Η υπόθεση του Φρέντη συνεχίζει να απασχολεί σε καθημερινή βάση τα αλβανικά μέσα. Είναι όμως χαρακτηριστικό πλέον ότι, όλο και περισσότεροι αξιόλογοι εκπρόσωποι της αλβανικής διανόησης τίθενται απέναντι σε αυτήν την παράνομη και πρωτάκουστη ακόμα και για την Αλβανία, σύλληψη υποψήφιου δημάρχου, δυο μέρες πριν από τις εκλογές. Διαπρεπείς προσωπικότητες όπως ο Fatos Lubonja, ο Ylli Manjani και άλλοι τίθενται ανοιχτά κατά τις πρωτοφανούς αυτής πολιτικής δίωξης η οποία κρατάει ακόμα τον άνθρωπό μας στην φυλακή.

του Στέλιου Μπολλάνου

Υπάρχουν όμως και συγκεκριμένοι άνθρωποι που έχουν αναλάβει την υπεράσπιση του κράτους/κόμματος του Έντυ Ράμα, γυρνώντας σε καθημερινή βάση στα αλβανικά κανάλια με σημαία τους, όχι την ίδια την ποινική δίωξη για την οποία ο Φρέντης βρίσκεται στην φυλακή αλλά, όσα κατά το παρελθόν του καταλογίζονταν πάντα προκειμένου να ρίξουν λάσπη στο πρόσωπό του, να τον περιθωριοποιήσουν και εν τέλει να τον στοχοποιήσουν στα μάτια της αλβανικής κοινής γνώμης, με απώτερο στόχο την δικαιολόγηση της πολιτικής του δίωξης.

Ο Φρέντης Μπελέρης, έχει καταδικαστεί κραυγάζουν για "προσβολή των αλβανικών εθνικών συμβόλων και υποκίνηση εθνικού μίσους".

Θα έπρεπε να τους ευχαριστήσει κάποιος για την ευκαιρία που δίνουν προκειμένου να επανέλθουν στην επικαιρότητα όσα τραγικά γεγονότα αναγκάστηκαν να υπομείνουν οι Χιμαριώτες εκείνες τις ημέρες των δημοτικών εκλογών του έτους 2003, για τα οποία ο Φρέντης πράγματι, αλλά εντελώς άδικα καταδικάστηκε. Ούτε λίγο ούτε πολύ τότε, παρακρατικοί και ασφαλίτες με την ανοχή, αν όχι την κάλυψη, της αλβανικής αστυνομίας, ξυλοκόπησαν μέλη εφορευτικών επιτροπών και εισέβαλαν παράνομα εντός των εκλογικών κέντρων, προκειμένου να κλέψουν τις κάλπες και να τις γεμίσουν με πλαστά ψηφοδέλτια. Σε μια περίπτωση μάλιστα δεν δίστασαν να μαχαιρώσουν και έναν Χιμαριώτη ο οποίος μαζί με άλλους συμπατριώτες του προσπαθούσαν να διαφυλάξουν την εκλογική διαδικασία. Όλα τα παραπάνω έχουν καταγραφεί λεπτομερώς στην σχετική έκθεση του ΟΑΣΕ, ενώ από εκείνες τις τραγικές ημέρες υπάρχει μάλιστα και βιντεοσκοπημένο υλικό που η Ένωση Χιμαριωτών έχει εδώ και πολλά χρόνια δώσει στην δημοσιότητα.

Σε εκείνα τα τραγικά γεγονότα ο Φρέντης ήταν μέλος της εφορευτικής επιτροπής στο εκλογικό κέντρο του Πίλουρι. Για το τι έγινε εκείνη την ημέρα στο Πίλουρι υπάρχει σχετική μαρτυρία στο 3:20 του βίντεο. Ότι έγινε στο Πίλουρι, έγινε και στην Παλιά Χιμάρα. Στην Παλιά Χιμάρα μάλιστα είχαμε και το μαχαίρωμα μπροστά στα μάτια τριών ένστολων αστυνομικών οι οποίοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα, ούτε για να προλάβουν το κακό ούτε για να κυνηγήσουν τον δράστη. Το γεγονός έχει καταγραφεί τόσο στην κάμερα όσο και στην έκθεση του ΟΑΣΕ.

