηση θα ήταν να μην μας κινητοποιούσε ούτε ο άδικος και συγχρόνως τόσο «γελοίος» θάνατος, όπως είπε χαρακτηριστικά γονιός θύματος, τόσων ανθρώπων. Αποσταθεροποίηση θα ήταν να συνεχίζαμε κανονικά τις ζωές μας σα να μη συνέβη ποτέ.

Η πραγματική αποσταθεροποίηση θα ήταν αν, στον πόνο μας, αποφασίζαμε να κλείσουμε τα μάτια και να σταματήσουμε να απαιτούμε δικαιοσύνη. Η δημοκρατία δεν είναι μόνο η δυνατότητα να ψηφίζουμε ή να εκφράζουμε τη γνώμη μας. Δημοκρατία είναι η ικανότητα να αντιδρούμε, να ζητάμε εξηγήσεις, να διεκδικούμε ευθύνες. Δημοκρατία είναι να μην αφήνουμε τις τραγωδίες να περάσουν αδιάφορα και να φτάσουμε σε σημείο να θεωρούμε τη σιωπή ως σημάδι «σταθερότητας». Αλλά η αληθινή σταθερότητα έρχεται μόνο μέσα από την αλήθεια, την αλλαγή και την αναγνώριση των αιτίων που προκαλούν τέτοιες καταστροφές.

Γιατί δεν ήταν αποσταθεροποίηση το συλλαλητήριο για τη Βόρεια Μακεδονία; Μήπως τα κόκαλα των Μακεδόνων προγόνων βαραίνουν πιο πολύ από αυτά 57 σύγχρονων Ελλήνων;

Αποσταθεροποίηση ήταν η επανειλημμένη διάλυση της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα. Σταθήκαμε τυχεροί που δεν θρηνήσαμε εκεί νεκρούς. Πάρτε τα δάχτυλα από τις χαροκαμένες μάνες και στρέψτε τα σε ό,τι οδήγησε να κλαίμε για δεκάδες νέα παιδιά που το νήμα της ζωής τους κόπηκε σε... μετωπιαία σύγκρουση τρένων το 2023. Είμαστε τόσο αθεόφοβοι τελικά που τίποτα δεν μπορεί συντηρηθεί στο απυρόβλητο της δικής μας κοινωνίας.

Μούδιασμα, αναισθησία. Θα ήταν δείγμα σταθερότητας άραγε, αν απλά φιμώναμε τον πόνο που μας αναλογεί;

Πολλά ερωτήματα. Και, τελευταίο:

Τι ακριβώς θα ήταν δημοκρατία;