Σαν να μην έφτανε αυτό, το σοσιαλιστικό κόμμα που τότε ήταν και στην κυβέρνηση, ανακήρυξε νικητή τον εαυτό του, θέλοντας ανεπαίσχυντα να επισφραγίσει την κραυγαλέα απάτη και το έγκλημα. Ήταν μονάχα η παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα, που μέσω των απεσταλμένων παρατηρητών του είχε ξεκάθαρη εικόνα των τεκταινομένων, αυτή που απέτρεψε την κατάφορη αδικία και επέτρεψε την αναγνώριση της πραγματικής βούλησης του λαού της Χιμάρας, με την επισημοποίηση της εκλογής του Βασίλη Μπολάνου.

Η εξέλιξη αυτή, δεν άρεσε στο σοσιαλιστικό κόμμα και στο κράτος που πλήρως ήλεγχε τότε και εκδικήθηκε με την ποινική δίωξη και τελικά καταδίκη πέντε Χιμαριωτών, μεταξύ των οποίων και ο Φρέντης. Δηλαδή, αυτοί που ξυλοκοπήθηκαν, μαχαιρώθηκαν και που εναντίον έγινε προσπάθεια νοθείας της δημοκρατικής τους ελεύθερης βούλησης καταδικάστηκαν κιόλας επειδή διαμαρτυρήθηκαν, προσάπτοντάς τους απόλυτα ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες. Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι, λέει ο σοφός λαός. Παρεμπιπτόντως, ο Φρέντης είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο αλβανικό euronews, "Όποιος σέβεται την σημαία του, σέβεται και οποιαδήποτε άλλη κι αν εκλεγώ δήμαρχος θα σέβομαι την αλβανική σημαία περισσότερο και από αυτούς που την θεωρούν δική τους".

Αυτά ακριβώς έκανε τότε το ίδιο κόμμα που και σήμερα βρίσκεται στην εξουσία και με ακριβώς την ίδια τακτική, αυτή του εκφοβισμού και της τρομοκράτησης μέσω του αστυνομοκρατούμενου κράτους που θέλει να εγκαθιδρύσει, συνέλαβε τον Φρέντη, κρατώντας τον ακόμα στην φυλακή, κυριολεκτικά ως πολιτικό κρατούμενο, για 17^η ημέρα σήμερα.

Οι Χιμαριώτες τα γεγονότα εκείνα δεν τα ξέχασαν ποτέ, ούτε και πρόκειται αυτό να γίνει στο μέλλον. Αποτελούν άλλωστε την δική τους παρακαταθήκη στον αγώνα για δημοκρατία, ή αλλιώς, αποτελούν παράσημο για το οποίο μάλιστα δεν μπορεί παρά να είναι περήφανοι.

Είναι βέβαιο ότι όσοι σήμερα φόρεσαν τις στολές των προστατών του Έντυ Ράμα και του κράτους/κόμματος που έχει δημιουργήσει, δεν θα τους αγγίξουν τα παραπάνω. Εντός της αλβανικής κοινωνίας όμως υπάρχουν υγιώς σκεπτόμενα μυαλά που τα γεγονότα αυτά θα τα λάβουν σοβαρά υπόψη και θα εντείνουν την κατακραυγή που οφείλει να λάβει αυτή η διαφαινόμενη επιστροφή σε (ελπίζουμε) πάλαι ποτέ εποχές, όταν τα ηνία κατείχε το καταδικασμένο από την ιστορία κόμμα εργασίας του δικτάτορα Ενβερ Χότζα.